e m kraak schreef op maandag, 4 april 2005, 18:15:

Tatááá Goed geformuleerd Egon, bedankt.
Tis alleen zo'n andere vorm en daar ga je toch door twijfelen. Of in ieder geval wil je bevestiging.


Niet mis met boemelen met een ontspannen paard, hoe die ook wel of niet verzameld.
Ga je echter lastiger dingen doen met het paard zoals lange ritten op rotsharde ondergrond en bergbeklimmen, dan is extra (ruiter)gewicht op de schouder minder gezond. Dáár is wel info over op Medinet (ben de link kwijt helaas). De voorhand is gevoeliger voor stootbelasting en meer gewicht.


Wíj definiëren verzamelen als het dragen van meer gewicht op de achterhand. Punt. Als een paard dat vanzelf en ontspannen doet, kantelt het bekken iets en buigen de hakken een fractie meer, waardoor de hoeven verder onder het lijf staan. Een fractie van beiden scheeft al fórs in de zwaartepuntsverplaatsing omdat beiden de hoek en stand van de rug beïnvloeden.

Verder speelt ook nog eens mee hoe het paard gebouwd is. Een overbouwd rechthoekmodel 'werkt' heel anders dan een compact vierkantmodel. Hoewel alles met elk type paard kan, zijn sommige dingen nu eenmaal makkelijker en voor het paard gezonder te realiseren met een daarbij geschikte bouw.
Denk aan springen met een Noriker, renbaanracen met een Andalusiër, rijden op een tuigtype Fries of bergritten met een spinger KWPN-er.
Vorm vlogt functie en dat zal met verzamelen niet anders zijn.

We 'leren' de paarden dit niet echt. We proberen ze een 'aha'-erlebnis aan te bieden bij het klimmen en dalen aan de hand. Het duurt echt even voor ze dat ontspannen en met zelfvertrouwen kunnen, vooral op rulle of losse ondergrond. Zelfvertrouwen en ontspanning gaat samen met het vinden van evenwicht en dat is aardig verzameld.
Daarná gaat het onder het zadel eigenlijk vanzelf nog een stapje verder. Dat bedenken ze dan zelf.
We hebben 'bijbehorende' zadels en zitpositie. Zoals je weet hangt álles samen.

Wij rijden veel op rotsige ondergrond en door zeer geaccidenteerd terrein en merken dat de paarden veel zekerder lopen als ze geleerd hebben gematigd verzameld te lopen en het minder belasten van de minder sterke voorhand is eveneens een groot goed.
Ze zijn ook duidelijk merkbaar vaster ter been over ruige ondergrond; als je erover nadenkt niet onlogisch.
Verder is het ook nog eens comfortabeler rijden.
Het plaatje zal ons een worst zijn, want er is nauwelijks een ziel om het te zien )

Tja, en overdrijven is zelden goed. Waarschijnlijk ook niet met verzamelen, al zien we bij het rejoneo paarden onwaarschijnlijke stunts uithalen op de achterhand, zelfs één achterpoot en die paarden draaien normaal gesproken minimaal 10 jaar mee in de arena. Gaan ook niet vol aan de bak voor ze een jaar of 7 zijn.
Het favoriete paard van Javier Buendia heeft zelfs meer dan 15 jaar volop in de arena gepresteerd. Is in die periode één keer gevallen en heeft nóóít ook maar een schram van een hoorn opgelopen. Dat paard is nu 23 en 'werkt' als dekhengst in zijn fokkerij.
Als je dat afzet tegen top-springpaarden dan is dat op zijn minst een indicatie dat de achterhand meer kan hebben dan de voorhand

Hallo allemaal,

N.a.v. verhitte discussies op bokt, heb ik nu twee boeken gekocht die gaan over hoefijzers. Aan de hand daar van ga ik proberen om een samenvatting te maken van de verschillen en overeenkomsten in ideeën en meningen over bepaalde zaken mbt. hoeven, tussen traditioneel bekappen/beslaan en natuurlijk bekappen. Hier al vast wat interessante kost (ik ga dit nog verder verwerken hoor). Een aantal dingen is voor ons natuurlijk niet nieuw...

