Het  zijn niet altijd  spectaculaire  dingen die  je  beleeft  als  je onderweg bent  met  je  paard. 
Soms  zie je  of  merk  je dingen  die je  gewoon  een poosje  laten  nadenken  over  hoe  zo'n  beest  nou  eigenlijk   in elkaar  zit.
Gisteren bie-joe-tie-foel weer, zonde  om daar   geen  gebruik  van te  maken, dus van  1 tot  4 aan  de  lange  lijnen  aan de wandel geweest. Onderweg  wat oefeningetjes. Dikke populieren  gebruiken  als  slalompaaltjes  op  de  schuine  kant  van  een  dijk, dus omlaag  tussen  2  bomen  door   en  bij  de  volgende  weer  omhoog. Mooie  buig, daal  en klim  oefening, ook  voor  die  vent  die  erachter  loopt. Stoppen, gaan,  achteruit, draf....easy....allemaal dingen  die  perfect te  oefenen  zijn.
De  oude  boertjes  in  de  buurt, die  we  tegenkomen  terwijl  ze  hun  hondje  uitlaten, gaan me  al  kennen. Het  liefst  zouden  ze  allemaal  een poosje  staan  te  ouwoeren over  hoe  zij   vroeger  met  paarden omgingen  en werkten. Leuk, maar  allemaal  verhalen  waar  geen  eind  aankomt. Meestal  zeg ik  dat  Shiny  nog  niet  goed  stil  kan  staan en  dat we  door moeten 

Het  is verwarrend  hoe  het  nu  precies  in elkaar  zit  wanneer  je  bedenkt  en overal  leest  dat  een paard  maar  drie  seconden een  verband  tussen  dingen  zou  kunnen  onthouden.( vissen   nog  veel  korter,  ik stel  me  altijd  voor  dat  ze  in  een aquarium van  de  een naar de andere  kant  zwemmend, allemaal  onbekende  vissen  zouden moeten  tegenkomen)
Ik  kom  dus wel  tot  een punt  

Zoals gezegd, we wandelen. We liepen  langs  weggetjes, taluds  van dijken  en  er bovenop en plotseling  werd  hij onrustig. Aarzelen, tempo verlagen, stoppen,  hoofd  omhoog  en kijken naar  de  dijk naast  ons. Ik dacht: "wat ziet hij" ? Zelf zag ik niets anders  dan  honderd  meter  eerder, gewoon...dijk.
Tot  het  plotseling  tot  me  doordrong, dat  dit  dezelfde  plaats was  waar   we  ons een  week  eerder allebei 'te barste' schrokken  van een knal  uit  een jachtgeweer, precies  aan  de  andere kant  van  de  dijk.
Toen  we  er  voorbij  waren, was zijn vreemd  gedrag ook  over, het  was  duidelijk alleen  op  die  plaats.
Genoeg  stof  om te  overdenken dus, want  wanneer  geldt  die  3  seconden  regel  nu  en  wanneer  is  er  een ander soort  herinnering  aan de  gang, die  zorgt   dat  mijn  paard langer  iets  onthoudt  dan ik. (Ja, ik  weet  't: Alzheimer light 

 )
Wat  gebeurt er  precies  in een paardenhoofd. Waarom  zeggen  wij na 3 seconden  begrijpt  hij  het  niet  meer, terwijl  bewezen is  dat een  paard  (uit  mijn hoofd) 28 verschillende voorwerpen  kan aanwijzen als  je hem  dat leert  en vraagt  door  een plaatje  te  laten  zien, zo'n beetje evenveel  als  een olifant? En  denk  eens  aan de  Rollo reclame?
Wie  kan  dit  uitleggen? 
Piet
The opposite of  positive reinforcement is no reinforcement, not correction