Christel Provaas schreef op zaterdag 3 juni 2006, 20:26:


Waarschijnlijk heb je gelijk Christel. Ik denk ook dat dat het probleem is. Het is aangetoond dat van een paard dat lang op ijzers gestaan heeft, het weefsel van het straalkussen anders is dan van een paard wat op blote voeten heeft gelopen. Ik weet niet meer waar ik dat precies gezien heb, mogelijk ergens in "the horses hoof" maar het was duidelijk veel mider veerkrachtig. Genezing van die afwijking lijkt een - tot 2 jaar te kunnen duren. Ik meen dat ook Opal van isabel met dit probleem geworsteld heeft.
Vandaar oa. ook haar pleidooi voor hoefschoenen.
We moeten niet vergeten dat dit de beste oplossing is, wanneer we nog teveel vragen van de voeten het paard en probleemloos over al lopen nog een stap te ver is.
Het is al prachtig dat we nooit meer aan ijzer oplossingen denken, dat dit voor steeds meer mensen een gepasseerd station is.
Ik zou ook, als bij Frouk, mijn paard zolang op voetverwoestende ijzers had gestaan, sterk overwegen om schoenen aan te schaffen. Dat kunnen natuurlijk die van Smit zijn, maar ook van andere merken komen goede resultaten.

Piet

Bianca Hardy schreef op zondag 4 juni 2006, 6:14:


Helaas zijn er geen moderne traditionele smeden Bianca.
Het heeft ook met modern niet zoveel van doen.
Natuurlijk bekappen is een andere, nieuwere, manier van werken,
met simpelweg andere inzichten dan de traditionele hoefverzorger.
Zonder de voeten te zien kan niemand adviseren en een foto kan enorm misleiden
Advies? Zoek een natuurlijk bekapper en laat hem de voeten verzorgen, nog beter? Leer het zelf!

Piet

Els Kleverlaan schreef op zaterdag 3 juni 2006, 19:55:


Hoi Els,

Ik weet ook de oplossing niet hoor, maar wil je toch even een hart onder de riem steken, want ik snap precies hoe je je voelt.
In feite ben je natuurlijk nog maar kort bezig he? Eind oktober is je paard van de ijzers gehaald. En onlangs heb je de hielen zelfs een stuk lager kunnen zetten. Ik denk dat je nog volop in het veranderingsproces zit.

Mijn paard heeft ook zo'n 16 jaar op ijzers gelopen en is nu anderhalf jaar ijzerloos. De brokkelhoeven zijn weg, de witte lijn is goed, maar haar hoeven zijn nog steeds niet mooi hol. Ook zij loopt nog steeds gevoelig op oneffenheden. Ik trek dan gewoon haar schoenen aan. Dat bevalt prima.
Heb je wel eens schoenen geprobeerd?

In mijn geval zou er ook nog eens sprake kunnen zijn van artrose. Ik weet niet of jouw paard daar ook last van zou kunnen hebben?

Succes verder,
Groet,
Tineke

Piet schreef op zondag 4 juni 2006, 9:57:


Heb je een deelnemerslijst Piet? Als ik lees dat Bianca een jaar de hoeven natuurlijk bekapt, dan denk ik automatisch dat ze de cursus gedaan heeft. Hoeft niet zo te zijn natuurlijk.

Wel appart, eerst de zool volgen waarbij de buitenkant vooral geraspt moet worden. Daarna laat de oude zool los en bij de nieuwe zool moet dan de binnenkant van de hoefwand vooral bijgewerkt worden. ALTIJD de zool volgen, daar zijn weinig uitzonderingen op, heb ik begrepen.

Die uitzonderingen zijn-corrigeer of vul aan:
Als een opzet bij de teen wenselijk is
Als de hielen in stapjes lager gezet worden
Als het wenselijk is dat er een strasser prof bij komt.

Michiel

Tineke Nolet-Verdel schreef op zondag 4 juni 2006, 10:48:


Hoi iedereen,

Bedankt voor alle reacties. Lost het probleem niet echt op, maar het is prettig dat er mensen met me meedenken en voelen.

