ElkeW schreef op dinsdag, 26 april 2005, 9:43:


Sorry, maar dit is een misvatting. Uit allerlei experimenten (die we zelf hebben herhaald) blijkt dat de voetas niet verandert als je de hiellengte verandert. De relatie "hoef-kootbeen" is niet afhankelijk van de stand van de hoef.

De voet-as raakt voornamelijk gebroken als het paard ergens pijn heeft in de hoef. Ga zelf maar eens zo staan alsof je een scherp steentje onder je hielen hebt, en let goed op wat er gebeurt met de stand van je onderbeen als je je hielen probeert te ontlasten.

Afgezien van dit alles zeggen foto's totaal niets over de voet-as. Ik kan van ieder paard elke gewenste voet-as op de foto zetten, zonder ook maar iets aan de hoef te veranderen. Kwestie van zorgvuldig beentjes neerzetten.

En last-but-not-least: "voet-as" is een begrip dat zich focust op de "stand" van het paard, dus hoe het paard "stilstaat". Nou mag ik aannemen dat er weinig mensen zijn die een paard hebben vanwege het "stilstaan", maar meer omdat ze iets willen met de "beweging" van het paard. Wij kijken dan ook liever naar dynamische aspecten van de hoef, en vinden statische aspecten daaraan ondergeschikt. Met andere woorden: We richten ons meer op de manier van afwikkelen, hoe het paard de hoeven weer neerzet (toon of hiel eerst?), of het hoefmechanisme goed werkt, of het paard de schokdempende werking van straal,hoornschoen,beenstand goed kan benutten en vinden voetas daaraan verreweg ondergeschikt.


En dat is wederom iets dat achterhaald is. Hoe een paard de benen neerzet is in grote mate afhankelijk van de gewrichten. Het "rechtzetten" van een been heeft dan slechts een cosmetisch doel maar ruineert ondertussen de gewrichten die uit hun balans worden getrokken. Als we scheve benen willen voorkomen zit er maar één ding op: kritischer zijn met fokken.

Groeten,
Frans

Hallo,

Ik hou de hoeven van mijn 14 jarige ruin zelf bij, op aanwijzingen van een vriendin die de cursus bij Frans en Ilona hebben gevolgd.
Hij heeft deze winter niet veel op harde ondergrond gelopen, maar nu heeft hij in zijn linker voorhoef een scheurtje. Het zit aan de voorkant en is ongeveer 2cm. Het loopt ook door dwz, als je de hoef optilt zie je dat het niet oppervlakkig is.
Ik ben er een beetje bang voor. Het zit er al een aantal weken, maar wordt niet kleiner door uitgroei. Ik heb het helemaal goed rond gevijld, maar het gaat niet weg.

Kan iemand mij hier een zinnig antwoord opgeven, of is het al eerder op dit forum aan de orde geweest?

Groeten van Anna

Hallo Pien ,ja natuurlijk, de hoefsmid die mijn paard heeft komen bekappen is Rik Gadeyne uit Torhout? hij staat ook op de lijst van natuurlijke bekappers. Groetjes.

Decrock Hilde schreef op dinsdag, 26 april 2005, 10:28:


en is dus inderdaad de man die op zijn site "korte hoeven" propageert voor springpaarden, "hoge hielen" voor dressuur en "scheve hoeven" voor westernpaarden ...
volgens mij een standaardsmid die "natuurlijk" wi meeschnabbelen !

Peter

Frans Veldman schreef op dinsdag, 26 april 2005, 10:10:

Dag Frans,
Interessant, kan ik dat ergens nalezen? Wat hebben jullie juist gedaan om dit te onderzoeken?

Daar ben ik het mee eens hoor

Ik dus niet. Ik vind alles wat je hierboven opsomt even belangrijk als een juiste voetas. Maar als je me wat verwijzingen kan bezorgen zal ik me er zeker eens verder in verdiepen..

Ben ik het ook mee eens (kritischer fokken). Maar als je een paard met een scheve stand laat lopen zonder correctie wordt het probleem toch steeds erger? (omdat delen van een hoef die minder onder druk staan verkeerd groeien)

Ook groetjes,
Elke

ElkeW schreef op dinsdag, 26 april 2005, 10:57:


Er zijn meerdere bronnen; eigenlijk schrijven alle natuurlijke bekappers hetzelfde. Op de boekenlijst staan een aantal boeken van natuurlijk bekappers; een aanrader is het boek van Pete Ramey, ooit opgeleid als traditioneel hoefsmid maar nu natuurlijk bekapper, met enkele honderden paarden per maand als voorbeeld.


