Spirithorses schreef op vrijdag 8 februari 2008, 0:03:


Menselijke emoties projecteren op een paard......
Ik denk dat we over het algemeen nog heel weinig weten van 'paardlijke' emoties bij een paard.
Als er nog steeds trainers zijn die hun leerlingen elke vorm van emotie richting paard verbieden, waarom zou een paard dan wel aanhankelijkheid, zoals het missen van, tonen?
En wat zien we nu? Een paard dat jaren bij de zelfde eigenaar is geweest kwijnt weg...........

Misschien is het wel zo dat we door onze ( vroegere ) manier van omgang ermee voor tal van geestelijke paarduitingen geen oog hebben en ze onderdrukt hebben.
Maar wie weet zeker dat een paard ze niet kan hebben? Dus anders is dan een konijn, een rat een hond of poes?
Als je bijvoorbeeld 10 keer van baas verandert , waarom zou je je dan hechten?
Zelfs mensenkindertjes die van pleeggezin naar pleeggezin geduwd worden lopen op dat gebied averij op.
Wie weet komen we er ooit achter dat het net zo'n fabel is als een paard is het enige dier op deze aardbol wat niet op z'n eigen voeten kan lopen.

Piet
Het HN project ?
Kijk op HN forum, onderwerp "wie doet er mee"

Piet schreef :


Piet, ik ben het met je eens.

Wat we echter wel vaker zien, en dat is denk ik waar Eddy het ook over heeft, is dat mensen hun paard vaak heel verkeerd inschatten, hun dingen gaan toebedelen vanuit hún eigen emotie.
Eddy en ik hebben het daar vaak genoeg over.

In dit geval was het het paard dat liep te projecteren, dingen uit te zenden en toen gingen wij als mens zoeken: "Heeft ze pijn, ojé, ze is zo langzaam, ze heeft misschien pijn aan haar hoeven, onze ondergrond niet gewend, haar rug doet pijn, is ze stijf, loopt ze verkeerd"

En Chantal ging ernstig twijfelen of ze Eining zelf wel goed zag omdat wij haar zo oud vonden en zijzelf aangaf dat Eining zo kon sprankelen, daarover zijn heel wat mails verstuurd.
Toen twijfelde ikzelf of wij Eining wel juist bereden (de discussie hier).
Ook gedacht aan heimwee, maar dat kon toch niet; haar maatje Stef was immers bij haar, ze stond lekker buiten, hoefde niet veel te werken etc.

En uiteindelijk wordt het binnen 5 minuten helder. Het is gewoon het paard dat het ons vertelt. Ja, dan weet je weer dat het goed is om heel sterk in je gevoel te blijven en open te blijven staan.
Ik houd er maar over op nu, het wordt anders veel te zweverig.

Groet, Pien

Spirithorses schreef op vrijdag 8 februari 2008, 0:39:


Nou en ik vind het dus dit keer niet zweverig. Ik heb de twijfel en de vraag gezien over Eining. ( dat kun je de discussie noemen grinn) Ik zag dat ze sloom en stijf was want dat stond geschreven. Toen ben ik vragen gaan stellen omdat er weinig gangenkennis is. Maar ik weet donders goed hoe IJslanders zijn. Ik vond het ook super dat Chantal op het forum reageerde tenslotte kent zij Eining het beste.
Dat open staan dat mag wel eens wat vaker gebeuren op PN. En dat is dus niet zweverig.

eddy DRUPPEL schreef op donderdag 7 februari 2008, 23:41:


Ik denk dat je gelijk hebt Eddy. Wat niet wil zeggen dat het fijn en makkelijk voor dit paard is dat het terug is in zijn oude situatie.

Bij mensen precies zo eigenlijk, vóór een echtscheiding wordt er moord en brand gegild en binnen een jaar is een nieuwe partner veel leuker. We konden niet zonder elkaar Evenzo bij het verlies van alles wat wel eens verloren word, grote ellende tot het opnieuw aangekocht word. Een gezond mens en dier laat zich echter amper ontmoedigen door het wisselen van de omstandigheden. En maakt makkelijker en sneller nieuwe vrienden en nieuwe goede omstandigheden. Wat karakter verschil mag er zijn natuurlijk de een is wat meer vast houdend dan de andere, ergens niet zonder kunnen, dat gaat echter te ver.

Groetjes, Michiel
Blootsvoets goed voor mensen en paarden.

Hallo allemaal,

Ik kom hier ook weer eens ffkes koekoeloeren

Ik ben 2 weken terug bij Pien geweest en ik ben nog steeds erg verbaasd hoe Eining reageerde.

Toen ik aankwam reageerde ze in eerste instantie ontzettend afstandelijk. Totaal niet zoals ik mijn Eining ken. Maar na even borstelen en ,,zadelen'', (Bitloos hoofdstelletje om en barebackpadje op) ben ik op haar rug geklommen en kwam haar oude sprankelende karakter weer boven. Ze liep weer te showen en de vrolijkheid straalde uit haar ogen. Dit was ,,mijn'' Eining ten voete uit.

Ik was heel blij dat Pien mijn gevoelens deelde en samen hebben we besloten dat Eining terug naar mij komt.

