Gudrun schreef op dinsdag 4 maart 2008, 22:28:


Ja het is een interessante vraag, ik heb de vraag gelezen als hoe krijg ik weer rust in het paard. Een one-rein stop is een NOODstop, heeft naar mijn mening dan ook niets met rust in het paard te maken.
Of het altijd achter een vriendje aan moet durf ik wel te betwijfelen, ik denk dat dat van het paard af hangt. Falk bijv wil juist vooraan en dan is er rust en ook geen noodstop nodig. Falk achteran resulteert in gedribbel en hoog adrelinepeil. Kortom per situatie kan het anders zijn.
Ik gebruik ook geen kracht bij de noodstop gelukkig heb ik hem nog nooit nodig gehad Theoretisch kennen mijn paarden het wel. Praktijkervaring heb ik er niet mee.

Esther schreef op dinsdag 4 maart 2008, 22:36:


Rust in het paard willen krijgen heeft weinig zin als de hele groep ervantussen speert. Als dat min of meer de bedoeling was zoals op het strand wel eens voorkomt, dan laat ik het gebeuren en ga ik niet de pret bederven door verschrikkelijk te remmen. Ik ben zelf ook wel benieuwd wie er zal winnen namelijk. Het strand is breed, je kunt elkaar overal passeren en als het link wordt stuur je de duinen of de zee in, die remmen beide heel goed. Als je dan wel eens zo bloedstollend hard gaat, ben je inderdaad tijdelijk de controle kwijt maar hoe erg is dat. Lekker uit laten draven, terugnemen, belonen en meteen lange teugel.

Een algemene regel is: hoe groter de groep, des te groter de opwinding. En bepaald niet: des te groter de pret, maar meer: des te minder de controle. Hou het groepje klein (max 4), dat stookt elkaar veel minder op. Het is nog eens praktischer ook. We rijden vaak in de duinen over slingerpaadjes, in galop naar boven en in stap naar beneden. Als nr 1 in galop naar boven vertrekt, is nr 8 nog bezig de vorige helling af te dalen, maar die wil wel mee. Met zijn tweeën of drieën klopt het beter.
De one rein stop heb ik nooit nodig gehad, geleerd of geprobeerd, misschien moest ik dat eens doen. Vaak helpt een boze kreet ook al.

Wat ook helpt is een zadel waar je je safe in voelt. Ik vind het niet zo erg als mijn paard er vandoor gaat als er plotseling een hond uit de bosjes springt, omdat ik zekerheid aan mijn zadel ontleen.

Christel Provaas schreef op dinsdag 4 maart 2008, 23:02:


Mja, wat je zegt klopt, maar ik zou dat nooit doen bij een paard waarvan je weet dat de controle niet optimaal is. Daarmee bevestig je alleen maar zijn ren-gedrag of haantje-de-voorste willen zijn.

Groet, Pien

carausios schreef op dinsdag 4 maart 2008, 21:29:


Ik heb ook zo'n druk paard, mijn ren-Arabier.
Het is een mentaliteitsding bij haar. Er zijn dagen dat ik haar volkomen zonder hoofdstel rijd (ja, ook galopperen), met alleen een halsring, maar er zijn ook dagen dat ze niet te stuiten is.
Toch zou ik nooit een bit in haar mond steken, ik houd liever rekening met hoe zij die dag is.

Ik merk dat gauw genoeg, als ze wat 'trekkeriger' is, onder me uit probeert te lopen, soms is dat tijdens een galop met de groep, en dan ga ik onherroepelijk op de rem, jammer dan, maar ik ga mezelf, haar of anderen niet in gevaar brengen.
Soms ook is het alleen maar een kwestie van zich even kunnen uitleven, daarna is ze rustig. Dat zijn de momenten dat ik haar even voluit laat gaan (inderdaad, Gudrun: lang bospad, bergop met een open plek aan het einde waar alle paarden ineens in het fellere licht komen en daardoor vanzelf stoppen) . Nadat ze even uit haar bol is kunnen gaan is ze meer responsive voor wat ik wil. Maar ik ken haar al jaren en weet inmiddels hoe met haar om te gaan en wanneer wat te doen. Moet ik wel net een klupje bij me hebben die dit soort galops aankunnen.

Wat bij dit soort paarden wel eens helpt is dat je lange tijd niet hard gaat, veel stapt, je paard tot rust brengt, stop oefeningen doet (belonen!). Zit dat er solide in dan kun je naar een draf. En zo verder. Eerst alleen, later in een groep. Zie dit als training.
Hier geldt de regel: Als één persoon het gevoel heeft geen optimale controle te hebben over zijn/haar paard dan gaat de hele groep op de rem. Er wordt niet ingehaald tijdens de galops, de snelste paarden voorop, de langzameren achterop etc, kwestie van afspraken maken binnen de groep.

Het heeft bij mij en mijn paard zeker 6 jaar geduurd eer ik haar voluit kon laten gaan en zij toch bij mij bleef.

't Moet bij jou ook te regelen zijn als jij maar consequent blijft in je hulpen. Te hard? Te haastig? Te fel? Op de rem. Stappen totdat je paard rustig is (let ook op je eigen ademhaling --> Laag ademen, spieren ontspannen, benen los etc).

Groet, Pien

Spirithorses schreef op dinsdag 4 maart 2008, 23:46:


Stop is stop en welnu onmiddelijk ! verschillen we van mening wel das dan héél spijtig paardje ik schat mijn mening iets hoer in dan de jouwe dus we gaan NU op de rem !!!

eddy DRUPPEL schreef op woensdag 5 maart 2008, 0:04:

eddy DRUPPEL schreef op woensdag 5 maart 2008, 0:05:


Euh moest dus hoger zijn ipv hoer !! sorry is laat

Christel Provaas schreef op dinsdag 4 maart 2008, 23:02:


Er is nog eenvariant om te kunnen galopperen als je met een groep bent en dat is splitsen !
Wat Christel zegt, maak de groep klein.
Het groepje dat wil galopperen gaat terug tot er een mooie afstand is en galoppeerd naar de voorste groep. Die groep stapt en "vangt de ander op". Galopperen over bospaadjes vind ik levens gevaarlijk, je kan er al je botten op breken als je tegen of te kort langs een boom vliegt.

Nils en Olly