Bij paarden, waarbij we de hiel of juist de toon moesten inkorten geobserveerd of de voet-as zou veranderen. En die veranderde nooit (of werd beter, als het een paard betrof dat ergens pijn aan de hoef had).


Probleem is dat als je gaat bekappen met een bepaalde voet-as in gedachten dat de andere punten daarvan het slachtoffer worden. Als de voet-as volgens het boekje is is dat fijn, maar als hij dat niet is gaan we bijvoorbeeld niet een stuk van de zool afhalen om de voet-as "goed" te krijgen. We laten de voet-as dus zijn eigen beloop, en merken dus (net als Pete Ramey en anderen) dat die voet-as vanzelf verbetert als hij in eerste instantie niet goed is.


Delen van de hoef die minder onder druk staan zullen minder hard slijten; dat is onontkoombare logica. Er ontstaat vanzelf een evenwichtssituatie waarbij de hoef de stand aanneemt die hoort bij zijn bouw. Voorwaarde is dus dat het paard de gelegenheid krijgt om de hoeven te kunnen afslijten, dus géén hoefijzers heeft en veel beweging krijgt.
Dat dit geweldig goed werkt blijkt uit het feit dat we nu nog steeds, in álle gevallen, van mensen horen dat hun paard, dat altijd de hoefijzers scheef afsleet, na een natuurlijke bekapping "vanzelf" rechte hoeven heeft gekregen en er niets meer scheef afslijt!

Het kan ook heel nuttig zijn om eens op de mentale reset-knop te drukken, even vergeten wat je eerder over hoeven hebt geleerd, en er met een logische blik naar kijken. Alles in het lichaam wordt door automatische terugkoppelmechanismen gereguleerd, en de hoeven zijn hierbij absoluut niet overgeslagen. Delen die te snel slijten zullen harder gaan groeien (net als eelt op je eigen handen en voeten) , dingen die "te ver uitsteken" zullen daarentegen als eerste afslijten.

"Corrigerend gepruts" werkt doorgaans averechts. Pogingen om de voet-as te veranderen werken niet of nauwelijks (omgekeerde conclusie van het feit dat de voet-as niet verandert als je de hoefstand verandert), in de zool snijden of raspen om "het daar lager te krijgen" hebben juist tot gevolg dat het betrokken gedeelte "buitensporige slijtage" registreert en daardoor steeds harder gaat groeien (eelt) en je uiteindelijk het tegengestelde bereikt, ergens de hoefwand laten uitsteken "om het daar langer te krijgen" is een hopeloze strijd omdat de hoef er alles aan doet om iets dat te lang is kwijt te raken (langzamere groei, productie van sneller slijtend weefsel, brokkelen, scheuren), etc.

Groeten,
Frans

Frans Veldman schreef op dinsdag, 26 april 2005, 11:25:


Beste Frans,

Heb jij de foto's bekeken? Ik ben benieuwd hoe jij het op zou lossen. Vooral voor heeft Ronja hele hoge hielen. en bij de linker voorhoef voornamelijk heel erg scheef. Ik heb er nog niets aan gedaan. Op de witte lijn laten lopen kan niet, want die heeft ze niet. Zo slecht is deze.

14 mei hoop ik naar jullie te komen voor de cursus. Ik ben wel benieuwd wat er gaat gebeuren! Beetje mooi weer zal ook wel gezellig wezen.

Hartelijke groetjes van Carla

Carla van der Deure schreef op dinsdag, 26 april 2005, 12:47:


Beoordelingen aan de hand van foto's is altijd wat tricky. Onder voorbehoud dus.
Ik denk dat het prima hoeven zouden kunnen worden. Ze lijken echter schots en scheef, maar op sommige foto's lijkt het erop dat als je de zool zou aanhouden je vanzelf bij een rechte hoef uitkomt.
Bij deze pony zou ik er eerst iemand bijhalen die even kijkt hoe een en ander in elkaar zit, dat corrigeert, en vanaf dat moment zou je het zelf moeten kunnen bijhouden.

