Eva Saegerman schreef op woensdag 19 maart 2008, 14:47:


Hoi Eva,

Oh oh het is alsof ik dit stukje geschreven heb. Ik zit ook met mijn handen in het haar. Ik heb ook nog een drachtige merrie waar ik deze week pas ben achter gekomen. Ik hoop dat ze het nog even volhoudt tot het wat droger is want een veulentje in die blubber lijkt me echt niet goed. Heb er ook slapeloze nachten van.

Groetjes judith

Gudrun schreef op zaterdag 22 maart 2008, 18:21:


Dat contact maken is volgens mij niet meer dan aan haar denken en haar iets toewensen in je gedachten.
Ik zeg ook altijd tegen mijn honden wanneer ik weg ga en zij naar het pension gaan.
Ik vertel mijn hond ook altijd hoe zeer ik hem waardeer wanneer hij zijn werk goed heeftgedaan. Ik weet zeker dat mijn hond mij begrijpt.
Eind april gaan we twee weken weg en dan zal ik ook mijn paarden eens verwittigen.

Je schrijft dat te korte hoeven zelden voorkomen, echter sinds eergisteren is ze erg gevoelig en af en toe kreupel op haar linker achterbeen. Zoals ik eerder schreef gaat ze dagelijks 2x1,5 km over verharde weg heen en weer naar de wei en haar onbeslagen achterhoeven zijn inmiddels aardig kort geworden. Rechts lijkt veel op de ideale hoef zoals ik die op jullie website zie, maar links heeft ze door een tijd lang te 'sloffen' de tip van de hoefrand afgesleten tot in de witte rand, die overigens links ook een stuk breder lijkt dan rechts. Ik zag zelfs een puntje bloed, dus de conclusie dat de hoeven inmiddels te kort zijn afgesleten lijkt me niet ongegrond. Als je wilt kan ik je foto's mailen. Op stal stal laten rusten tot de hoef is aangegroeid of ijzer eronder druist tegen mijn gevoel in, maar wat dan wel?

Overigens gaat het met de kreupelheid aan de voorkant inmiddels een stuk beter. Het lijkt erop dat mijn beestje scheef is gaan lopen na de eerste blesure en daar later last van heeft gekregen. Sinds ik haar heel bewust 'recht'probeer te rijden (n.a.v. van tips van dit forum, waarvoor dank) lijkt ze plots flink vooruit te gaan. Nu nog een oplossing voor de achterkant.

Esther schreef op zaterdag 22 maart 2008, 19:50:


Hé Esther, thankx! Ik heb het gelezen.
Eigenlijk hetzelfde wat wij indertijd gedaan hebben betreffende de SeMe.
Zelf een allergeen gemaakt van mugjes, gevangen op ons eigen weiland.
En zeker wat hij daar goed allergisch voor....

Je kunt dit gemakkelijk zelf testen hoor, is niet moeilijk.
Ik heb altijd al het idee gehad dat de 'eigen' weilanden eveneens 'eigen' mugjes kwekerijen waren en paarden allergisch zijn voor die bepaalde stam.
In die directe omgeving zijn dan wel dezelfde soorten te vinden... maar b.v. een paar honderd kilometer verderop zitten andere families.
Kan dus heel goed zijn dat het paard daar net weer niet op reageert.
Dan zou de verklaring kunnen zijn waarom een paard spontaan kan genezen, of omgedraaid. Een dier wat nooit de verschijnselen vertoont heeft.... na een verhuizing ineens allergisch blijkt te zijn...

En hun schrijven ook over de huid vettig houden.... dat het helpt.
Klopt ook met mijn eigen ervaringen. Parrafine heb ik dan nog net niet geprobeerd, maar je weet vast nog wel van het kokosverhaal.....

Wil

Inge Teblick schreef op zaterdag 22 maart 2008, 13:53:

Inge Teblick schreef op zaterdag 22 maart 2008, 13:53:


Zou dit ook een keer gegeven kunnen worden bij Syntra Limburg ??
Bij BLOSO Genk is ook een manege waar men via Syntra werkt. Lijkt me heel erg leuk om te doen maar is voor mij te ver weg en ik ben op vakantie.
Ik lees erg veel in het boek van Inge Teblick en heb mijn twenter al heel kunnen leren.
In ieder geval fijn dat er zulke dagen georganiseerd worden.

