Spirit schreef op maandag 12 juni 2006, 10:20:


Aangezien je op het andere forum aangaf, dat je liever hier een discussie voert over de hoeven van de Koniks, zal ik maar hier reageren.
Het is misschien interssant als ik ook eens wat foto's probeer te nemen van de hoeven van de Koniks hier in het dorp, als vergelijkingsmateriaal. In principe zou je dan dezelfde trent moeten zien, sterke hoeven met een te lange hoefwand. Alhoewel ik eigenlijk denk dat de hoeven van de Koniks hier nog minder slijten dan die van de Koniks aan de Maas. En ik zal ook wat meer proberen te weten te komen over hun leefomstandigheden en verzorging die ze krijgen in de winter. De Galloways worden alleszins opgestald tijdens de winter. (Ik ken de verantwoordelijke voor de Galloways persoonlijk, daarom dat ik dit weet.) Maar de Koniks zijn in de winter niet op die verzamelplek. Het zou kunnen dat ze gewoon verhuisd worden naar ergens anders ofzo, maar dat weet ik dus nog niet.
Als jullie dit interessant vinden, wil ik dit gerust even uitzoeken. Maar dan wel begin juli. Want nu zit ik volop in mijn examenperiode en heb ik niet echt de tijd om op zoek te gaan naar de kudde. Laat maar weten of het jullie interesseert of niet. :)

groetjes
Ans

Spirit schreef op maandag 12 juni 2006, 10:20:


Leuk en interessant allemaal!

Dat vangen en bekappen lijkt me wel een jaarlijks terugkomend trauma voor deze paarden. Waarom niet wekelijks één paard (of een een stuk of drie) er met een verdovingsspuitje er uit gehaald. Om zo zonder weerstand te kunnen bekappen en eventuele andere medische zorg te kunnen geven? Ok zal duurder zijn en een zware verdoving is ook niet gezond, echter beter lijkt me dan die lange hoefwanden plus een trauma van het vastbinden in een ouderwets bekap toestel. Want dat laaste zal wel nodig zijn, bij een wakker paard.

Michiel

MarjanS schreef op maandag 12 juni 2006, 9:13:


Hoi Marjan, denk dat het heel moeilijk is geweest voor je om een besluit te nemen.
Daar heb ik dan ook groot respekt voor. Bij twijfel, gewoon niet doen!
Denk dat dit heel verstandig is.
Ik hoop dat je JOU paard en maatje kunt vinden en daar echt veel zorgeloos plezier mee gaat krijgen, waar ie dan ook is....

Succes!

Wil.

Piet schreef op maandag 12 juni 2006, 8:13:


Hi Piet, moorkop is goed. Als jij zegt dat ze lichtgrijs is en NIET vaalwit is ze geen bruinschimmel. Volgens mij valt ze dan ook onder de 'onveranderlijke schimmels' d.w.z. dat zij altijd dat donkere blijft houden, in tegenstelling tot een roan, die wordt ooit een keertje helemaal licht. Vind dit trouwens een supermooie kleur!

Groetjes,
Wil.

Anna van Rheeden schreef op maandag 12 juni 2006, 3:28:


Het is onze ervaring dat de rasp te grof is voor een veulen van 2 maanden, de hoefjes zijn nog zo flinterdun en boterzacht dat je heel voorzichtig flintertjes zult kunnen snijden met je mesjes.
Een heel aparte gewaarwording, zo'n friemelhoefje met een ministraaltje, alles mini, in je handen.... Afronden met de rasp zal nog niet mogelijk zijn, schuurpapiertje misschien ? Heb dat zelf nooit gedaan, maar bedenk me ineens dat dat best eens mogelijk zou kunnen zijn.

Blijf (met 2 man) oefenen met voetjes geven; veel aaien, praten, belonen, laat hem natuurlijk niet omvallen, maar laat hem wel merken dat ie uit balans gaat en omvalt als hij zo hangt. Probeer dat voetje pas te krijgen als hij stabiel op eigen benen staat, en niet tegen jou of de helper aangeleund.
Houd zijn moeder kort in de buurt, voer haar desnoods wat hooi of gras (in jouw geval) dat geeft ook wat rust.
Verder zul je zien dat de hoefjes waarschijnlijhk niet echt scheuren maar omkrullen naar buiten toe, ze krullen als het ware naar de juiste stand. Bijhouden is natuurlijk nodig, maar ik denk in dit stadium dat in alle rust voetjes leren geven toch belangrijker voor hem zijn.
Heb je ergens verharde ondergrond om te wandelen en slijtage te krijgen?

Succes, geef Dono maar een knuffel van Jack en mij.
Pien

Michiel schreef op maandag 12 juni 2006, 11:25:

Ow Michiel, ik had een heel verhaal getypt omdat ik dit allemaal na gevraagd heb, maar plots was alles weg (verkeerd knopje). Ik typ het straks nog wel een keer voor je.

groet, Pien

Wil schreef op maandag 12 juni 2006, 12:16:


hoi
ik zei moorkopschimmel omdat het ponytje hier (die verzorgde ik altijd) een echte moorkopschimmel is, dat is mij toendertijd verteld. en het was een bijzondere kleur zei de eigenaar. als piet zijn pony beschrijft, zie ik gelijk het ponytje van hier voor me. zo ziet hij er dus ook, zoals de foto's die ik stuurde piet.
dus ik denk voor bijna 100% dat het idd toch een moorkopschimmel is hoor :)

gr Marielle

Piet schreef op maandag 12 juni 2006, 8:13:


als het echt niet verandert jaar tot jaar
kan het ook moorkop-roan zijn
dat vind je vooral bij belgische trekpaarden
(bruin-rouaan agE.rr, rood-rouaan ee.rr, blauw-rouaan E.rr)
en ook bij QH maar dan als roodkop-roan
= onveranderlijk schimmel
totaal niet te vergelijken met varnish-appaloosa-roan

