Mag ik een vraagje in de marge plaatsen? Ik ben het volmondig met je eens dat onaanvaardbaar gedrag mag gecorrigeerd worden door je paard weg te sturen. Maar ... wat doe je als je paard je bijt (of een ernstige poging onderneemt om te bijten) wanneer hij/zij vast gelegd is om bv. te poetsen of op te zadelen?
Mijn dochter werd enkele weken geleden plots gebeten toen Veldre aan haar halstertouw vast lag. Op dat ogenblik is het niet evident om haar meteen weg te sturen. Mijn dochter (15 jaar) was zó geschrokken dat ze in een reflex een ferme tik met haar platte hand op de neus van Veldre verkocht heeft. Meteen daarna is ze de neus wel gaan aaien en "masseren". Maar tegelijk had ze wel een heuse blauwe plek en een heel pijnlijke bovenarm.
De reden van het bijtgedrag is/was - denken wij: Veldre heeft nooit geleerd om vast gelegd te worden. Ze ervaart dit blijkbaar als een opsluiting en wil er dan het liefst meteen van door. Mijn dochter stond toevallig het dichtst in de buurt, en bij haar was het dus bingo!
We hebben hier inmiddels al wel op gewerkt, en Veldre kan nu toch al een kwartiertje behoorlijk rustig blijven stilstaan terwijl ze aan haar halstertouw vastgelegd is.

Herman schreef op maandag 3 december 2007, 23:57:


Herman,, wat doet Veldre als ze niet vast staat en geborsteld wordt?

Piet schreef op maandag 3 december 2007, 22:26:


uhmmm, was 't niet frigide kakmadam?
love you too.

Esther schreef op dinsdag 4 december 2007, 0:03:


We hebben Veldre nog maar 2 maanden, en in de eerste weken hadden we de grootste moeite om haar nog maar gewoon op te zadelen. We hielden haar toen zelf vast bij het halstertouw, maar daar trok ze zich met de regelmaat los, om 10m verder gewoon te wachten tot we haar terug kwamen halen. Veldre is een paard dat meteen gaat testen en desnoods (bijna letterlijk) over je heen zou lopen om je ruimte in te pikken. Ze gedraagt zich als een veulen van 11 jaar - enkel zadel- en verkeersmak. Nu staat ze op de Poedertoren en wordt ze getraint door Eddy Druppel. Resultaat na 1 week: ze blijft héél rustig (vastgelegd) staan - achterste voetje lekker in rust - en geniet zichtbaar van een uitgebreide poetsbeurt. Alleen als we ze binnen in een open gebouw willen opzadelen - zoals vorige zondag vanwege de wind en de regen - wordt ze vréselijk nerveus, gewoon omdat ze ook nooit in een stal of zo gestaan heeft. Haar hele leven kent Veldre alleen maar de wei, het bos en de straten eromheen.
Dat bijtgedrag was dus volgens mij een ernstige uiting van minachting, niet accepteren en testen.

ps.: mag ik je ook alle sterkte van de wereld toewensen? Je verhaal over je zus is niet alleen dramatisch, het zou er gewoon niet mogen zijn. Misschien vind je troost én begrip bij je paardjes. Zulke situaties begrijpen is haast niet mogelijk, maar ze aanvaarden kan helpen om in alle stilte en integriteit alsnog afscheid te kunnen nemen. En afscheid nemen moet je doen, dat is jou persoonlijk recht. Wat de geschiedenis achter het gebeuren ook mag zijn.
Ik wens je sterkte, aanvaarding, vrede - in die volgorde ...

Herman schreef op dinsdag 4 december 2007, 0:42:


Ik denk niet minachting, ik denk dat ze gewoon de zenuwen had.

Esther schreef op maandag 3 december 2007, 20:01:


Esther, ik ken je alleen via het forum, maar: heel veel medeleven van hier uit. Zo jammer... Dit is niemands schuld, niet van jou, niet van je zus! Maar dat weet jij zelf vast ook wel. Sterkte in deze moelijke tijd! (En ik geef je helemaal gelijk met de inhoud van je boodschap)

Nathalie

Piet schreef op maandag 3 december 2007, 20:09:


Ik heb gisteren wel erg kort door de bocht gereageerd.
Ik denk dat ik jouw bericht negatiever gelezen heb dan jouw opzet was. Het is nooit mijn bedoeling jou of wie dan ook naar beneden te halen.
Sorry.

Piet
The opposite of positive reinforcement is no reinforcement, not correction

Nick Altena schreef op maandag 3 december 2007, 23:43:

Hoewel ik clickeren een erg eenzijdige toepassing vind (dat heb ik ook vermeld) heb ik nergens gezegd dat het alleen maar snoepjes geven is. Dat maak jij ervan.

Ik gebruik het zelf ook soms, in de aanleerfase van iets nieuws. Dat maakt dat het paard meer moeite doet om te begrijpen dat ik iets van hem wil. Ik blijf het echter niet gebruiken bij de verdere uitbreiding van de oefening. Ik vind het gevaar van clickeren dat paarden sneller over hun grenzen heengaan, en je ze niet helemaal juist kan lezen daardoor, waardoor ik sneller denk dat ze wel ergens overheen zijn, terwijl dat in de diepte helemaal niet zo is. Als het enthousiasme voor het snoepje weg is, zie je vaak dat er tóch nog een restje angst of onzekerheid zit. Daar wil ik graag alle aandacht aan besteden op een andere manier. Mijn keus.

Het is dus gewoon niet helemaal mijn ding dat clickeren, zie het echt als een stukje van de taart, een oplossing in mijn rugzakje vol oplossingen. Als je dat nog niet duidelijk was na alles wat ik erover geschreven heb, dan lees je echt niet goed Nick.

Herman schreef op maandag 3 december 2007, 23:57:


Hallo Herman,
Ik heb absoluut niet veel ervaring met moeilijke paarden en wil niet doen alsof! Ben wel al vele jaren, mee paarden aan het verzorgen en daarmee bedoel ik 3 verschillende kudden waarin ons (eerste) paardje, gedurende haar 8j bij gewoond heeft! We hebben haar van veulen van 15maanden. Haar opvoeding binnen de kudde, door een oudere merry was mooi en leerzaam! Wij werden bij haar opgroeien geholpen door iemand met veel paardenkennis en eigenaar van die oudere merry. Spelen, wandelen enz waren belangrijke dingen. Verder hebben mijn dochter en ik héél veel gelezen, geluisterd en gekeken naar anderen. Daar houdt het mee op maar genoeg om beetje eigen mening te uiten. Zo is bijten voor mijn part nooit te verontschuldigen en door hen niet per toeval of onschuldig bedoeld, dus in dit geval tijdens opzadelen kan er inderdaad niet worden weggejaagd en vind ik die reactie van je dochter ok. Het was actie en reactie hé, geen bewust afslagen of rammeling. Ik denk persoonlijk dat het nog beter had geweest een terugbijten door een nijp te suggereren maar ja zeg op dat moment schrik je en haar reactie was er één van verdediging en gelukkig niet gewoon slachtoffer zijn. Ik denk nu, dat ik hem terug de wei op zou zetten, hem duidelijk zou wegjagen en tijdje negeren en zeker me niet zou verontschuldigen tegenover hem door direct te knuffelen. Na een tijdje, als hij duidelijk aangeeft, ik wil er terug bijhoren zou ik hem knuffelen.

Michiel schreef op maandag 3 december 2007, 21:17:


je hebt me een tijdje geleden de link van natuurlijk ouderschap op pn getipt en die heb ik meteen bestudeerd en doorgemaild naar men man
Ik ga er mij zeker in verdiepen