Wil schreef op zaterdag 22 maart 2008, 20:45:


Ja de Seme is volgens mij ook gebied-afhankelijk, IJslanders op IJsland hebben het bijv zelden, maar eenmaal in Nederland............bij mij in het natuurgebied, notabene veel muggen en moeras worden paarden weer klachtenvrij, gaan ze weer terug hebben ze het weer. .
Maar wat ik ook heel interessant vind is het ruwvoerverhaal en de voedingswaarde. Hooi alleen is niet genoeg maak ik er uit op, het bevestigt mijn eigen waarneming. ( dat is natuurlijk geen objectieve waarneming) en mijn eigen idee dat de botanische samenstelling een grote rol speelt.

Sinds begin maart staat er een haflinger bij ons op de ponyclub. De eerste dagen was ze heel pittig en soms zelfs moeilijk te berijden. Na 12 dagen leek ze opeens veel rustiger en ging bijna niet meer vooruit. Eerst dachten we dat ze spierpijn had, aangezien ze van een wei kwam en niet veel gewerkt had, en er die 12 dagen toch dagelijks mee gewerkt was. Na de les was ze echter héél erg suf en bleek ook dat ze haar eten niet op had. Op een kwartier tijd ging ze toen opeens heel erg achteruit. Onmiddelijk de dierenarts laten komen en die constateerde 40 graden koorts. Het zou een virus zijn doordat ze in een vreemde omgeving was gekomen. Toch maar bloedonderzoek gedaan en daarbij bleek dat haar lever niet meer goed functioneerde. toen dacht hij aan hepatitis. Ze kreeg daarvoor de nodige medicatie en toen ging het weer wat beter. Vandaag had ze opeens terug 41!!! graden koorts. De dierenarts denkt dat dit een langzaam opgebouwde St-Jacobskruidvergiftiging kan zijn. Maar die laatste 12 dagen heeft ze zuiver hooi gekregen. Kan die vergiftiging dan toch opeens de kop opsteken? De vorige 15 jaar heeft ze steeds bij een andere eigenaar op de wei gestaan. Het meisje van wie deze pony is heeft haar dus nog maar 3 weken en kent ook niet veel van haar voorgeschiedenis. Maar volgens de DA zou ze hier al langer last van moeten gehad hebben. Momenteel krijgt ze dus terug antibiotica om de koorts te laten zakken, en een oranje vloeistof (staat geen naam op) om haar lever terug beter te laten werken. (Ik ken niet alle details omdat ik niet de eigenaar ben maar ik maak me wel bezorgd!) Heeft iemand een idee of dit verhaal kan kloppen? Het lijkt me zo onwaarschijnlijk dat ze nu opeens zou gaan reageren op dat kruid, als ze dat de laatste weken zeker niet meer gegeten heeft.
Je mag me gerust persoonlijk mailen! (ik weet niet of dat via deze site gaat) Ik wil hier graag zo veel mogelijk over te weten komen!
Alvast bedankt!

Verwimp schreef op zaterdag 22 maart 2008, 22:23:


Een dierenarts kan geen Jakobskruiskruidvergiftiging vaststellen alleen aan symptomen. Er kunnen heel veel oorzaken zijn van een zieke lever bijv parasieten, virussen etc. Vergiftiging kan tot 7 dagen na opname van PA's via het aantonen van de metabolieten in het bloed worden aangetoond. Daarna kunnen afwijkingen in het bloed (gehalte aan albumine te laag en leverenzymen veel te hoog) de vergiftiging waarschijnlijk maken, maar is niet bewijzend. Verhoogde leverenzymen en verlaagd albumine kunnen ook voorkomen bij andere aandoeningen van de lever.
Op mijn website http://www.jakobskruiskruid.com/ leggen we uit samen met deskundigen hoe zo'n kruiskruidvergifting gaat, . Over hoe de vergiftiging werkt kun je op de pagina kijken kan een hapje kwaad http://www.jakobskruiskruid.com/Feiten%20en%20Fabels/Een%20hapje%20kan%20geen%20kwaad.html via die pagina kun je in de linkjes doorklikken naar meer technische informatie.

Esther schreef op zaterdag 22 maart 2008, 19:50:


Ik heb er anders best moeite mee (afgezien van dat PAVO voeders als opdrachtgever nauwelijks onafhankelijk genoemd kan worden).