Blz 53

Voordelen van hoefbeslag
- ter bescherming van de draagrand tegen te sterke afslijting
- door het zogvuldig kappen van de hoven kan een goede stand en gang van een paard bevorderd worden. Het hoefijzers levert een bijdrage aan het handhaven en bevorderen van deze goede gang en stand
- kalkoenen indraaien voor meer grip bij gladheid
- aanpassingen in het beslag kunnen hoefproblemen afnemen of zelfs genezen, zodat het paard bruikbaar blijft

Nadelen
- tegennatuurlijk. Een lichaamsvreemd voorwerp wordt immers met nagels aan de hoef bevestigd
- fixeer de hoef en vermindert altijd enigszinds de normale beweeglijkheid van de hoornschoen
- hoefnagels beschadigen de hoornwand
- hoef droogt gemakkelijker uit
- tegendruk van de bodem tegen de zool en de straal wordt iets verminderd
- het hoefijzer vermindert de natuurlijke schokbreking
- paarden met ijzers glijden eerder uit dan paarden zonder ijzers
- doordat in de voorste hoefhelft genageld wordt, slijt de draagrand in het toongedeelte nauwelijks en in het verzenengedeelte juist wel. Hierdoor veranderd na enkele weken de hoefvorm en dus de voetas.

Over het algemeen is hoefbeslag voor veel paarden onder veel omstandigheden de juiste oplossing, mits het goed is aangebracht, het goed wordt verzorgd en het tijdig wordt verlegd en of vernieuwd.

Blz 60
Slechte paardenhoeven zijn vrijwl nooit aangeboren. Wie met paarden werkt, weet dat een kleine blessure dikwijls al voldoende is om het zo groot en sterk ogende dier voor kortere of langere tijd ui de running te halen. Paarden worden in de meesta gevallen niet met slechte hoeven geboren, integendeel, de meeste paarden komen met zeer goede en sterke hoeven ter werld. Dat veel paarden slechte hoeven hebben, komt door onvoldoende hoefverzorging of slecht hoefbeslag.

Paarden die op jonge leeftlijd vrij rond konden lopen, hebben geen last van een slechte hoornkwaliteit of van allerlei problemen zoals losse of holle want, of white line diseae. Deze problemen ontstaan pas als ze een ander levenstpatroon krijgen, d.w.z. vaak opstal staan en dus minder beweging krijgen. Er zijn natuurlijk ook zeer veel paarden die altijd op stal staan, niet eens beslagen zijn en nooit ergens last van hebben. Paarden die niet zonder beslag kunnen zijn wedstrijdpaarden en paarden die aangepast beslag nodig hebben vanwege een afwijkende beenstand of een ziekte aan de hoef of hoeven.

Problemen als losse wand, holle wand, white line disease, scheuren in de hoornwand en dergelijke kunnen ontstaan als het hoefbeslag verkeerd is aangelegd. Meestal zijn de problemen die bij een verkeerd hoefbeslag van buitenaf niet te zien, terwijl deze al maanden inwendig aanwezig zijn. Als een hoef langdurig in een verkeerde stand staat, kan het paard problemen ondervindne als ernstige kreupelheden, het verkeerd belasten van de hoef, scheeflopen of rugproblemen.

Meestal wordt de stand van een hoef gecorrigeerd door de hoefsmid. Dit is echter sterk af te raden bij paarden van drie jaar en ouder, omdat op die leeftijd de groeilijnen in het bot gestabiliseerd zijn. Aan de stand mag daarom vanaf die leeftijd niets meer veranderd worden.

Blz 62

Als hoofdregel geldt dat de hoefsmid zo moet bekappen en beslaan dat het paard in de voor hem zo natuurlijk mogelijke stand wordt bevestigd, ook wanneer deze in onze ogen niet ideaal lijkt.

Peter Donck schreef op zaterdag, 26 maart 2005, 20:18:


Op verzoek van Esther hierbij de foto´s
Het verschil in de naam geeft aan om welke voet het gaat...




Gr Nick
Met geduld,vertrouwen en
liefde bereik je meer.

Nick Altena schreef op dinsdag, 5 april 2005, 12:04:


Dank je Nick voor het plaatsen van de fotoos.
Vlak voor ik weer naar ziekenhuis race zal ik proberen uit te leggen wat ik zelf het verschil vind. De hoeven van Bjork zijn veel breder en platter dan die van Falka. Falka staat wat steiler zeg maar en haar hoeven zijn minder rond dan die van Björk. Nu had Björk toen ze bij ons kwam wonen echte pantoffels, dat is al veel minder. Ze had ook een verbrede witte lijn. Haar zool kun je op sommige plekken nog steeds indrukken, daarom ook laatst de hoefzweer denk ik, ze had in iets scherps getrapt waarschijnlijk een spijker. We kregen haar toen ze 2 jaar was, ze is in het wild opgegroeid. Was ongeveer een half jaar toen ze naar Nederland kwam, en tot die tijd is dus nooit wat aan haar hoeven gedaan tot ze bij ons kwam. Haar hoeven groeien snel alle kanten op. Bij haar halen we ook altijd hulp erbij met het bekappen. Falkaas hoeven hoef je amper wat aan te doen. Dat kunnen we redelijk goed zelf, en af en toe laten controleren of we nog goed gaan.
Björk heeft ook een bobbel op haar hoef, een richel zeg maar. Die kan ik niet plaatsen, ik vermoed wel eens dat ze misschien ooit bevangen is geweest.