Dat ze gevoelig is op de stralen zou heel best kunnen. Het is alleen zo opvallend dat ze er met droog weer zoveel meer last van heeft, dan met nat weer. De stralen zijn nu dan ook keihard. Ga toch zo meteen proberen om haar een tijdje met haar voeten in een paar emmers water te zetten.

Hoefschoenen zijn nog niet echt een optie. Omdat haar hoeven nog zo aan het veranderen zijn, lijkt het me heel moeilijk om ze passend te houden, ik ben bang dat ik na een paar maanden dan al weer aan nieuwe moet. (Was de bekapper helemaal met me eens, adviseerde ook om daar nog een tijdje mee te wachten.) Bovendien loopt ze nu ook op het land heel erg slecht en hoefschoenen kan je niet dag en nacht aanlaten. Dat ik niet kan rijden, jammer maar helaas. Dat ze de hele dag zere voeten heeft, dat vind ik heel verdrietig. Bovendien loopt ze daardoor erg weinig en da's ook weer niet goed.

Kan niet zeggen dat ze last van haar gewrichten en/of spieren heeft. Een dikke maand terug liep ze nog als een trein. Froukje is een paard wat van zichzelf heel goed op de achterhand loopt. (Waarschijnlijk is ze daardoor achter ook gevoeliger dan voor.) Ze stapte toen royaal over en deed alle gangen zoals ik van Frouk gewend ben: dus zo hard mogelijk. Nu komt ze amper vooruit. Voetje naar voren, voelen of ze kan gaan staan, echt gaan staan en als het dan toch zeer doet, zo snel mogelijk het andere been naar voren, met als gevolg dat ze soms bijna onderuit gaat.

Maar goed, nu eerst aan het weken; ik laat wel horen of dat nut heeft gehad,

Groetjes, Els.

Michiel schreef op zondag 4 juni 2006, 11:08:


En zo zie je maar hoe verschillend de berichten worden gelezen.....
Ik had na het lezen van haar stuk ook de indruk dat ze GEEN cursus heeft gevolgd.

Dit omdat ze ook schrijft : ...(ook te zien aan de flares)

Want flares zijn dingen die bij goed onderhoud niet voor kunnen komen bij deze manier van bekappen ?
Das nu juist ook het aantoondbare bewijs dat er veels te veel druk op de hoefwand staat...

Verderop in het verhaal:
Het harde slijten nu aan de buitenkant....en daardoor het aan de binnenkant veel eraf moeten halen .....

Dit zijn nu zaken die ik echt niet begrijp....en ik heb toch echt de cursus gedaan.

De zool aanhouden....(iets wat ze volgens het schrijven ook doet) ..., das alles wat je doet....
Want wij "corrigeren" de voetstand niet zoals een hoefsmid dat doet....het gaat niet om het optische rechtstaan van de buitenkant.
Dat volgen van de zool zorgt voor een voor dat paard bedoelde geheel natuurlijke stand.
Dus hoe in hemelsnaam moet je er nu meer van die binnenkant afhalen zonder aan die zool te beginnen ?

Even over je lijstje:

In die zool snijden , maar ook raspen , doen we niet....
Dus doen we dat ook niet om de hielen in stapjes lager te zetten lijkt me ?

Daar zit oa. het verschil met andere bekappingsvormen....het geleidelijk werken...wachten tot de zool zich vanzelf terug trekt en pas dan.....

Waarom een strasserprof erbij ? Waneer is dat dan wenselijk ?

Nick

Els Kleverlaan schreef op zondag 4 juni 2006, 12:03:


