Vandaag de DA maar even laten langskomen.
Ze dacht dat de hoef ergens klem tegenaan had gezeten, wand over de hele breedte was ook een beschadiging te zien. Dus met dat struikelen kan het best gebeurd zijn dat hij tegen de verhoging van de weg aankwam. En dat het zo is ontstaan.

Nu pijnstillers en antibiotica en vrijdag moet er duidelijk verandering in zijn.
Als het niet zo is, dan moeten ze het gat open maken en vullen met een pasta, en het herstel kan dan 6 maand duren.
Iemand hier ervaring mee?

Laura de Boer schreef op maandag 19 juni 2006, 16:53:


Waarom moet dat opgevuld worden dan? Een scheurtje is toch geen ramp.

Margot

Vandaag deed ik Cadiz zijn hoefschoenen (Smit, alleen vóór) voor de vierde keer aan, hij is ze aan het "inlopen". Wanneer hij een schoen aan heeft en hij zijn voet neerzet, schiet hij in buitensporige paniek, waarschijnlijk omdat het anders aanvoelt. Ook het rinkelen van het kabeltje maakt hem bang. Hij loopt er overigens super op enlijkt te genieten van de vering. Ditzelfde gebeurt in nog ergere mate als ik de schoen uittrek: zodra hij zijn voet neerzet, voelt dat het anders is en begint zich als een bezetene los te trekken. Zo heeft hij mijn trailer haast omvergetrokken en vandaag heeft hij zijn halster gebroken en bij de andere schoen uittrekken een ijzeren ring kromgetrokken. Na deze reactie heb ik hem met de hoefschoen overal aangeraakt en beklopt, Buck erbij gehaald die er meteen in hapte, de schoen op de bakrand gezet, Cadiz bleef verstijfd. Het is normaal gesproken niet zo'n bange, dus dit gedrag is niet normaal. Ik zie er erg tegenop om die dingen te gaan gebruiken. Herkent iemand dit gedrag en hoe kan ik dit verhelpen?

Margot van Lare schreef op maandag 19 juni 2006, 17:11:


Vanwaar antibiotica? Vanwege een scheurtje? Of zit er een ontsteking?

Antibiotica en pijnstillers krijgt hij, omdat hij er kreupel op loopt en er verder niks te vinden is in zijn lichaam waar het aan kan liggen.
De hoef waar wat aan mankeerde, dus met het gaatje, was iets warmer en er was pols te voelen, dus dit duidt op een ontsteking (denk ik), vandaar de AB en pijnstillers.

Het scheurtje op zich is geen ramp, maar omdat het zo middenin de hoefwand is, is dit een erg vreemd eplaats, en het moet ergens vandaan komen.
Als hij niet gaat reageren op AB dan moeten ze het verder gaan openmaken, en als het gat in de hoefwand groot word, daarom zullen ze hem denk ik wel weer opvullen.

Verder weet ik het ook niet, omdat ik hier nooit van gehoord heb en er dus ook geen ervaring mee heb. Daarom vraag ik me af wie dit herkent, het heeft gehad etc etc.

Laura de Boer schreef op maandag 19 juni 2006, 20:10:


Heb je geen foto Laura?
piet
nah' tuurlijk Natuurlijk

Christel Provaas schreef op maandag 19 juni 2006, 19:48:


Ik verwacht dat dit typisch een probleem is wat je met clikkeren kunt oplossen Christel.
piet
nah' tuurlijk Natuurlijk

Huertecilla schreef op zaterdag 17 juni 2006, 9:51:


zeker weten peter, geef maar door. heb interesse en die clinic zie ik ook zitten.
bedankt.
gr
belinda

Spirit schreef op vrijdag 16 juni 2006, 17:30:

... Je voelt toch of het

neen, uiteraard heb ik getraind op de oneffen, brokkelstenen wegen hier. Hij struikelt regelmatig maar das al en dan vooral bergaf.


neen echt niet.


daar ging het nu net om. wij doen geen 30 maar 60 km en niemand kon mij zeggen of een onbeslagen paard gedurende 9 dagen gemiddeld dat aantal km aankan zonder overdreven slijtage. vandaar de extra vettec. hielp ook perfect maar bleef er spijtig genoeg niet aan. Vandaar de tijdelijke ijzers die er nu terug afgaan als de smid komt.