Groeten Esther

Even een berichtje van Foxy Lady:
Deze foto hebben we genomen na een sessie natuurlijk bekappen!
Heerlijk ontspannen samen in de zon: leve het voorjaar!

Vanuit Friesland wensen we iedereen die deze stap (natuurlijk bekappen) gezet heeft een heel goed jaar toe!

http://nl.msnusers.com foxyladybeatrix

sorry klein type-foutje....:

http://nl.msnusers.com/foxyladybeatrix

biancawaamelink schreef op donderdag, 7 april 2005, 9:22:


Wat een stoere foto!!!

beste ilona & frans

Ik heb afgelopen zondag jullie cursus gevolgd ik vondt het ontzettend leuk en leerzaam !!! Heb vandaag voor het eerst mijn eigen paard gedaan en dat ging ontzettend goed normaal bij de smid is hij onrustig en nerveus , maar bij mij bleef hij ontzettend rustig. Zelfs als ik met zijn voorbenen bezig was zat hij te kietelen in mijn haar!!! Ik kon gewoon zijn been los in de hoefstandaard laten staan. Haha dit moest mijn hoefsmid eens zien.
Groetjes Petra
ps. Ik hoop dat ik nog veel meer mensen bij onze pensioenstal kan over halen om hun paarden natuurlijk te laten bekappen.

alline schreef op donderdag, 7 april 2005, 12:45:


Ik heb nu ontdekt hoe de foto bij mijn naam krijg: alleen jammer, dattie een beetje vervormt.... Je zou haast denken, da'k bij het bekappen ook een stuk uit de rug van mijn paard gesneden heb )

Sorry voor deze onzinklets op dit toch wel serieuze forum, maar ik wilde graag laten zien hoe relaxed we samen zijn!

Even terugkomend op het geëvolueerd zijn voor lopen op harde ondergrond: in het trainingsprogramma zitten sessies waarin ik verschillende dagen in de kar achter de LandRover onze hengst aan een touw leid.
De serie waar we nu mee bezig zijn is een route van 18 km. over split en keien op betonharde ondergrond, inclusief 300 meter hoogteverschil, een handvol rivier doorsteken, stuk olijboomgaard etc.
Geen makkelijke route en uit-en-thuis doen we met >12 km./uur dus niet langzaam ook. Hij zit gem. onder de 110 bpm en is binnen 2 minuten na thuiskomst al onder de 50. Niets te zwaar voor hem dus.

Dit was de inleiding, nu de crux:
Ik zit er vlak voor en - naast met alle tijd om aandachtig op hem te letten. Hij loopt aan de doorhangende lijn en we passen de snelheid aan hem aan, dus wat ik zie is zoals en waar hij zelf wil lopen in zijn eigen evenwicht. Wat ik zie is:
- Hij is niet erg kieskeurig wat de ondergrond betreft.
- Hij loopt op scherpe steenslag met een kortere pas en op wat begroeider bodem met minder stenen met langere pas.
- Gróóte keien of kuilen ontwijkt hij niet, hij verlengt of verkort in hetzelfde tempo doorlopend gewoon zijn paslengte.
- Heuvelop of -af zet hij alleen meer of minder af waardoor hij met name heuvelop hárder gaat.
- Stenen of richels tot ruwweg vuistgrootte negeert hij; daar stapt hij gewoon geheel of gedeeltelijk op zoals het uitkomt en als die steen wegschiet gebeurt er niets.
- Al staat hij alleen met een paar cm. hoefrand op een steen of richel, dan staat hij op die hoef alsof die vol op vlakke bodem staat.
- De héél enkele keer dat hij in een door begroeïng ongezien gat stapt vangt hij dat met een halsbeweging op zonder tempoverandering.
- Bij dit dagelijkse ritueel wil ik nog vermelden dat zijn hoeven nagenoeg geen onderhoud behoeven.

Moraal van dit verhaal: ook een goed voorbereid en -getraind normaal gezond modern gedomesticeerd paard kan even probleemloos als zijn wilde voorouders blootsvoets over zo'n beetje elke ondergrond denderen.

Huertecilla schreef :


Leuk Huertecilla, interessant ook, zoals je dit beschrijft.
Ook al is de ondergrond bij jullie heel wat heftiger dan bij ons, ik herken er toch wel het een en ander in. Ook hier is het voor Nederlandse (pardon, Belgische) begrippen vrij stenerig, vooral die kleine scherpe vuursteenachtige flinterdingen die zo lekker in de witte lijn kruipen, als je met een paard erover gaat dat nog niet helemaal gehard is.

