Michiel schreef op dinsdag 1 januari 2008, 15:09:


Ik heb trouwens niet kunnen ontdekken of die paarden nou zonder ijzers liepen. Het zal haast wel denk ik.

Opvallend trouwens hoe anders die paardjes bewegen dan onze paarden hier.

Arabesk schreef op dinsdag 1 januari 2008, 17:41:


Ik heb kunnen zien dat ze de hoeven uitkrabden met stokjes, en dat er gezegd werd dat ze goed op moeten letten dat er geen steentjes in zitten, dat het paard anders ontstoken voeten kan krijgen. IJzers zijn daar veel te ingewikkeld.
Wat mij nou weer opviel...niet één meisje!! Het is weer alleen voor mannen.
Meisjes stellen weer niks voor. Grr

clarissa ruijgrok schreef op woensdag 2 januari 2008, 0:50:


Tss, meisjes zijn soms ook best aardig hoor! Maar niet in een kampement voor jongens. Heb niet de hele film kunnen uitzitten, vond het nogal overdreven allemaal, een paar mooie shots, maar niet dat ik denk: tjonge, wat een geweldige manier van werken heeft die man -noch de monnik noch de filmer. "Paarden gered van de slager' is een hele mooie zin onzin. Paarden gekocht tegen de slachtprijs dus, daar zit niet verfijnds of verheffends achter! Verder is de film doorspekt met vechtpartijen, jonge hengstengevechten zo je wilt, maar opvoedkundig gebeurd er verder vrij weinig. De monnik is een voormalig kickbokser die ooit zg het 'licht' heeft gezien en voortaan zijn kostje bij elkaar bedelt, samen met wat kinderen in zijn kielzog, er op rekenend dat de gelovige burger wel wat over heeft voor zijn goedgelovigheid. Weinig boedha, veel aflaten, veel krokedillentranen en al helemaal geen verdieping in paarden. Volgende film graag!

Okke schreef op donderdag 3 januari 2008, 3:30:


Nou, ik zie liever die monnik dan zo'n stom weeshuis waar de kinderen alleen maar zitten te janken met gebrek aan alles. Die weeshuizen hier in Nederland, krijgen gewoon geld van de staat, die hoeven niet te bedelen.
Die monnik onderneemt iets met die kinderen, hij geeft ze iets heel waardevols, een pony, wauw, een eigen pony. Die had ik vroeger ook wel gewild.
Hij leert die kinderen sterk worden. Die kinderen kunnen door leren vechten hun eigen krachten leren kennen, maar ook die van de ander. Bovendien maken ze zo lijfelijk contact, net als een potje stoeien. Er waren kinderen bij die helemaal niet meer op hun omgeving reageerden. Hij leert die kinderen discipline, door hen te leren je geest los te maken van het lichaam, zodat ze later niet aan de drugs hoeven, of een sleep kinderen krijgen die ze toch niet te eten kunnen geven. Hij geeft ze onderwijs. Sommige kinderen waren domweg ondervoed.
Ze hebben zonder DA , samen dat zieke paard overeind gekregen en om die reden de tocht uitgesteld. Geen verdieping in de paarden?
Voor de paarden is het denk ik volkomen natuurlijk, ik wou dat ik dat soort tochten kon maken, zonder dat stomme verkeer altijd. Dressuur doen ze verder ook niet aan. Het lijkt wel of ik een andere film heb gezien..
Ik zei al, je moet het niet vergelijken met hoe wij leven.

Okke schreef op donderdag 3 januari 2008, 3:30:


Okke jij werkt toch bijna het zelfde als deze monnik? Nou ja, wat de paardenkant betreft dan. Jij bent een kenner bij uitstek over wat er in de film te zien is. Vandaar je kritiek natuurlijk. De kinderen die op je ijslanders rijden doen dit ook zonder zadel. Jullie rijden beide met bit (is bitloos geen optie voor je?). Alleen de caps hebben ze daar niet op in Tailand. En ze rijden onder begeleiding van de monnik wat wilder dan bij jou. Maar de kinderen zijn even enthousiast al is hun kinderstart met meer problemen. Verder heb ik niet gezien of er een hengst in de film was. Hoe is dat bij jou, heb jij een dekkende hengst in de kudde lopen? Dat bedelen is een monniken traditie in Thailand hoor, net zoals ze hier in de kerk met een collecte zakje rond gaan. Zo gaan ze daar tegen etenstijd langs de huizen met hun bedelnap.