Tja, ik zit momenteel ook met gevoelige hoefjes... Nouja, mijn paardje dan. Erg jammer, want het begon erg veelbelovend. Toen hij net van z'n ijzers af was, liep hij meteen als een kieviet, alleen gevoelig op grote kiezels. De eerste twee keer zelf bekappen gingen prima, hij liep nog steeds goed. De gaten in de witte lijn zijn al bijna weg, geen flares meer, nauwelijks brokkels. Alleen kan ik nog steeds de zool niet vinden, terwijl de onderkant van zijn hoeven keihard is. Er valt niets af te krabben, maar toch kan ik nog niet op de zool zitten, want hier en daar zit een klein putje aan de onderkant, waar ik wel wat kalk uit kan peuteren. Dus wat dat wel is? Soms denk ik aan overgroeide steunsels, maar dat lijkt me wel vreemd. Volgens mij heeft mijn ex-hoefsmid zijn hoeven toch altijd netjes bijgehouden. Maar goed, gisteren weer bekapt en dit keer aan de voorkant met name de hielen wat lager gezet (achter zijn ze al mooi laag) en de toon wat korter gemaakt. Niet dramatisch hoor, maar hij liep daarna toch gevoelig! Kleine steentjes, boomschors, alles deed pijn. Weeeeh! Het ging zo lekker. Maarja, dat kon misschien ook niet zo blijven, hij staat nog maar twee maanden op blote voeten. Maar even een paar dagen bijkomen in de wei en dan nog eens proberen.... Nog tips?

Groeten,

Liesbet.

Michiel schreef op zondag 4 juni 2006, 11:08:


Alleen een deelnemerslijst van Terneuzen :)
Ja, het is inderdaad een beetje vaag, maar misschien wil Bianca het ons wat duidelijker vertellen. Ik ken veel mensen die de cursus gevolgd hebben en het nooit meer over hun hoefsmid hebben

Met de middelste van de uitzonderingen ben ik het eens Michiel, als de hiel veel te hoog is, kun je niet in een keer logisch de zool volgen.
Bij de laatste kan ik weinig bedenken, waarom zou een natuurlijk bekapper een Strasseraaar nodig hebben ?
En de vraag bij de eerste uitzondering is: wanneer zou je je paard een opzet geven?
Piet

Els Kleverlaan schreef op zondag 4 juni 2006, 12:03:


Ik ben er niet voor om een paard met pijn te laten lopen, zeker niet in dit geval waarin de pijn geen enkel voordeel heeft. In feite alleen maar nadelen.
Zou het wat zijn om tot de komst van evt. hoefschoenen, of totdat de hoeven beter gaan worden je paard pijnstillers te geven? Zou dat niet wat aardiger zijn voor je oude paard?

Els Kleverlaan schreef op zondag 4 juni 2006, 12:03:


Hoi Els,

Misschien nog een ideetje: heeft je natuurlijk bekapper misschien contact met andere natuurlijk bekappers? Ik kan me voorstellen dat zij dit soort dingen met elkaar bespreken en van elkaar kunnen leren op die manier.

Wat je beschrijft bij je paard klinkt wel heel zielig; hier lijkt me toch wat meer aan de hand.

Groetjes,
Tineke

Piet schreef op zondag 4 juni 2006, 14:20:



Ook even een reactie naar Nick: de bovenstaande uitleg van Piet is bedoeld in mijn uitzondering nr. 2 Ook je zin van "slijtende buitenkant waardoor de binnekant meer bijgeraspt moet worden" is bedoelt als: "lings zit een randje hoefwand wat weg gevijld moet worden, rechts niet dat is afgesleten".


Ja de tijden zijn veranderd, toen ik op cursus zat waren er nog geen proffesionele natuurlijke bekappers in NL. Dus bij erge problemen werden we door Frans en Ilona doorverwezen naar de de strasseraars. God dank dat die tijden voorbij zijn, ha ha ha


Misschien stamt dat ook nog uit de oude tijd, maar in de eerste boekjes staat dat het gedaan wordt, enkel bij de voorvoeten en niet bij recentelijk hoefbevangen paarden en alleen als er op de teen geland word en/of als de teen erg lang is.

