marianne laenen schreef op woensdag 5 maart 2008, 20:44:
> Vandaag rotslechte dag gehad.
> Zijn gaan rijden met Indy en Couscous. "t Was koud, 'k zag
> overal Apache lopen. Indy mist haar beschermer. Hier is niemand
> Wij willen dit nooit meer meemaken en ik hoop dat de anderen
> ooit van ouderdom omver mogen vallen in de wei.
>
> Marianne
Marianne maak je zelf alsjeblieft geen verwijten jullie hebben echt alles geprobeerd wat er mogelijk was en meer kun je niet doen.
Misschien is het een schrale troost dat we bij Bret ook de oorzaak niet weten waarom ze niet had gekauwd. Ik heb gehoopt dat er iets aantoonbaars mis was aan haar gebit wat het zou verklaren, maar nee haar gebit verklaart het niet. ( bij Bret was het óók rechtsboven in het laatste stuk van de dunne darm) Ook geen worminfecties etc. we tasten ook in het duister naar het waarom.
Ik begrijp wel héél goed dat de machteloosheid er is dat de dierenarts er niet snel was want daar ben je van afhankelijk. Maar echt het heeft NIET aan jullie gelegen, jullie hebben alles gedaan wat in jullie vermogen lag. Ik ben het trouwens volkomen met je eens dat met koliek je beter altijd een dierenarts moet raadplegen, ook Bret liet haar pijn niet zien en wij mogen van geluk spreken dat de kliniek hier om de hoek zit en groot is, er zijn meerdere (zeven) erkende paarden-dierenartsen dus als er een niet bereikbaar is dan is er altijd een ander.
Koester de mooie verhalen van Apache ik las de Apache verhalen ook graag, je kon hem mooi beschrijven met zijn eigen karakter. En verdriet is ook een emotie he, huil met opgeheven hoofd!!
Warboel
