Piet schreef op maandag 10 maart 2008, 23:57:
> Gudrun schreef op maandag 10 maart 2008, 22:30:
ik knipen antwoord even tussendoor
> Vanuit een bedrijfsmatige opzet zoals bv. bij het afleveren
> van hulphonden zou dit een gigantische verhoging van de
> produktie betekenen, maar niet alleen daarbij.
>
En hoe zouden die dan reageren op de verschillen tussen de mechanische computer cue en de cue van de hulpbehoevende, met andre stem en lichaamstaal ed? Zie verder.
>
> Het feit dat een doorsnee mens er toch in slaagt om een
> hond of een paard iets aan te leren komt omdat een hond
> veel beter dan hij jou, laat staan mij leest.
> Het zou veel vreemder zijn dat het niet zo zou zijn,
> want dan zou alle (on)bedoelde lichaamstaal geen effect
> hebben
Dus toch met aanleren te maken, je neemt onbewuste cues mee in je training.
>
>> Maar het is juist de band die je met je dier hebt die bepaald
>> wat er gebeurt.
>> Of je hond snel is of minder snel, of je paard schrikt en gaat
>> rennen of bij je blijft.
>
> De manier van aanleren heeft hier niets mee te maken,
> het zijn de bewuste en onbewuste cue's die het verschil
> maken.
Niet helemaal mee eens. Volgens mij speelt de relatie en het vertrouwen die je hebt ook voor een groot deel mee.
> Werk met mijn Shiny alle voor hem door en door bekende
> oefeningen af en ik garandeer je, dat jullie binnen 2
> minuten naar elkaar staan te kijken en dat jij denkt,
> waarom doet ie et niet en hij denkt dat mens is gek.
Kan het me zooo voorstellen
.
> uiteindelijk je paard reageerde omdat je hem beloonde
> voor de juiste reactie?
> Je hebt je paard geleerd dat er dat moet gebeuren bij
> die cue.
Als ik een paard vb in draf rijd en op het goede moment mijn binnenbeen er aan doe, dan gaat inderdaad automatisch dat binnenachterbeen meer/actiever naar voor. (tenzij je een erg afgestompt paard hebt) Als ik jou onverwacht in je zijde por (en meestal ook verwacht) dan span je je spieren daar op. Geen cue, gewoon reactie.
Net zoals een paard ook niet leert dat hij met zijn huid moet rillen om een vlieg weg te jagen. Hij voelt die vlieg en reageert.
Paardrijden is voor mij vooral voelen, meegaan en spiegelen. Naast uiteraard een aantal afgesproken cues. Heel opvallend daarbij is dat de meeste paarden spontaan op de zelfde dingen op gelijkaardige wijze reageren, zonder daar cues voor geleerd te hebben. Vb uitademen om halt te houden, tempo laten regelen door snelheid van lichtrijden, stoppen (of juist gaan rennen, afhankelijk van hun temperament) bij vast houden van de ademhaling of spanning in bekken/heupen van de ruiter. Ik kan dit met mijn verstand niet herleiden tot enkel reageren op aangeleerde cues. We tot bereidheid van het paard om mee te denken en mee te voelen en te willen samenwerken.
>> Er zijn maar heel weinig dingen die ik zuiver met de clicker
>> alleen train. Meestal gebruik ik het bovenop al de rest, om het
>> paard precies op het juiste moment te laten weten wat hij goed
>> deed en waar hij beloond voor wordt.
>
> Als het lastig wordt?
Soms. Zo ben ik inderdaad begonnen, clickeren bij problemen.
Maar nu gewoon om het zo duidelijk mogelijk voor het paard/de hond te maken. Ja, dat bedoel ik, precies dat. Goed zo.
>
> Bekijk het eens anders:
> Is het niet gewoon zo dat je nog te weinig vertrouwen in
> positif reinforcement hebt, of dat je mogelijk geen
> trainingplan gemaakt hebt waardoor je van te voren ziet
> hoe je daar kunt komen waar je wilt zijn? Als je er
> niet voor zorgt dat je paard optimaal WIL leren
> rem je hoogstwaarschijnlijk je training door erbij op een andere manier te werken.
>
Ik heb geen probleem met combinatie training. Ik oefen druk uit, krijg reactie en laat de druk wegvallen tegelijk met
bridge en beloning.
Al merk ik, nu ik er over nadenk, dat ik met de honden minder vaak druk gebruik dan met de paarden. In die zin dat ik rijd, en beenhulpen, teugelhulpen, gewichtshulpen zijn allemaal druk. Qua grondwerk oefeningen maakt het niet veel verschil denk ik, paard of hond. Al geef ik een paard makkelijk even een duwtje om door te kunnen bij het uitmesten van de schuilstal (ze komen altijd "helpen", kruiwagen omduwen, bezem pakken en rondzwaaien ed).
Bij bange, uitvallende of weglopende honden vb beperkt het gebruik van druk zich tot het gebruik van een al of niet langere lijn om de ruimte waarbinnen ze kunnen weglopen, uitvallen,... te beperken. Waarbij ze binnen die ruimte natuurlijk positief getraind worden.
Voor mij blijft
clickertraining op dit moment iets wat bovenop al de rest past, nog steeds niet iets wat ik als enige methode strikt alleen wil gebruiken.
Kan veranderen, maar op dit moment voelt dit voor mij goed.
Warboel
