Tineke Nolet-Verdel schreef op dinsdag 10 juli 2012, 19:57:


Precies... net zoals de Fjord van Tineke is ook onze Chaser jaren geleden verziekt door hoefijzers. Dat heeft de hoefgroei dermate belemmert indertijd dat er smalle klemvoeten zijn ontstaan. Chaser is een heel eind gekomen op deze ondergrond, en in principe hoef ik niet altijd hoefschoenen te gebruiken. Maar dit soort voeten worden nooit meer rockcrunchers hoor. Voor Chaser gebruik ik (knalrode) Renegade hoefschoenen en ik ben daar zeer tevreden over.

Nog 1 ding: een paard met goed ontwikkelde voeten, zoals onze Catcher, was de zachte NL bodem gewend. Ook hij heeft meer dan 1 jaar nodig gehad om niet gevoelig over deze (keihard!) ondergrond te lopen. Ik bedoel maar... dit is een paard met goede voeten... zoveel tijd kan het dus nemen! Ik denk niet dat je iets over het hoofd ziet... maar wél dat je paardje misschien meer tijd nodig heeft )

Wil.

Zeepaardje: embryo dat het verder verdomde.

uskyld schreef op dinsdag 10 juli 2012, 23:05:


Ik weet niet hoe ze bekappen, ik ken een aantal mensen persoonlijk en weet dat het goede integere lui zijn die naar beste vermogen en geweten zullen werken.
In FR probeert men meer gediplomeerde bekappers te produceren omdat bekappen door anderen dan hoefsmeden bij de wet verboden is. Een aantal heeft in US bij JJ een diploma gehaald, anderen bij KC lapierre. Dat laatste was jaren geleden gemakkelijker, je hoefde niet helemaal naar amerika. Nu kan je in UK ook het JJ papiertje behalen.
In FR kan je KC lapierre opleiding volgen. Als je een diploma wil maakt het niks uit, je volgt de opleiding en daarna ga je toch naar eigen inzicht en ervaring aan de slag. Als je goed wil leren bekappen kan je het beste met een aantal ervaren bekappers meelopen een paar dagen.

Hello folks, zoals ik het allemaal lees vrees ik dat het bij mijn pony ook nooit helemaal goed zal komen. Hij heeft 10 jaar op ijzers gestaan. Thuis staat hij 24/24 buiten op een zandpaddock met toegang tot de stallen met een groot stuk beton voor en binnen ook dus hij komt wel in contact met harde ondergrond maar vermoedelijk niet genoeg. Het valt me ook op dat hij bij nat weer gevoeliger loopt dan bij droog weer. Ik heb me onlangs hoefschoenen cavallo simple aangeschaft voor vooraan en daarmee lukt het wandelen zeker beter. Ik vraag me gewoon af of hij steeds de schoenen aanmoet of er een moment zal komen dat ik ze uit mag en kan laten. Ze slijten nogal vlug en het leer schimmelt gauw als je er mee in de regen gaat wandelen. Ook kunnen er fijne steentjes tussen de groeven kruipen en dan moet je halverwege de rit de schoenen uitdoen en uitkloppen wat niet echt handig is. Blij te horen dat ik niet de enige ben bij wie het zonder ijzers lopen niet perfect verloopt zoals in vele boeken beschreven. Het kan soms frustrerend zijn ja. Mijn jonge paardjes komen alvast nooit op ijzers zodat ze sterke voeten kunnen kweken!

