Geertje schreef op woensdag 12 december 2007, 11:34:
> Eva Saegerman schreef op woensdag 12 december 2007, 11:26:
>
>> Piet schreef op zaterdag 8 december 2007, 11:09:
> het hek
. Hij was gewoon echt in de veronderstelling dat hij
> daar door kon, terwijl hij een minuut ervoor nog snapte dat dat
> niet ging.
> Maja misschien is hij een uitzondering
.
ik zie het allemaal zo voor mij
Maar ik bedoelde "eens gekend" en daarmee bedoel ik dat eens een paard iets ként, die dat nooit meer vergeet. Je veulen die het concept wei - hek - doorgang - draad geen doorgang
enz nog niet echt ként, tja die geraakt wel eens verward, neemt foute beslissingen en lijkt dus te vergeten
Maar eens een paard iets 100% onder de knie hefet, nee hoor dan vergeet die dat nooit meer
TENZIJ het natuurlijk extinctie betreft door het uitdoven van de geconditioneerde response, maar dan nog, het paard vergeet het niet he. hij doet het niet meer maar zal, als de prikkel weer een keer bekrachtigd wordt, het zich snel weer herinneren
Om het eenvoudig uit te leggen: mijn kat
Als mijn schoonmoeder een week bij ons logeert als wij op reis zijn, dan geeft ze de kat altijd eten aan tafel. Kat kent het snel natuurlijk en bedelt dus ook aan tafel als ij terug zijn. Maar uiteraard negeren wij dat gebedel en na twee daagjes lijkt kat het bedelen "vergeten" te zijn Maar als schoonmoeder terug opduikt, staat die weer aan de tafel hoor
te hopen dat schoonmoeder het aanbieden van eten ook niet vergeten is.
"De beste dagen v j leven zn dié waarin j denkt dat d beste dagen nog mtn
komen"
Warboel
