van lennep schreef op dinsdag 29 april 2008, 16:59:
> Leuk geschreven Sieta!
> Zijn er nu ook dingen die je gezien hebt en zelf toe gaat
> passen?
>
> Gr Esther
Daar vraag je me wat
Het zijn eigenlijk dingen die niet helemaal nieuw zijn, maar waar wel weer een ander licht op geschenen is.
Sowieso word je er weer even heel duidelijk op gewezen hoe klein de signalen van paarden kunnen zijn. Hoe verschrikkelijk jammer het is als je die mist, en hoe waardevol als je er wél op in gaat. Dat is iets waar ik toch weer extra aandacht aan ga proberen te besteden.
Dat hangt samen met zijn manier van grondwerk, bij elk paard anders. Hij is erg gefocust op wat het paard inbrengt in plaats van hoe ik het oorspronkelijk bij andere trainers veel zie; het paard moet een x aantal rondjes draven (bijvoorbeeld).
Verder was ik al langer bezig met zijn boeken lezen, en wat mij heel erg aanspreekt is het idee van 'geen agenda'. Niet dat dat áltijd haalbaar is met alle verplichtingen tegenwoordig, maar het is iets wat eigenlijk heel goed bij mij past. Ik kan namelijk (ojee, confession) niet zo goed tegen ergens aan vast zitten, of dé verplichte
clickertraining oefeningen moeten doen bijv. Het liefst kom ik bij mijn paard aan, en bedenk ik ter plekke wat we gaan doen. En dikwijls komt Sieta zelf ergens mee aan waar ik ook wel zin in heb
En het werken vanuit je gevoel. De laatste tijd krijg ik steeds meer het idee dat het allemaal maar gepland en doordacht en theoretisch moet, en ik merk bij mezelf dat ik me dan ergens op ga fixeren, en Sieta daar behoorlijk van op slot kan gaan. Dat is o.a. mijn tekortkoming als trainer misschien, maar ik vind ook dat je iets moet doen wat bij je past. Niet dat ik nou nooit van tevoren mijn stappen bedenk, maar regelmatig ben ik beter als ik impulsief ben, want dan ben ik echt. Ik denk dat Klaus hier echt een heel mooi voorbeeld van is.
Wat hij erg duidelijk maakte, is dat wij mensen ons soms niet zo druk moeten maken. Wij proberen vanalles te voorkomen, wat je soms gewoon moet laten gebeuren. Soms heeft het páárd een probleem wat hij zelf op moet lossen. Staat hij op het touw? Laat maar gebeuren, laat het hem zelf ontdekken en oplossen. Wil hij bij je weg? Laat hem gaan! Des te sneller komt hij terug! Wil hij bij de oefening weg? Laat hem gaan, het heeft geen enkele zin om dat proberen tegen te houden. Het heeft wél zin om het proberen te voorkomen.
En dat deed me erg denken aan Sieta en mij. Ik ben soms keihard aan het werk, en zij staat eigenlijk niets te doen :) Een voorbeeld hiervan is dat ze wel eens flink kan staken buiten. En ik maar aandacht aan haar besteden en hárd aan het werk om haar vooruit te krijgen. Dat is dus gedrag geworden waar ze véél aandacht mee krijgt. Ik loop nu dus gewoon door, een eind bij haar vandaan, en blijf met mijn rug naar haar toe staan, met lichte druk op het touw. Doe helemaal niets. Dat heb ik nu één dag gedaan en het werkt al.
Wat ik verder erg goed van hem vind is dat hij óók aandacht besteed aan het gymnasticeren. Dat is wat ik heel erg mis bij andere trainers.
En dat als je je paard teveel wilt veranderen, je het verkeerde paard gekozen hebt. Accepteer zijn karakter. Probeer hem niet in zijn trots te krenken maar zijn gedrag in goede banen te leiden. Paarden mogen uitten wat ze willen, zolang ze hierin maar voorzichtig met jou zijn. Een goed voorbeeld hiervan is de manier waarop hij o.a. met hengsten werkt.
Warboel