Wat in deze (neem ik aan synopsis) naar voren komt is:
- Dat mineralen gehalte niet aan verwachtingen voldoet (lijkt mij een uitstekende kapstok om brokjesverkoop aan op te hangen); echter, dan moeten eerst die verwachtingen gedefinieerd/gepresenteerd zijn anders kun je wel alles beweren...
- Grondsoort heeft geen invloed op mineralen gehalte in gewas. Botanische samenstelling en groeistadium echter wel; echter, laat nu de grondsoort wel degelijk van significante invloed zijn op de aldaar te verwachten vegetatie (botanische samenstelling)
Toch is er een manier om tot deze nmm nogal onbenullige "conclusie" te komen, nml. door een artificieel gewasmengsel te zaaien op verschillende grondsoorten die binnen de normaalcurve van vestigingsmogelijkheden voor dat gewas liggen. Daarmee zul je wellicht als uitkomst zien dat dit gewas het op de ene grondsoort beter doet dan op een andere maar de chemische samenstelling van dát specifieke gewasmengsel zal niet verschillen (Lolium cult. = Lolium cult. = Lolium cult. ... etc.). Wellicht nogal misleidend dus.

Dat botanische samenstelling van grote invloed is en wel móet zijn beweer ik hier al zolang PN bestaat
Dat o.a. Frans dat niet zien wil kan ik niets aan doen.

- Dan wordt er een gevonden dalende trend in mineralen gehalte van gewas verbonden aan de wens tot grofstengeliger produkt. Dat zou zomaar kunnen, vooral als het grofstengeliger produkt vergeleken is met het o zo Nederlandse koeiegras.
Volkomen voorbij gegaan wordt echter hier aan de natuurlijke behoeften van paarden. Waar ik voor mezelf als 0-hypothese naar kijk is de situatie in de toonaangevende konikgebieden en de grote lijn die ik daar zie is dat, zelfs als de herten en zeker de koeien het moeilijk krijgen (vooral eind winter), de paarden zowat aan vervetting bezwijken... paarden zijn geëvolueerd te kunnen bestaan op arme vegetaties waar concurrerende soorten het laten afweten. Dit op zich is dacht ik toch geen nieuws???

Nee, ik zie hier teveel een sluikreklame van de brokjesfabrikant in, terwijl er niets naar voren gebracht wordt dat ik niet allang wist.

Spirithorses schreef op vrijdag 21 maart 2008, 11:44:


die van ons staan nu op een hoger gelegen stuk zonder schuilstal, maar ik dacht gelezen te hebben bij huisvesting dat paarden ze meestal alleen gebruiken als ze er gevoerd worden maar nu lees ik hier dat ze overal wel de schuilstallen opzoeken. Ik kan ze terug naar huis halen maar dan staan ze terug in modder!!!! Wat nu????
grtjes myr

amar schreef op zondag 23 maart 2008, 1:08:


T'is nu 1.12u droog ,windstil en 2gr Celsius ! geen enkele reden voor een paard om een schuilstal op te zoeken ,echter nat en modderig staan geeft dikwijls probleempjes !!op langere termijn PROBLEMEN !!! Hier staan ze allemaal buiten ondanks schuilstallen !!langdurige regen (dagen ) gure wind en temp rond nulgraad das erg !!!

Lena schreef op vrijdag 21 maart 2008, 11:54:


het is ook moeilijk hoor, je hebt altijd het gevoel tekort te schieten. Zorg dat ze constant hooi hebben dat is héél belangrijk, ze moeten hun kacheltje in gang houden. Stonden ze voordien gedurende dag misschien ook al buiten? Dan is de overgang niet te groot. Zoniet vind ik persoonlijk, maar ik ben ook geen deskundige hoor, het te koud om de overgang te maken. Toen ik juist bij verschillenden,wel deskundigen, las dat hun paarden in de schuilstallen vluchten voelde ik me ook weeral rot want de onze hebben nu geen schuilstal omdat ik de kans kreeg ze uit de modder te halen en ze op een hoger stuk te zetten. Gelukkig las ik erna dat andere paarden toch buiten zijn blijven staan. Ik heb van ht weer vandaag eigenlijk niet veel gemerkt want ik zat in Gent binnen!
grtjes Myr (ook nog neiging tot antropomorfisme hoor, of beetje het bezorgde moe kloekgevoel)

eddy DRUPPEL schreef op zondag 23 maart 2008, 1:13:


Als ze tussen de vlagen in toch even kunnen opdrogen bedoel je??? De wind is inderdaad gaan liggen nu! Hopelijk gaat het toch keren één dezer dagen, kan toch niet anders!!!

HannahFroukje schreef op vrijdag 21 maart 2008, 12:56:


Nog niet, maar dat ga ik eens proberen te regelen. Al hebben ze ook een voorbeeld op de site van de vereniging voor bitloos rijden bitloos.nl/" target=_blank>http://www.bitloos.nl/ klik dan op bitloze optomingen, daar staan ook foto's van dit menhoofdstel (bij bitloos mennen)
Ik zal eens kijken of ik foto's gemaakt krijg van mijn kereltje. Meestal is hij niet zo geduldig voor de camera. (of waar dan ook hihi)