Conrad van Pruijssen schreef op dinsdag 18 maart 2008, 20:50:
> Als ik praat over druk dan bedoel ik een vorm van energie zowel
> met fysieke aanraking als zonder fysieke aanraking. Deze druk
> wordt door de trainee als onprettig wordt ervaren.
Je snapt uiteraard meteen dat ik hier niet blijer van wordt (als je mijn recente posts gelezen hebt). Nmm zou het goed zijn zoveel mogelijk spraakverwarring te voorkomen en daarom definieer ik "druk" als fysieke, natuurkundige druk, omdat p+ (de onprettigheid) geenszins per definitie van druk afkomstig hoeft te zijn en anderzijds druk evenmin inherent en per definitie p+ is.
> Voorbeelden hiervan zijn:
> - elke pas je paard beenhulpen geven om hem in een gang te
> houden = het paard is nooit duidelijk geleerd wat er van hem
> verwacht wordt
> - je paard met sporen prikken als hij meer moet ondertreden
Dit vind ik een prachtvoorbeeld van een communicatie die méér dan een enkelvoudige interpretatie behoeft.
Naast de als p+ uitlegbare handeling is hier ook sprake van een reflex (bij mensen werkt het in de regel ongeveer net zo wanneer je ze op vergelijkbare plek kietelt of met een flinke spijker port
)
> Contact
> Ik gebruik liever het begrip CONTACT. Je moet weten wat het
> begrip druk is om te begrijpen wat contact is. Ik zou het dan
> prettig vinden als je dit niet op je paard oefent maar op
> andere mensen
En vice versa!!! Is ook veel leerzamer.
Zowel o.a. Hempfling (lichaamstaal) als in clicker (click/shape me!) is oefenen op mede-cursisten, of partner, of stalgenoot, etc. dé aangewezen weg om tot inzicht te komen van wat je nou eigenlijk aan het doen bent.
> Je kunt alleen motiveren door te belonen dus niet met straffen
> of minder werk, lijkt mij!
> Als je paard rust als beloning ervaart dan voelt dit voor mij
> als een straf.
Niet helemaal denk ik... De opzet te belonen met "rust" impliceert dat de opdrachtgever ervan uit gaat dat de opdracht een straf was
> Vergelijk het met het volgende:
> Als ik enthousiast met iemand samenwerk en deze persoon weet
> mij echt te motiveren dan vind ik het vreselijk als het werk
> stopt. Ik zou dan het liefste doorgaan tot ik er bij neerval.
> Ik zou dan wel moeten stoppen.
Precies. Echter bijv. Pien heeft meermaals aangegeven helemaal dol te worden van die streberige clickbeesten die alles oneindig zoveel mogelijk "more better" goed willen doen....
Hier zit voor trainingsdesign een geniepig kneepje want niet het paard is klant maar de eigenaar/hoeder/trainer/ruiter...
> Voorbeeld:
> Je vraagt je paard een oefening te doen. Hij doet het goed als
> beloning laat je hem stoppen met het gedrag, lees rust. Je
> bekrachtigd het gedrag doordat werk te laten vallen, ik zou
> zeggen R-.
> Een vraag die mij ook bezig houdt maar dit zouden we eens
> moeten onderzoeken, kan je paard vooruit kijken en bedenken
> laat ik maar heel goed mijn best doen want straks krijg ik rust
> als “beloning”?
Zoals zoveel r- is ook deze opzet een sigaar uit eigen doos. Het werkt uiteraard wel, want even aangenomen dat je van sigaren houdt wil je die uit eigen doos ook wel maar het motiveert natuurlijk nimmer gelijk aan die Monte Cristo die je regelmatig als relatiegeschenk krijgt
> Vergelijking druk met contact.
> Een leuke oefening om druk en contact te ervaren is.
> Houdt je hand tegen de hand van een ander. Jij gaat nu je hand door de ruimte verplaatsen en vraagt aan de ander om haar hand contact te laten houden tegen jouw hand, waar jij ook heen gaat.