ARIANE DESTUYVER schreef op woensdag 11 juli 2012, 17:57:


Zelfde ervaring - bij nat weer gaat het minder goed.
Vandaag weer eens zonder hoefschoenen gegaan omdat er asfalt en gras is en ik dacht aan Christel...stenen = afstappen.. no big deal :) ..Ze liep goed.
Mss kun je over een tijdje nog betere hoefschoenen aanschaffen.. dat er steentjes inkruipen hoeft niet - dat heb ik dan weer gelukkig niet :)
En na het rijden uitwassen en goed drogen.
Succes hoor :)
Myriam

Myriam schreef op woensdag 11 juli 2012, 18:12:



Hier ook meer gevoeligheid bij nat weer. Ik denk dat de hoef dan wat zachter is en er meer druk op de interne structuren komt. Die zijn nog niet helemaal uitgehard en klaar voor hun taak. Zoiets.
Maar ook bemerk ik gevoeligheid als de straal te veel dragend is. Puntje eraf snijden en het gaat beter. Ook een teken van een nog gevoelig straalkussen lijkt me.
Nu zou ik trouwens niet galopperen op asfalt, veel te harde klappen op de gewrichten. Daar hebben we de berm dan weer voor.

• Wie de lat hoog legt, leert nooit limbodansen •

Mijn paard is na jaren ijzerloos ook nog steeds gevoelig op steentjes.
Maar tsja, ik rij/wandel hem 1 of 2 uur op de weg en dan staat hij weer 46 of 47 uur in de wei/paddock/stoeptegels.
Ik leg me daar gewoon bij neer en als hij een dagje minder goed loopt ga ik in de berm.
Mijn jaarling loopt nu al veel makkelijker op steentjes, maar komt dat doordat hij nooit ijzers heeft gehad of omdat hij van nature gewoon hardere hoeven heeft?
Ik denk dat je door de hoeven te trainen met diverse ondergronden een heel eind komt, maar dat een paard gewoon in aanleg harde of minder harde hoeven heeft.

Suzanne Graauw schreef op woensdag 11 juli 2012, 23:04:


Of hoe is het als veulen geweest. Is er veel aangedaan om de ontwikkeling van het straalkussen te stimuleren of heeft het alleen in dik stro of andere zachte ondergrond gestaan
Piet

Waar zit de logica in een dier laten doen wat je
wil door middel van een voortdurend afleren

Piet schreef op donderdag 12 juli 2012, 7:03:


Denk ik dus ook. Loopt het veulen al vanaf dag 1 (Catcher!) op een harde ondergrond en gaat pas daarna de zachte wei in (dus afwisseling!) krijg je flink ontwikkelde voeten!

Zelf zou ik veulens nu totaal anders houden als ik vroeger gedaan heb. Niks opsluiting in zachte stroboxen... Lekker naar buiten, wel met schuilstal natuurlijk... en daarin/daarvoor een flinke betonnen verharding. Of een betonnen looppad... zodat de ondergrond flink wisselt... nou ja... veulen paradise!

Wil.

Zeepaardje: embryo dat het verder verdomde.

Wil schreef op donderdag 12 juli 2012, 13:38:

En toch denk ik dat aanleg ook een belangrijke factor is. Ik heb daar geen onderbouwing voor behalve eigen ervaring. De hoefwand van DD is knetterhard in de zomer en die van Guus gewoon hard.
Is daar meer over bekend, weet iemand dat toevallig?

Tineke Nolet-Verdel schreef op donderdag 12 juli 2012, 13:47:


Uiteraard is 'nature', aanleg, dna, belangrijk! Min of meer standaard is de invloed ervan op samengestelde eigenschappen ongeveer 20%. Vervolgens hangt het een beetje vanaf welke pet je opzet hoe de berekeningen verlopen.
Het valt echter met gewoon gezond verstand te bedenken dat de kans dat er een eigenschap, of meerdere eigenschappen, minder goed uitvallen zodra selectie wegvalt schrikbarend snel toeneemt. Dat is, denk ik, bij hoeven van gehouden paarden bij uitstek het geval. Dus: gewoon geen paarden kopen waarbij het aan de hoeven mankeert, of wees voorbereid op beperkte 'bruikbaarheid' en een boel gedoe. Net zoiets eigenlijk als zomereczeem.
Neemt niet weg dat 'nurture', ontwikkeling en omgeving, de overige 80% doen! En wellicht ligt daarin in oorsprong besloten zelfs de idee om door middel van bijsnijden, modelleren, etcetera, de hoefgebreken bij paarden voor de handel te camoufleren wat over de eeuwen heen uitgroeide tot de hoevenflauwekul van vandaag de dag.
Meest instructief heb ik altijd goeie ouwe Xenophon gevonden: je moet gewoon een slaaf belasten met de taak dagelijks met de paarden over hobbelkeitjes te lopen voor hoeventraining. Zo lang speelt dat dus al!

e m kraak schreef op donderdag 12 juli 2012, 15:16:

Precies.... vlak idd. ook de genetische aanleg niet uit!