Gisteren zijn Jack en ik een bus-laadruimte vol vuurstenen gaan scheppen, iemand had dat klandestien gedumpt en het komt ons goed van pas tegen de modder en voor het afharden van de hoeven.

Onbelast lopen ze erover als op het gras. Belast wat korter, maar het levert niet echt een probleem op. De meesten van mijn paarden denderen nu over elke ondergrond, hier heb je veel paden met gestort vuursteen, niet echt ideaal voor nog wat gevoelige paarden.
Deze week heeft J a c k de hoeven van de hele klup weer eens onder handen genomen, en vandaag een rustige buitenrit gemaakt en dan zie je wel dat sommigen aanvankelijk een beetje 'kort' beginnen maar naarmate de rit vordert gooien ze de boel toch wel weer los.

Dat van het verlengen of verkorten van de paslengte herken ik ook bij mijn paarden. Het tempo gaat door, soms echter ook maken ze een paar kortere, snellere passen, maar ze stoppen niet.

Hoe is dat met je paarden als je er op zit? Lopen ze dan hetzelfde?
En ik zou je willen vragen hoe de stand van het hoofd van je paard is,
-die waarover je het nu hebt-, want je beschrijft hoe hij aan een doorhangend touw meeloopt en zichzelf moet dragen.

Groet, Pien

"Huh", dacht ik..."heeft er hier een paard met ijzers gelopen ?" toen ik de hoefafdrukken in het zand van de bak eens goed bekeek.

Nooit eerder was het me zo opgevallen als nu :
Centimeters brede afdrukken, met een duidelijke afdruk van de straal.
De zolen mooi hol getrokken (of nog aan het hol trekken, per paard afhankelijk).
Daaraan herken je de natuurlijk bekapte paarden, die straalafdruk ....
Ik let er nu ook onderweg op.
Begin al een beetje de footprints te herkennen van de buurpaarden....er loopt er hier nog ergens een natuurlijk bekapte rond.

Groet, Pien

Spirit schreef op vrijdag, 8 april 2005, 0:20:
In principe wel, alleen gevoeliger dus korter op split.

Euh, in welke zin Pien? Zijn hóófd houdt hij in draf tussen de zeg 30 en 50 graden uit het horizontaal, maar hij strekt regelmatig de hals en snuift dan met zijn neus door het stof of kruid.
De hoek hoofd-hals is blijkbaar niet zo belangrijk.

Verder kun je zien of hij wat interessants ziet omdat zijn hoofd dan omhoog gaat; bij stijging van stress gaat de hals omhoog. Dat is mooi te zien op de hartslagregistratie.

Uiteraard gebruikt hij het gewicht van hals/hoofd voor evenwicht bij bergop en -af en bij snelheidsverandering; rustig dravend is de hals hoger dan bij sneller.

Samengevat:
Wat bij de stánd van het hoofd leidraad lijkt is het optimale gezichtsveld en de stand van de hals voor evenwicht.

Spirit schreef op vrijdag, 8 april 2005, 0:39:

Dat viel mij laatst ook al op. Ik kon precies mijn paarden herkennen, en ook de rest aan de afdrukken. Met de sneeuw kon ik het ook goed zien.

cornelie

Huertecilla schreef op donderdag, 7 april 2005, 22:20:


Ik vind het heel interessant wat je allemaal doet en vertelt, Peter.
Vooral dat je hartslag meet en die sequences in de computer invoert. Is het geen idee, onder het motto meten=weten, om tegelijk te filmen?
Het resultaat is dan na montage een stuk film met simultaan onder in beeld wat de hartslag doet. Je kunt veel verschillende situaties daarmee behandelen, maar ook verschillende paarden in dezelfde situatie. Ik denk dat ik niet de enige geinteresseerde ben, en zover ik weet is er heel weinig in deze richting gedaan (met paarden dan - heel vroeger misschien, en wat in rusland, maar toen hadden ze weer de hightech middelen niet).

Ook wil ik wel meer weten van je meetspullen (staat me bij dat je laatst schreef dat die rommel voor een paar tientjes daar in de super ligt maar kan dat niet terug vinden). Het lijkt me ook interessant als indicator bij lesmethoden, bijv. om typische "parelli"-oefeningen af te zetten tegen typische "clicker"-oefeningen. Bij leren, en bij al weten (stimulus-respons-sequences).

Internetverspreiding van grotere videobestanden kunnen we evt. alt.binaries.horseresearch nieuwsgroep op usenet voor maken, ofzo. Ik zat daar toch al aan te denken i.v.m. filmpjes die van klikkeren e.d. worden gemaakt.

Groeten, Egon

PS.: Sorry, meer een soort bericht voor PN, maar de draad staat nou 1maal hier...