Omdat ik eerst de filmpjes van handpaard Beereke keek (erg leuk, ik nam met mijn Idunn ook wel eens haar bonte shet weidegenootje mee als handpony, vond ik altijd erg gezellig om te doen) en daardoor bij Namkje en Maike kwam (wat zijn ze leuk, ik had ze nog nooit op film gezien, dat hij zelf het halstertouw vast kan houden, leuk leuk leuk!) en toen vond ik vervolgens dit filmpje van een clicker schaap....zo leuk!
Lang leve joetjoep

http://nl.youtube.com/watch?v=YKnSls3zz9A

Idunn schreef op zondag 6 april 2008, 19:54:


Grandioos! Is dat nu een schaapje of een hondje? Er zit ook iets van een berggeitje in....

Marianne

Betteke schreef op zondag 6 april 2008, 18:06:


Wat is een mustangroll?

Misschien heb ik wat gemist, maar als wij een probleem hadden, dan werd de hoefsmid gebeld en dan kwam hij terug om te kijken wat er aan de hand was
Heb je de bewuste hoefsmid wel gebeld en het er met hem over gehad?
Lijkt me niet geheel onbelangrijk.
Je zegt het zelf, ik wil weten wat er 'fout" is gegaan, als hij iets fout heeft gedaan kan hij dat toch herstellen, of uitleg geven waarom etc etc...
Mijn vraag dus wat zegt de bewuste hoefsmid hier zelf van?

da's echt een leuk filmke!

Paarden zijn niet op de wereld gekomen zodat wij mensen erop konden gaan zitten, denk dat de meesten het daar wel mee eens zijn. Toch doen we dat wel allemaal, terwijl een paard van nature niet weet hoe het ons moet dragen. Dat moeten we hem dus léren.

De laatste tijd wordt ik er steeds meer mee geconfronteerd; paardrijden kán niet zonder dat je je paard correct gymnasticeerd en hem leert hoe hij je moet dragen. En dat houdt zoveel meer in dan alleen zijn hoofd laag houden en hem actief te laten lopen. Zoveel meer dan de simpele manegelessen. Overal om mij heen zie ik paarden die helemaal niet correct onder de ruiter lopen. Las daar laatst nog een artikel over en ook een aantal fysiotherapeuten en masseurs vertellen mij uit ervaring; de meeste lichamelijke problemen bij paarden komen voor onder de recreatiepaarden. Simpelweg omdat hun eigenaren wél willen rijden maar om verschillende redenen zich niet willen/kunnen verdiepen in het gymnasticeren.
Wat ik áltijd te horen krijg als ik het er met iemand over heb, is; 'Ik zie niet in hoe het kwaad kan als ik enkel twee of drie keer in de week een buitenritje maak'. Ook ik dacht 'ach, dat beetje stappen en draven, lekker zonder zadel, wat kan dat nou voor schade aanrichten'. Daar ben ik inmiddels flink van teruggekomen.

Mijn paard staat lekker buiten, redelijke ruimte, lekker in de groep. Grote polder om de hoek, ruiterpaden op een 45 minuten stap afstand. Hartstikke leuk, maar in de bak valt absoluut niet te rijden omdat de paarden daar de hele dag in staan en door mest en hooi de drainage verstopt raakt en het dus een grote modderpoel is, zo erg dat de paarden er niet eens meer doorheen willen. En dat is er dus ook meteen de oorzaak van dat ik niet meer op mijn paard kan rijden. Ik vind namelijk dat als je niet in staat bent om je paard correct te rijden, je er ook niet meer op moet gaan zitten. Óók dat stapritje richt schade aan.

Na een lange zoektocht naar stallen heb ik dan eindelijk een plek gevonden waar én de paarden naar buiten kunnen en onbeperkt ruwvoer krijgen, én waar een goede bak aanwezig is. Wel 100 euro in de maand meer én veel verder weg (7 minuten fietsen tegenover 30 minuten in de auto), maar wel eindelijk de kans om weer lessen te nemen. Te zorgen dat mijn paard weer goed in haar lijf komt. Dat ik überhaupt nog kan rijden.
Voorlopig dus alleen wandelen, oefeningen van de fysiotherapeut doen vanaf de grond en met de masseur een traject in, dan beginnen mijn paard te werken aan de hand en de lange lijnen en pas als ze er klaar voor is, er weer op, onder goede begeleiding.

Ik vraag me af hoe jullie dit allemaal doen. Ik hoor zo vaak dat iemand zijn paard op een weilandje heeft staan, met een schuilstal, en that's it. Niets aan gymnasticeren doen. Als ik om me heen kijk weet 70-80 procent van de ruiters absoluut niet waar ze mee bezig zijn. En dat vind ik écht heel erg. Zowel de hun paard naar beneden zagende dressuurruiters (hallo nepkrul) als de hobbelende recreatieruiters.
Hoe denken jullie hierover? Hoe doen jullie dat zelf? Wie kan er allemaal zeggen dat ze zéker weten dat ze écht weten waar ze mee bezig zijn? Dat hun paard hen correct draagt? (ik doel een beetje op voorwaarden van de klassieke rijkunst, maar kun je net zo goed op het westernrijden betrekken natuurlijk). Maak ik me teveel zorgen?

Groetjes, franca