Ik heb hier een plekje weten te regelen waar ze zomers dag en nacht buiten mag en in de winter alleen in de nacht op stal. Dat is al heel wat voor hier in de randstad want het lijkt hier toch vaak heel gewoon je paard in een stal op te sluiten Ze komt met bekende paardjes te staan die nog van vroeger kent. Eining gaat hier dus ook gewoon oud worden en gaat nooit meer weg.

Ik heb nooit geloofd dat een paard zijn eigenaar zou missen maar Eining heeft me van gedachten doen veranderen. Ik heb haar altijd al een bijzonder paardje gevonden maar nu nog meer. We waren altijd al 4 handen op 1 buik maar ik denk dat dat gevoel nu alleen sterker word.

Ik ben ontzettend blij dat Pien Eining heeft willen opvangen en zo goed voor haar gezorgd heeft. We hebben nu samen een hele bijzondere ervaring mogen delen :)

Groetjes Chantal

Eining schreef op vrijdag 15 februari 2008, 18:14:


voor iedereen de beste beslissin chantal en ik ben blij voor ening!
ening is enig
Heel veel geniet van elkaar!

Eining schreef op vrijdag 15 februari 2008, 18:14:


Overigens, Chantal, heeft jouw bezoek behoorlijke impact op Eining gehad want ze is nog steeds haar montere zelf. Okke heeft ook nog op haar gereden en ze is nog steeds als de dag dat jij haar gereden hebt.
Ik vind het echt ongelooflijk! Hier staat een heel ander paardje nu.

Ik mail je even over hoelaat morgen.

Groetjes, Pien

Spirithorses schreef op vrijdag 15 februari 2008, 19:55:


Ok geen forumspook, het is mijn gebrek aan concentratie voor momenteel.
Ik vind het een heel bijzonder verhaaal en ben echt blij dat Einig haar montere zelf weer is. De eerlijkheid naar het paard toe kan k ook echt respecteren. Sommige paarden kiezen hun mens voor het leven. Het sprankelen wat ze dan weer doen is echt apart en echt geen ( kolere zeg hoe was dat woord ook weer ?) huppeldepupisme.
Het ligt niet aan Okke, ik wil dat Okke graag meegeven, ik vind Okke helemaal super dat ie Eining kan laten gaan. Hij is welkom hier en hij mag kijken hoe hij en Falk gaan. Falk zal nooit in de bak lopen maar ze mag licht werk doen. Buiten vindt ze echt leuk.

Esther schreef op vrijdag 15 februari 2008, 21:41:


Nou, Oks zit hier naast me en hij zegt dat hij heel graag een keertje wil komen kennismaken met Falka. (Hij weet geloof ik niet hoe ver rijden het is) Tja, ijslanderfreakje, het zal wel in de naam zitten

Greetz, ik ben blij dat het beter gaat met Bret, afgelopen week herhaaldelijk tussendoor op PN komen kijken om te zien of er al nieuws was, tussen vrees en hoop. Het leed is nog niet geleden maar we kunnen met ons allen weer opgelucht adem halen.

Gisteravond ineens was Winner ook niet helemaal goed, ik had hem net zijn penicilline geïnjecteerd (voor de hoefzweer) en een half uurtje daarna werd hij apatisch, hangerig, niet willen eten, steeds liggen, ojé....
DA gebeld, koliek? Shock ? (van de penicilline). Geen koorts, geen ondertemperatuur, hartslag normaal, geen snelle ademhaling, geen bulten, niet rillen, dus maar wat lopen en half uurtje later terugbellen. Leuk, daar loop je dan in het donker, wetende dat ook hij er bijna in gebleven is, 2 jaar geleden. Denkend aan Bret, de paarden van Egon, en al die anderen.
Gelukkig mestte Winner spontaan een uutje later, zonder tussenkomst van de DA (we hadden wel hotline).... pfffff......
Zijn hoefzweer is trouwens wel doorgebroken maar die voet blijft warm, ook al loopt hij er weer bijna normaal op. DA denkt dat er nog een is aan het rijpen die bij de kroonrand naar buiten kan komen.

Tja, tis toch een beetje je kind he.... (eh, het paard, niet de DA)

Greetz, Pien

Spirithorses schreef op vrijdag 15 februari 2008, 22:43:


Pfffff ja je paard is een beetje je kind, maar de DA ook kind aan huis!
Ik kan me voorstellen dat je in de rats zat met Winner. Wat je beschrijft is voor mij precies hetzelfde als een week geleden en ik ging vragen wat is de normale temp. Bret liet geen koliek meer zien op dat moment, toen de DA kwam leek ook alles normaal, hart, temp ( wat laag maar goddank had ik het gezien dat Bret anders was) etc. Tot de slang in haar neus omdat ze de vorige avond wel koliek liet zien het was ook voor de zekerheid omdat haar darmen wel meer geluid lieten horen al de dag ervoor en dachten nog wat glycerine of parrafine of hoe die zooi ook heet, met aanzuigen bleek toen pas dat het echt mis was. Mijn zorgvuldigheid van het kijken naar je paard ( als blinde kip) en de zorgvuldigheid van de DA hebben haar gered. Na haar hinniken van vanavond denk ik dat ze er door is! ( ik moet die slag om de arm houden dat we er nog niet zijn, maar die hinnik!)

Enne Pien voor de hoefzweer gewoon even wat pernod ( anijsmelk is vies)