Michiel

Tineke Nolet-Verdel schreef op zondag 4 juni 2006, 15:32:


Hoi lieve bezorgde PN'ers, het valt gelukkig allemaal mee! Kan jullie niet zeggen hoe opgelucht ik ben!
Aan het begin van de middag Frouk met alle vier de voeten in een emmer water gezet. (Kostte wat moeite, maar toen ze door had dat ze een stukje brood kreeg als ze ze neer zette, deed ze het heel braaf.) Ongeveer een kwartier laten weken. Ze bleef keurig staan. Tilde af en toe een voet op, maar plonsde hem daarna weer in de emmer. Daarna een stukje met haar op het land en op de betonplaat gelopen. Ze durfde eerst niet erg, maar na één rondje begon ze al weer redelijk te stappen. Af en toe zag je dat het nog wat moeizaam ging, maar na een paar rondjes stapte ze zonder probleem van de klei op het beton en weer terug.
Vanavond het emmer-ritueel herhaald. Haar daarna meegenomen naar de straat. Ik durf niet te beweren dat ze 100% liep, maar ze stapte vlot door (veel vlotter dan de laatste weken) en ze vond het duidelijk jammer dat we omkeerden om weer terug te gaan!
Tjongejonge, wat een verademing! Begon me de laatste paar dagen toch echt af te vragen hoe we verder moesten!
Morgen gaan we een (modder) voetenbad aanleggen en daar gaat ze lekker een paar keer per dag in. Hoop dat het blijft helpen! ('t vertrouwen is even een beetje zoek, hoor.) En dan kan ik weer lekker iedere dag met haar aan de wandel!

Allemaal bedankt voor het medeleven en de tips,

Groetjes, Els.

Liesbet schreef op zondag 4 juni 2006, 12:56:



Hoi Liesbet,

Denk bij Frouk de oorzaak van het supergevoelige dus te hebben. Toch de droogte, zie mijn vorige berichtje.
Wat jij over de zolen schrijft, lijkt heel veel op wat ik bij Froukje heb en heb gehad. De "zolen" van Frouk haar voorhoeven leken ook keihard. Bovendien waren ze wit, met een wat donkerdere rand, terwijl achter de zolen helemaal zwart zijn. Ben ervan uitgegaan dat dat wel normaal zou zijn.
Een maand of twee, drie terug, toen ik steeds meer op straat kwam, kon ik opeens langs de randen van de zool heel veel kalk weghalen en wat daaronder zat was dus zwart. Er bleef alleen een soort witte schil in het midden rond de straal zitten. Omdat ik het idee had dat dat dan toch overgroeide steunsel moest zijn (maar het niet zeker wist) én omdat ze zo gevoelig begon te lopen heb ik er dus een bekapper bijgehaald. Zij heeft heel veel van de schil weggehaald en zei dat het inderdaad steunsel was.
Ik denk zelf toch dat Froukje deze overgroeide steunsels al had toen de ijzers er nog onder zaten. Toen we die namenlijk verwijderden had ze bij alle zolen rondom een ring ter breedte van de hoefijzers van wel zo'n centimeter hoog. In die ring kon je duidelijk een stukje zool, witte lijn, binnenhoefwand en buitenhoefwand onderscheiden. Daarbinnen was de zool dus wit en keihard. Die ring is er eigenlijk vanzelf heel snel afgesleten. (We wilden rustig aan doen, maar de hoeven gingen hun eigen gang!) En al na een paar dagen liep ze op die "witte zool". Volgens mij was dat dus toch steunsel. Dat sleet weg aan de randen waar Froukje op liep en daardoor kwam ik dus op de kalk en de echte zool terecht. En toen wist ik het dus niet meer en heb een bekapper laten komen...
En ja, ik had ook een heel goede en zorgvuldige smid, dus die moet dat toch hebben gezien? (Toch?)

Groetjes, Els.

Els Kleverlaan schreef op zondag 4 juni 2006, 21:12:


hartstikke fijn voor je paardje, maar wat is dan de logica hiervan? kennelijk wordt e.e.a. wat zachter in de hoef of zo? het is nu toch nog niet zo lang droog weer geweest?gr. ingrid

Ik kan me zo voorstellen dat de droogte zorgt voor een droge en dus harde straal, die de klappen naar het straalkussen 'harder' doorgeeft dan wanneer hij zacht zou zijn. Ik herinner mij nu dat Buck, die probleemloos overstapte na 9 jaar ijzers, in april ineens op straat gevoelig liep, zomaar. Het was toen een warme droge week.