Groeten,
Frans

Frans Veldman schreef op dinsdag, 26 april 2005, 11:25:


Hé Frans,
Heb je daar voorbeelden van (met foto's) bij paarden die breder gebouwd zijn?
Mijn Haflinger is nogal breed gebouwd en nauw van stand. Haar hoeven groeien altijd scheef. Ook nu ik haar natuurlijk bekap.
Ik blijf de hoefwand weghalen op de plekken waar die duidelijk begint uit te steken. En dat betekent automatisch dat ik haar bij iedere bekapbeurt weer 'recht' zet (dwz op haar zolen).
Groet,
Coralie

Coralie van Wingerden schreef op dinsdag, 26 april 2005, 19:53:


Ik doe dat dus juist niet...onze pony heeft re-achter een hoef die altijd aan de binnenkant een soort "uitgroeit". Niet recht dus maar langer als aan de buitenkant. Heb het idee dat dit haar natuurlijke stand is en we halen daar net zoveel af als aan de andere kant, hooguit een paar mm meer. Ze heeft nog nooit ijzers gehad maar wordt pas sinds een half jaar nat. bekapt. Ik heb wel hoop dat dit rechter gaat worden door deze manier van bekappen al was het maar omdat we het veel regelmatiger doen dan traditioneel bekappen. Maar wat nou wijsheid is?

Ienie schreef op dinsdag, 26 april 2005, 20:57:

Heb even onderwerp gewijzigd, heeft niets meer met de hoeven van Ronja te maken gr Caroline
Heb ev

Mary Dekkers schreef op vrijdag, 22 april 2005, 16:40:


hoi mary
het is best mogelijk dat Josie gevoelig is na het verwijderen van de ijzers.
als je dan vervolgens gaat rijden kan het best zo zijn dat ze na een rit ook gevoelig wordt. ik heb zelf diverse paarden al inmiddels 'natuurlijk bekapt' en de één reageert goed en heeft het nergens over en de ander is gevoelig.
één ding weet ik wel en dat is dat je josie tijd moet geven en gunnen om zich te ontwikkelen. alleen voor beslaan dan ben je op de voorhoeven weer terug bij af, en het is maar net wat je zelf wil?
aan te raden is wel om de overgang in fases te doen en niet meteen te bekappen zoals geleerd. dat is wel je doel maar dit mag best gelijdelijk aan. elk paard moet je dan ook individueel beoordelen
je kunt het paardje helpen door hem op een zachtere bodem te zetten tijdens de overgangsfase.
gr mike

mike van dijk schreef :


Hoi Mike, ik ben het maar gedeeltelijk eens met wat je schrijft.
Want waarom niet meteen bekappen zoals geleerd op de cursus?
Dat is net alsof het indruist tegen de methode van het natuurlijk bekappen.
Bij erg hoge hielen kun je wel geleidelijk lager zetten om extreme gevoeligheid te voorkomen, maar dan toch de zool aanhouden als referentiepunt.

Ben het wel met je eens dat je elk paard individueel moet beoordelen maar Natuurlijk Bekappen blijft gewoon Natuurlijk Bekappen hoor, ook als het geleidelijk gaat.
Verder snap ik niet wat je bedoelt met 'op zachtere bodem zetten tijdens de overgansfase".
Iedere natuurlijk bekapper weet dat een paard dan juist ook onder andere harde ondergrond nodig heeft om zo een beter hoefmechanisme, harding en spreiding van de hoef te bewerkstelligen.
Groet, Pien

Mary Dekkers schreef op vrijdag, 22 april 2005, 16:40:


Hoi Mary, heb je inmiddels mijn bericht 1565 teruggelezen?
Hoe gaat het nu met je paard?
Groet, Pien

Coralie van Wingerden schreef op dinsdag, 26 april 2005, 19:53:


Als je foto's bedoelt van paarden met hoefijzers dan moet ik je teleurstellen. We maken nauwelijks foto's van paarden die nog op hoefijzers staan.


De hoeven groeien dus te snel aan de binnenkant? Ik neem aan dat als het paard (na de bekapping) op de zolen staat dat de benen dan recht staan?

Let er in ieder geval op dat je niet teveel aan de "te lange kant" weghaalt want dan lijkt het voor de hoef alsof het slijtagepatroon precies goed is. De kant die te kort blijft kun je wel goed kort houden zodat de groei daar wordt geprikkeld.
Veel beweging over ruwe ondergrond geven natuurlijk, want de aanpassing aan de slijtage werkt alleen als er daadwerkelijke slijtage is.

Succes en groete,
Frans