En zo licht mogelijk contact wel te verstaan!
Dank je voor dit perfect begrijpbare voorbeeld. Dít is exact de bedoeling met mijn libra-touwtje. Je snapt dus perfect wat ik ermee op de libra-site bedoelde!
Dat het slechts werkt zolang de wil er beiderzijds is zulk een contact instand te houden lijkt mij eveneens logisch en duidelijk. Dáárom werkt het niet binnen het stramien van ontwijkingsleren (dus radicaal tegenovergestelde werking t.o.v. bitten, hackamores, etc.). Dáárom is libra bedacht vanuit OC, heeft een functie binnen OC en werkt het niet in ontwijkingsleren.
> Daarna doe je de oefening nog een keer.
> Jij beweegt je hand nu ook door de ruimte mee duwt steeds met druk tegen de hand van de ander. De trainee heeft altijd gelijk, vraag dus aan haar wat het prettigste voelde de 1e of de 2e oefening. Wil je het zelf ervaren draai dan de rollen om.
>
> Volgen ipv Wijken
> Je hebt al wel door dat ik een grote voorstander ben van contact ipv druk en van volgen ipv van wijken. Dit is een mooie druk naar het volgende.
> Ik ben van mening (heb nog geen wetenschappelijk bewijs gevonden, wie helpt) dat het volgen van contact veel natuurlijk voor je paard is dan het
wijken voor druk.
> Laten we even de aanname doen dat ik hier gelijk in heb.
>
> Dan betekent dit dat je paard, volgen van contact meteen kan oppakken en dat hij het wijken van druk moet aanleren.
Toch is het
wijken voor druk als concept nmm essentieel om geleerd te hebben.
> Hoe kan hij het
wijken voor druk aanleren door te ervaren dat er meer druk komt als hij niet wijkt.
Iedereen wijkt voor overmacht aan voldoende p+ (zie Skinner over drempelwaarden).
> Wijkt hij dan uiteindelijk wel dan laten we de druk los als beloning.
Ik weet niet of het nog bestaat (PN is zo'n grote site geworden...) maar Frans had hier ooit een nmm meer dan uitstekende pagina over gemaakt. Het gaat er niet om wat WIJ doen, maar dat de trainee gaat begrijpen dat wanneer er aan fysieke druk wordt toegegeven deze fysieke druk minder wordt (r- uiteraard... ). Die fysieke druk hoeft echt niet vanuit de trainer toegebracht te zijn; het kan bijv. ook "hangen bij vast staan" zijn om maar wat te noemen.
JIJ doelt (denk ik) in bovenstaande echter bij uitstek op het
Parelli systeem.
Ontwijkingsleren is ontwijkingsleren blijft ontwijkingsleren....
> Als ik nog even doordenk over deze manier van leren rijden dan denk ik dat een rijsysteem wat gebaseerd is op het volgen van contact (wat misschien meer van de ruiter vraagt) sneller en beter werkt.
> Oke, ik zal eerlijk zijn ik ben hier al een tijdje mee bezig en de resultaten zijn voor mij erg hoopgevend. Het beste resultaat bereik je met paarden die nog weinig ervaring hebben.
Volgens mij moet dat niets uitmaken. Handicap die je wellicht in praktijk vaak tegen komt is dat je geleerde responsen op aversieve stimuli vanuit het verleden moet zien uit te doven.
Ik denk (maar ik ben maar een ivorentorenprofessor die ergens in de verte met lantaarntjes staat te zaaien terwijl de echten diehards in de modder ploeteren) dat het vooral verschil maakt onder mensen; sneller resultaat met minder voorgaande (andersoortige) ervaring, je traint uiteindelijk de mensen, in veel mindere mate de paarden. Dát is trouwens iets dat
Parelli als geen ander uitstekend doet nmm.
> Ik ben heel benieuwd hoe andere hierop gaan reageren.
My 2 cents bij deze
Warboel
