Christel Provaas schreef op zaterdag 5 januari 2008, 13:37:
> Vicky Verreycken schreef op zaterdag 5 januari 2008, 13:25:
>
>> jose schreef op zaterdag 5 januari 2008, 12:02:
>> Nog effe mixen en we hebben een lekkere cocktail!
>
> Waar lees jij ataxie? Da's een andere aandoening. Hanetred is
> overigens hetzelfde als kramperigheid. In Nederland dan.
Er is een GROOT verschil tussen hanetred en kramperigheid.
Een paard met hanetred wordt daarmee geboren. De oorzaak zit in het centrale zenuwstelsel. Vanuit de ruggegraat wordt een overdreven prikkel naar de spieren van de achterhand gestuurd, wat resulteert in het plots heel hoog optrekken van het betreffende been.
Hanetred is voornamelijk zichtbaar wanneer een paard in stap is. Bij draf of galop komt het zelden voor, maar het kan.
Bij kramperigheid kan het zenuwstelsel op verschillende plaatsen aangetast zijn (is niet aangeboren). Belangrijke locaties zijn: hersenniveau, ruggenmergniveau, (hals, borstregio, lendenregio) en de overgang van de zenuw naar de spier. Het komt het meeste voor in de lendenregio waar een verstoring zit. Meestal zit bij deze paarden ook de rug vast in de lendenregio. (bron:
http://www.gehuibers.nl/ doorklikken op 'Overige onderwerpen', en daar dan in het droplist de rubriek 'hanetred en krampentrekker' selecteren.)
Papillon had hanetred aan beide achterbenen, waarvan rechts-achter héél extreem.
Hij heeft (desondanks) zéér opmerkelijke prestaties neergezet in de sport '(vnl. Military & jumping).
Het enige wat een gunstige invloed had, was het verwijderen van de hoefijzers aan beide achterbenen. Vanaf dag 1 dat zijn ijzers zijn verwijderd, werd de hanetred met bijna 50% gereduceerd. (Papillon werd zonder achterijzers gewoon bekapt).
Een paard heeft zelf geen last van hanetred. De enige persoon die er rekening mee moet houden is de hoefsmid (of beter nog: de natuurlijk bekapper). Bij het vragen van het betreffende achterbeen, moet er rekening worden gehouden met het feit dat het paard dit been ongecontroleerd kan optrekken en plots enorm ver naast zich neer kan ploffen. Het paard kan hier absoluut niets aan doen, straffen is dus totaal uit den boze. De énige juiste hadelswijze bij het vragen van de hoef is, wanneer het paard het been optilt, de hoef meteen zachtjes wordt opgevangen en begeleidt. Breng de hoef tot ongeveer 20cm boven de grond. hierdoor ontspant de spanning in de overgeprikkelde spier. De hoef kan dan rustig uitgekrapt of bekapt worden. Voel je plots de spanning toenemen, los dan de hoef en vang terug op zodra het paard zijn been uit zichzelf terug in een ontspannen toestand heeft staan. Tot slot, wanneer de hoef verzorgd is, begeleidt je de hoef terug mee tot het terug op de grond staat.
ELKE ANDERE HANDELING WAARBIJ DRUK OF SPANNING WORDT GEBRUIKT IS EEN
FOUTE HANDELING !
Herman