Kan best eens een dagje, maar doe ik dit

Als ik de 3 of 30 km doe is er bij het klimmen nooit een probleem. bij het terug naar beneden gaan loopt hij gevoeliger en korter.


de anderen zijn niet getraind voor langere afstand.


dat is het hem nu net. hij liep goed een hele tijd geleden en ging steeds vaker op de voorhand lopen, wat ik dus wel merkte. het is moeilijk om te weten of het dan aan de hoeven ligt of niet. HC heeft hem gezien en gezegd dat het niet de hoeven waren waar ik eigenlijk ook van overtuigd was. toen ik echter de ijzers er terug ondergezet had heb ik geen problemen meer gemerkt op de voorhand. vandaar mijn twijfel.
doe ik enne, ik kan wel iets hebben hoor.
gr
belinda

Ik zal morgen even proberen een foto te maken.
Kan je die hier dan ook gewoon plaatsen?
Ik kijk wel even.

belinda defraene schreef op maandag 19 juni 2006, 21:16:


Hier hebben we misschien een antwoord op de vraag, waarom men ooit in de oudheid met hoefschoenen is begonnen ??
Dat paard in de vrije natuur loop gemiddeld 3km per uur, eet daarbij, is onbelast en in balans.

Wij mensen, willen dat het paard 6 á 7 km per uur stapt, beestje geen tijd krijgt om onderweg rustig te grazen en als het paard het goed getroffen heeft, lopen WIJ ZELF de helft van de tijd mee.
Van uit Duitsland heb ik mee gekregen, dat de ruiter minstens zo getraind en atletisch moet zijn als zijn/haar paard, om dergelijke prestaties te kunnen leveren.
NU begin ik te begrijpen wat ze daar mee bedoelden.

Nu lijkt het mij zelfs mogelijk, dat de hoeven van het paard, bij die afstanden en tijds duur, ook nog te snel slijten ook al zou het op zachte bodem lopen.

Belinda, ik heb geen negative kritiek bedoeld, ik vind je dapper
Het waren wat overwegingen en zal het gebruiken als les voor ons zelf.

Nils en Olly

Christel Provaas schreef op maandag 19 juni 2006, 19:48:



Hoi Christel, terug gaan naar wat nog veilig voelt en vandaaruit langzaam opbouwen. Je paard geeft zelf het tempo aan, het kan niet mis gaan, met kleine stapjes. Je zegt dat hij ook paniekt als ze er weer onder weg zijn. Het lopen over verschillende verende ondergronden is dus al een kleine stap waarmee je kunt improviseren. Daar heb je de schoenen nog niet eens bij nodig. Het aan en uit doen zonder de grond te raken is ook zo'n kleine stap, wennen zal hij het vlotst als je langzaam gaat.

Michiel

Michiel schreef op maandag 19 juni 2006, 22:33:


Ik denk dat het niet zozeer het lopen op de verende ondergrond is, maar eerder het gevoel van 'iets vreemds aan de benen te hebben'.
Ooit een paard voor het eerst met een verband aan zijn been gezien? Die kunnen proberen compleet op drie benen te gaan lopen.
Toen ik voor de eerste keer strijklappen omdeed, was het effect hetzelfde als wat jij beschrijft. Ze liep als een hackney, ik heb haar een halfuurtje met de lappen terug de wei opgestuurd en toen was het goed. Eigenlijk al na een paar minuten stond ze rustig te grazen.

Christel Provaas schreef op maandag 19 juni 2006, 19:48:


Ik zou om te beginnen hem niet vastzetten.
Je zegt dat het de 4e keer is, hoe ging het de 1ste 3 keer dan? Is er iets gebeurd dat deze paniek in vaart heeft gezet?

Helaas kan ik je verder geen oplossing geven, heb ook nooit eerder van een dergelijk probleem gehoord.

Opal was vroeger wel bang voor de waterzakken die ik om haar voeten deed, maar die kon ze zelf uitschoppen als het haar teveel werd.

Ik zou ze gewoon heel vaak aan en uit doen, met veel belonen. Terwijl hij los staat, dus zich niet opgesloten voelt.

Isabel

Isabel van der Made schreef op maandag 19 juni 2006, 22:59:


Ja, zo'n idee had ik ook. even met twee mensen\, één die de benen doet en één die het paard aan een lange lijn heeft. Nooit vast binden, dan kan er niets kapot, letterlijk en figuurlijk ?

Nils en Olly