Ans Jondral schreef op maandag 21 januari 2008, 10:28:
> clarissa ruijgrok schreef op maandag 21 januari 2008, 9:38:
>
>> Wat ik ook veel zie...
> ik poetste haar ook niet bijvoorbeeld.) was dat al duidelijk.
> Paardje vond Ilke stukken sympathieker en was heel erg
> oplettend naar haar toe. Maar als die nu gewoon komt lesgeven
> en ik ben met paardje bezig, is haar focus wel bij mij.
Er is in St Niklaas een "Amerikaanse dressuur school" waar het verboden is je paard elke vorm van emotie te tonen laat staan te schenken.
Er zijn mensen hier die dit kunnen bevestigen als ze dat zouden willen. Hoelang denken we hier uberhaupt over na? Hoeveel weten we van wat een paard voelt en hoe een paard de dingen beleefd? oe lang gedragen we ons tegenover een paard als vrienden?
Maar buiten dat, kan ik me veel meer aansluiten bij de principes van Charlotte en haar ouders, je neemt de verantwoording voor een dier zijn leven en dat houd je, of er moeten zulke zwaarwichtige doorslaggevende redenen zijn dat je hiervan af
moet stappen.
Ja, waar ik dat jaar vandaan heb , weet ik ook niet meer, ik heb het ergens gelezen, maar kan het dus even niet onderbouwen.
Iemand die dat toevallig wel (nog) weet?
Je hebt het nu over een paard wat gewend is te verhuizen,dat ligt toch nog weer iets anders dan een paard jaren en jaren bij je hebben in dezelfde vertrouwde omgeving en wat niet anders kent.
Een paard wat in een nieuwe kudde komt zal onmiddelijk zijn rang bepalen denk ik en medestanders proberen te vinden, want een paard in de natuur alleen is ten dode opgeschreven.
Ik kan je wel wat voorbeelden geven van andere dieren en dan vraag ik me af of een paard het niet net zo voelt maar welicht uit een grotere overlevingsdrang anders toont? Wetende dat een paard een geheugen als een olifant heeft.
De voorbeelden van honden en katten die na maanden zoeken op hun oude adres terugkomen zijn legio. De hond voor de mensen, de kat voor het huis. Duiven die niet aan een ander adres wennen en binnengehouden moeten worden omdat ze anders linea recta naar 'huis' vliegen.
Het konijntje wat vroeger een paar maanden op de slaapkamer van mijn dochter stond moest weg omdat het geen doen meer was vanwege het stof en de geur en is omdat we toen alleen een piepklein balkonnetje hadden teruggegaan naar de boerderij van mijn grootouders . Het heeft niet meer gegeten en niet meer gedronken en was in drie dagen dood, hoorde ik achteraf
Vanwege onze Ara konden we eigenlijk niet op vakantie, het beest at niet meer. Dagjes weg was de max. Later hebben we het op kunnen lossen door mijn moeder (die kende ze) elke dag een poos bij de kooi te vragen te gaan zitten, dan at en dronk ze zolang ze erbij was. Mijn Duitse herder die de eerste dagen in een pension niet at en alleen maar lag te wachten tot ik hem er weer vandaan haalde. Later ook altijd een vakantieplaats voor gezocht waar honden welkom waren.....
Piet
The opposite of positive reinforcement is no reinforcement, not
correction
Warboel