Ah Egon... stuur me een slaaf s.v.p.!!! 30 graden in de schaduw... type Nubiër of zo... )

Wil.

Zeepaardje: embryo dat het verder verdomde.

Wil schreef op donderdag 12 juli 2012, 15:29:


Mijn vorige paard Indy had van veulen af aan niet al te beste hoeven. Ze kwam regelmatig op harde onder grond, ik ging 3 tot 4 keer per week met haar lopen over allerlei ondergronden. Ze had een erg dunne hoefwand, erg kleine hoeven en snel scheuren, brokkelende hoeven. "Kenners" bewonderden haar sierlijke kleine hoeven, want dat zou een goed paard worden, wendbaar en snel door die kleine hoeven. Dat was er goed ingefokt!

Ik ging er toen nog van uit dat ze toch beslagen zou worden als ze zou worden ingereden. Natuurlijk met 2,5 / 3 jaar oud, want anders worden ze te opstandig en leren ze niks meer. Tja....

Toen ze een jaar oud was, begonnen de hoefzweren, daarbij verschillende gediplomeerde prutsers die haar hoeven verder de vernieling ingeholpen hebben. Ze heeft zelfs heel even hoefijzers gehad, maar die scheurden er zo vanaf, haar hoefwand was toen 1 mm dik. Natuurlijk bekappen en een pad met rond grind hebben haar er zover weer bovenop geholpen dat ze over veel ondergronden kon. Een tijdje kon ze zelfs over grind paden lopen. Een enkele steen op de weg bleef altijd problemen geven, geheid een hoefzweer. Bij nat weer waren haar hoeven wat gevoelig, zand dat in haar hoeven plakte liet haar kreupel lopen.

Met beleid was goed met die hoeven te leven, hoefschoenen mee voor onverwachte dingen onderweg.

Monique

e m kraak schreef op donderdag 12 juli 2012, 15:16:


Probleem is dat je het niet allemaal van te voren kan weten/zien. Jij hebt het wel eens meer geschreven dat je alleen nog maar paarden koopt (kocht) waarbij het belangrijkste criterium goede hoeven is. Kan je het bij een veulen dan al zien/weten?
Toendertijd heb ik DD als veulen bewust uitgekozen op PN criteria, (liep ook als 1 jarige nog met zijn moeder in een kudde bv) blijkt hij zomereczeem te hebben....


Zou best wel eens kunnen wezen. En wij maar op de mm frobelen aan de voeten :))

Wil schreef op donderdag 12 juli 2012, 15:29:

mmmm 'k weet niet helemaal zéker wat ik die slaaf ga laten doen
Myriam

Tineke Nolet-Verdel schreef op donderdag 12 juli 2012, 16:39:


Dat is met alles. Maar ik doe wel mijn best er voor. Dat is anders dan wat ik zie gebeuren, dat er nauwelijks naar 'goede hoeven' gekeken wordt. Zelfs niet bij veterinaire keuringen, maar ja wat zou het ook als DAs geen verstand van hoeven zeggen te hebben. Net als dat het een sluitpost is op stamboek-keuringsformulieren.


Niet het belangrijkste, maar wel een selectiepunt waarop ik nogal snel zeg: laat maar staan.


Ik ben niet van die millimeterschool. Mij maak je niet wijs dat als je een millimeter 'fout' bekapt dat niet binnen een dag bijgesleten is. Uiteindelijk dendert er een paar honderd kilo op die hoeffies rond.