lies zondag schreef :

Ja, ze zijn handig, maar de eerste dagen niet, dan donderen ze zó om als ze te hard rennen en scherpe bochten willen maken. Ik vind ze ook nog onbesuisd, erg op zoek naar evenwicht, 'hoe ver kan ik gaan' en onderzoekend. Ik heb foto's waar Alegría tegen het hek in slaap valt of door het hek heen leunt met haar hele lijfje. Moet er niet aan denken dat dan de stroom aanstaat. Ik heb haar ook meermaals onderuit zien schuiven op de weide, die eerste dagen, ze heeft zelfs een koprol gemaakt. Nu zie je dat niet meer, kan ze op tijd afremmen en snapt ze dat ze de bochten niet op topsnelheid moet nemen. Die stroom zou nu inderdaad wel aan kunnen ja.

Overigens in de bewuste nacht toen zij geboren is stond de stroom wel aan en is ze ook onder de stroomdraad terecht gekomen, eronderdoor gevallen en aan de andere kant weer opgestaan. Wij ontdekten haar dus een inloopstal verder. Heeft ze niks van geleerd dus, die stroom. Vandaar dat ik zeg dat ze het bewustzijn nog niet hebben om te weten dat ze er verre van moeten blijven.
Nu, twee weken later zeg ik dat ze haar lijf nu goed kan bedienen in de bochten, loopt niet meer ergens tegenop en waneer mams door het nauwe hekje loopt kan ze volgen zonder in paniek te schieten.

Groet, Pien

Patricia ter Haar schreef op donderdag 24 april 2008, 19:52:


Ben het links en rechts gaan opzoeken en inderdaad, ik denk nu ook dat hij gewoon aan het wisselen is. Maar het was effe schrikken toen we het constateerden vandaag. Spirit is in een laten we zeggen 'hormonale fase' en probeert de overige paarden te jennen op de weide. De dames zijn hengstig en hij kan maar met één drieletterwoord ding denken. Hij krijgt dus regelmatig op z'n donder en ik was bang dat hij daarbij een klap tegen z'n tanden gehad heeft.

'k Zal dan ook maar eens over mijn Hempfling ervaring vertellen

Dus, vier zomers terug kochten we twee paardjes. Zowieso wilden we het zo natuurlijk mogelijk doen: kudde, weide, inloopstal, geen krachtvoer... Dat van die ijzers wisten we toen nog niet.

We kochten drie boeken: "Natuurlijk Paardhouden" van Jo Bird, "Natuurlijk Bekappen"
en een boek van Hemphfling.

Van Hempfling's boek begreep ik toen niet veel, alleen dat stuk over het leiden vanop de grond. En eerlijk gezegd, dat werkt ook perfect.

Toen begon ik vol goede moed met de "turnoefeningen" Om goed te kunnen doorzitten...
Ik heb twee weken een zere rug gehad! En toen was't over. Mijn rugpijn niet maar mijn pogingen tot wél.

Maar die wandeloefeningen aan het leidtouw, doen wij eigenlijk nog altijd.

Op internet kan je ook nog allerlei onkiese zaken vinden over hem in verband met vrouwen, afzetterij, sekte enz...

Eigenlijk doet dat er voor mij allemaal niet toe, hij heeft toen, voor ons, wel een deur opengezet!

Hij was voor ons een extra steun om het als nitwits toch op onze manier verder vol te houden.

Marianne

Marleen den Arend schreef :

Naja, dat heb ik dus ook, dat zo'n kleintje aen de verkeerde kant terecht komt en niet meer terug kan/durft door de stroom. Zelfs als de stroom uit staat kan Alegría niet terug. En BD aan de andere kant van de draad maar freaken....

Gisteren lag het kleintje te slapen aan de andere kant van de draad en BD bleef rustig haar hooi eten. Ze liep er zelfs voor om door het hekje op haar kind weer op te halen, dus het wordt al minder.