Peter Donck schreef op zondag 3 februari 2008, 13:27:


Hoevaak moet ik nog zeggen dat ik dat niet wil/doe, maar dat het over iets anders gaat, wat ik al 2x heb gezegt.
Ik snap niet dat als je toch geen zinnig commentaar hebt dat je dan niet gewoon je opmerking voor je houd.

Peter Donck schreef op zondag 3 februari 2008, 12:42:


Ja, ik geloof je wel. Was in Ruinen ook niet anders hoor... en meteen bleren als ze niets te vreten hadden. Maar die schapen zijn verwend met goed en veel gras...

Wat ik hier zo vreemd vind is dat ze soms een hele dag niet uit die paddock komen, en dus niets te vreten hebben. Je hoort ze niet.
Dan werk je uitbreken ook in de hand..... Ach nou ja, het kan niet echt kwaad hier.
Ze weten de weg en hierachter zijn geen wegen.....

Daisy schreef op zondag 3 februari 2008, 13:29:


dan moet je nog véééél leren voor je't snappen kan !

Michiel schreef op zondag 3 februari 2008, 13:20:


Of een hond die ze afknaagt.
Pien

Indy is eigenlijk het paardje van Eva. Maar Eva rijdt het minst van ons allemaal. Ze moet van haar papa twee keer in de week rijden. Ja 't leven is hier keihard!

Indy is een schatje en wij rijden allemaal graag met haar. Indy heeft echter een heel duidelijke voorkeur voor Eva. Komt Eva in de paddock dan komt Indy heel zachtjes met haar snorrebaard tegen Eva's gezicht vragen om geknuffeld te worden. Bij ons doet ze dat echt niet.

Indy is ook echt jaloers wanneer Eva met een ander paard rijdt, dan draait ze steeds haar hoofd weg van Eva en kijkt extra zuur. Zo was ze gisteren ook kwaad toen Eva voor de allerleerste keer op Sela's rug was gaan zitten. Sela reageerde amper, keek met een half oog naar Eva en 't was OK. Terwijl Indy bijna scheel keek van jaloezie.

"Ja," zegt Eva, "de mensen zeggen wel: dat is nu mijn paardje! Maar Indy zegt: Eva, dat is nu mijn mens!"

'k Wou dat ik de mens van Couscous was...