Groetjes, Michiel

Beste Michiel,

voel me gestreeld. Het is hier vaak een wilde boel, maar gelukkig zijn mijn paarden vrij rustig. Mijn ruiters rijden idd zonder zadel en vooral op stem. Het is heerlijk om mensen uit te leggen dat paarden ook op stem te berijden zijn en vervolgens te horen wat de vaak zeer uitgebreide gespreksonderwerpen zijn die kinderen bezigen. Het luisterend oor -een vaak gemiste mogelijkheid thuis- wordt hier ten volle benut. De kinderen op mijn club vertellen mijn paarden heel diepe ziele-roerselen, soms zie je het schaamrood op de kaken staan. Geweldig wat paarden in een kinderziel teweeg kunnen brengen! Dat praten tegen het paard wordt hier natuurlijk warm aanbevolen. Dat het contact tussen paard en mens zeer verrijkende gevolgen kan hebben, is mij dus welbekend. Het is een van mijn drijfveren geworden.
Met 'hengstenspel' bedoelde ik vooral het aangaan van het gevecht, of dat nu tussen paarden is of tussen kinderen, dat is het zelfde. Vooral jongens vechten graag, oefenen zich in het gevecht, het is een manier om je te uiten, een speelse manier om iets te leren wat ooit harde werkelijkheid zou kunnen worden.
Wat dat betreft zat er voor mij net teveel 'gevecht' in de film, ik heb het niet zo op rivaliteit. Hier is paardrijden vooral een 'meisjessport', en meisjes zitten niet zozeer in die rivaliteit. Vechten is natuurlijk een manier om je te uiten, om beter te worden dan een ander, om sterker te worden, te geloven in je zelf. Toch zie ik dat anders.
Ik geloof niet dat vooral vechten je een hoger gevoel van zelfwaarde geeft, hoeveel roem je ook oogst. Ik ga meer voor de discussie, voor overtuigende argumenten. Ook bij paarden moet je geregeld overtuigend overkomen. Daar leg ik meer nadruk op.
Je vroeg of bitloos geen optie is voor ons. Ik heb er jaren mee geexperimenteerd. We hebben het zelfs zover gedreven dat alle paarden geheel hoofdstellooos liepen, dat de ruiters slechts een soort 'springtouwtje' om hun nek hadden hangen, zodat ze in geval van noodzakelijkheid het touwtje over de neus van het paard konden gooien en hun paard aldus tot de orde konden roepen. Heel leuk natuurlijk, zeker als je bedenkt dat je met een 10 tal paarden aan het rijden bent, in de vrije natuur, met vnl kinderen er op van een jaar of 15... Het getuigd van lef. Maar tegelijkertijd moet iedereen zich iedere seconde bewust zijn van het feit dat ingrijpen noodzakelijk zou kunnen zijn, hetgeen het ontspannen, recreatieve paardrijden een beetrje in de weg zit. Daar zijn we dus maar mee gestopt. Leuk om uit te proberen, maar na een tijdje wil je toch weer gewoon gemakkelijk kunnen rijden, zonder constant allert te hoeven zijn... Het kan dus wel, ook met een grote groep, maar je levert ook wat in.
Een dekkende hengst heb ik vaak genoeg in mijn groep meelaten lopen, geen enkel probleem, de dames geven zelf wel aan als het hun niet past...
Wat betreft het bedelen: als overtuigde atheïst heb ik het niet zo op collectezakjes en aflaten. Nee, in mijn ogen makt de 'monnik' leuk gebruik van de goedgelovigheid van de mensen om vooral zijn eigen leven te verfraaien. Het is inderdaad een geheel andere film die ik gezien heb dan de meeste mensen hier. Wellicht maakt het verschil dat ik daar in die contreien ook daadwerkelijk ben geweest?