Peter Donck schreef op maandag 12 juni 2006, 18:58:


Bedankt voor de moeite, nee het verandert niet.
Ik ga volgend jaar foto's maken. Ik vind het ook zo gek dat ze alweer een maand aan het verharen is, nu komt die witte vacht er met plukken tegelijk af met daaronder haar nieuwe donkergrijze wintervacht ?(exact als de pony op de foto, de donkere vlekken in het wit heeft Mina nu ook) Ook de bruinig zwarte manen. Er zijn toch geen paarden die een winter,voorjaar en zomervacht hebben zeker?
Is onze mini-shet toch familie van een belgisch trekpaard; ik heb het altijd gedacht :)
Piet

Spirit schreef op maandag 12 juni 2006, 12:38:


Je kan ook gebruik maken van een eenvoudige hout- of metaalvijl. Die staat dan wel in verhouding met dat veulenhoefje, vooral qua scherpte.

AH Rik

Wil schreef op maandag 12 juni 2006, 12:13:


Hoi Wil,
dank je voor je bemoedigende en aardige woorden. Ik hoop ook dat ik MIJN paardje nog zal ontmoeten en dat de balans idd eens naar de positieve kant doorslaat voor me.
Groetjes,
Marjan

Michiel schreef op maandag 12 juni 2006, 11:25:


Hoi Michiel.

Juist als je er zoveel mogelijk bij elkaar vangt, vangen ze elkaar met hun lijven elkaar een beetje op en wordt de stress een stuk minder. (zo werd het ons uitgelegd) Als je paarden isoleert panikeren (mooi belgisch woord hé) ze in hun eentje veel meer dan in de groep. De grote groep brengt juist rust.

Je zag het op de foto's ook. De beheerder was van orgine niet echt een paardenman, maar is dat door zijn werk en uit eigen ervaring wél geworden. Hij verstond de kunst om paarden zichzelf te laten zijn en liet ze bewust niet al te dicht bij zich komen. Zijn grootste bezwaar tegen het natuurlijk bekappen was de noodzaak van het vangen. Hij probeert dit zoveel mogelijk te vermijden. Een voor hem constante keuze tussen de noodzaak voor een ingreep en het voorkomen van onnodig "vangen" van een ziek of kreupel paard. De meeste "ziektes" genazen vanzelf beter en sneller dan een spuitje van de DA. Hij gaf ook aan dat hij steeds minder een DA nodig had omdat de paarden voldoende weerstand hebben opgebouwd. De kunst was meer om af en toe nieuw bloed toe te voegen; overtollige hengsten af te voeren en hierdoor de kans op inteelt en té grote kuddegroei te voorkomen. Met name hierdoor is het vangen van groepen toch een noodzakelijk kwaad, maar tevens kan dan de DA of bekapper gelijk een blik werpen op de hoeven cq paardenlijven.

Ik hoop dat ik het een beetje heb kunnen verwoorden :)

Nel.

Nel Gommans schreef op dinsdag 13 juni 2006, 20:07:


Ja dat is duidelijk, en daar kunnen ze ook aan wennen, aan dat gezamenlijk bij elkaar drijven. Nu ben ik nog wel benieuwd hoe dan elk paard afzonderlijk zijn voeten kan geven voor een bekap beurd. Zou dat zo zijn dat de bekapper bij dit wilde paard in een kleine box gaat staan en de gewoon de voeten oppakt???


Mooi dat dit zo gaat, die mensen zullen ook wel kennis hebben, bij welke blessures er absoluut stalrust nodig is .... "ja dat hebben we, die blessures bestaan niet" ha ha ... maar toch dit zou een mooie vraag zijn aan hen, toch? Hebben jullie die gesteld toevallig? Zou ook leuk zijn die dierenarts te kunnen mailen met dit soort vragen. Welke enstige blessures/ziektes hebben jullie gehad, wat was de behandeling en hoe is dat uitgepakt?

Michiel

Ans Jondral schreef op maandag 12 juni 2006, 11:00:


Hé Ans, alvast succes met je examens en ja ik ben er in ieder geval benieuwd naar.
zoals ik ook benieuwd ben naar hun "normale" leef gebied in Polen.
Is dat overwegend harde of juis zachte ondergrond, enzz.
Van Mustangs in Amerika weet iedereen dat nu wel zo een beetje, maar van al die andere rassen? hebben die nog wel een natuurlijke biotoop? Leven die nog wel in groote kudden in vrijheid?
Ik vind niet dat ik die Koninks hier, onder die noemer kan zetten.
Leuk voor onze natuur, maar minder voor die Paarden.

groetjes, Nils on Olly

Michiel schreef op dinsdag 13 juni 2006, 22:07:


Beste Michiel.

Als we teveel cynische vragen hadden gesteld dan waren we wellicht ons doel voorbij geschoten: namelijk het kijken en bestuderen van de paarden midden tussen de kudde in. Het is ook niet helemaal mijn stijl. Ik had net zoals Pien mijn tweifels over het JKK, maar ik had respect voor de man zoals hij was en was veel te nieuwsgierig naar de paarden. Hun stille getuigenis is mij meer waard dan duizend vragen aan een DA die ik niet ken. Heb je Piens foto's gezien??

Groet Nel.