Nathalie Lagasse schreef op donderdag 3 januari 2008, 13:20:
> Karin schreef op maandag 31 december 2007, 6:54:
>
>> Hoi Pien en alle anderen

> we de situatie bij Frans, Pien en Eddy nu als voorbeeld nemen).
> Willen jullie je nu melden? Pien, jij? Eddy? Herman wel denk
> ik, door het verlies van Papillon?
>
Inderdaad Nathalie, ik ben radicaal omgeschakeld. En ik heb dit eigenlijk - hoe pijnlijk ook - te 'danken' aan het inslapen van Papillon.
Sterker nog, ik ben het gewoon aan hem verschuldigd. Als dit mijn bijdrage kan zijn aan een paard-betere wereld, dan heeft zijn dood (buiten het uit zijn lijden verlossen) ten minste nog een diepere waarde.
Maar ... ik was al PN (geïnteresseerd, gefascineerd, niet begrijpend lezer) vanaf het moment dat Papillon bij mij kwam (schrijven 2004). Zijn dood heeft me doen inzien dat de tradi-wereld blind is voor het dierenwelzijn en eigenlijk uitsluitend in stand gehouden wordt uit eigenbelang/gemakzucht.
Ik ben dan "heel gereserveerd" eens gaan kijken op de eerste basistraining bij Spirithorses. En het zijn Pien & Jack die door hun begeesterende omgang - eigenlijk zonder véél woorden - die andere kant lieten zien. En weet je wat me écht overtuigd heeft? Het feit dat we de 1ste les zelfs niet in de buurt van de paarden zijn gekomen. En pas na de 5de les mochten we eindelijk rijden. Maar in die 5 lessen kregen we wél de essentie van waar het om gaat. En dan moet je voor jezelf beslissen. Of je gaat mee in deze nieuw verworven inzichten, of je haakt af en blijft voor de rest van je leven blind uit persoonlijke overwegingen. Het zo vaak gehoorde zinnetje dat "de waarheid wel ergens in het midden zal liggen" ging in deze voor mij niet meer op. Zodoende ... Dank-je-wel Papillon, om mij als eerste op weg te zetten.
Herman