Hallo,mijn paard was reeds beslagen toen ik haar 14 jaar geleden kocht op 2,5 jarige leeftijd. Ik heb verscheidene keren geprobeerd om zonder ijzers te rijden, maar haar overgevoeligheid bleek een groot struikelblok.Achter is het nu gelukt maar voor niet.Hoe langer ik het beslaan uitstel hoe gevoeliger ze wordt totdat ik het niet meer kan aanzien en haar dus dan toch maar weer laat beslaan.Nu las ik op deze site de optie van hoefschoenen, maar daarbij is het weer niet de bedoeling dat ze 24 uur gedragen worden.Wie herkent bovenstaand probleem en heeft ervaring met een mogelijke oplossing?Groet van Agnes.

HAllo lieve mensen,

Ik had weer s een vraagje...

Ik rijd met mijn 4jarige merrie wel vaak op asfalt en stenen,enne we vinden het ook wel s leuk om te galopperen;mensen zeggen dat dit slecht is voor de gewrichten van het jonge paard en de benen is dat waar?

Ik vind haar ook veel lekkerder lopen op stenen dan op zand,dan struikeld ze nog wel s

Ze is niet beslagen wel geweest,gelukkig maar een jaartje ,dus lijkt mij dat de schokken van harde ondergrond worden opgenomen door de hoeven ofniet?
Is bekapt geworden door Hans Arendse en moet nu weer steunsels worden lang..!

Opheldering gevraagd,
Milena & CooL

Spijkerman schreef op zaterdag, 26 maart 2005, 21:55:


Wat leuk! Ga je nu je eigen paard(en) doen?

Met shetlanders zou je soms weleens willen dat je de poten er af kan schroeven grrrrrrr, eigenwijze monsters hahahahaha.

Hamersma schreef op zondag, 27 maart 2005, 10:52:


Bedoelt u hiermee dat ze de rest van de tijd op stal doorbrengt?
Zoja, dan zal het herstel moeilijker verlopen denk ik.
Is het misschien door de blessure dat ze haar achterhoeven zo ongelijk afslijt?
Ik weet niets over de voorgeschiedenis van de hoeven, maar ik heb (niet persoonlijk bedoeld hoor) al dikwijls gemerkt dat de mensen hun paard niet de tijd geven om goede hoeven te krijgen.

Groeten,
jan.

jans schreef op maandag, 28 maart 2005, 2:12:


Beste Jan,
We zouden haar het liefst dag en nacht in de wei zetten, maar daar is hier helaas geen mogelijkheid voor. We hebben wel een dubbele stal voor haar, maar ja het blijft te klein voor voldoende beweging.
De slijtage is - denken we - het gevolg van haar beenstand (combinatie bodemnauw en franse stand) en het schuivend neerzetten van haar achterhoeven. Gisteren zagen we dat ze haar hoefbal beschadigd had.
Hoewel de dierenarts ons heeft gezegd, dat ze alleen op het harde asfalt mocht, zijn we toch maar met haar op het zand gaan lopen. Ze weigerde om nog een stap op het asfalt te doen, in het zand lopend leefde ze weer helemaal op.

groetjes - Jeannette

CooLLady schreef:


Nou Milena, als je zegt dat je over het asfalt , of zoals hier beton, galloppeert zijn er toch altijd weer mensen die zeggen dat je dat niet kunt maken.
Ook ik deed dat vroeger nooit (en uiteraard al helemaal niet in mijn ijzertijdperk) maar tegenwoordig houd ik de paarden niet altijd meer in hoor, als ze van een vette draf overgaan in een beschaafd galopje.
Zand- of onverharde paden zijn hier niet.

Of je nu uitgestrekt draaft of een galopje lijkt mij geen verschil te maken (iemand wetenschappelijke cijfertjes om mij op andere gedachten te brengen? )

Bovendien met de natuurlijke bekapping en zonder ijzers is er een optimale schokdemping.
Het asfalt is vlak en als ik nu even heel anders ga denken zou het minder belastend moeten zijn voor de gewrichten dan gallopperen op oneffen terrein (ook dat doe ik nu hoor, zolang de paarden aangeven dat het gaat, als er echter één zou zijn die dat niet kon was ik de eerste die ging stappen).

Wat jouw paard en haar struikelen betreft : Toch zou ik veel draven over iets meer ongelijk terrein. Zo leert ze haar voeten goed op te tillen en zichzelf te dragen, want dat zou wel eens de oorzaak van dat struikelen kunnen zijn.

Ja, ja, ik weet dat je een jong paard hebt, ik zie net dat ze bijna 5 wordt en ik neem aan dat je haar nog wat ontziet omdat ze nog niet helemaal uitgegroeid is ?! Wel jong beslagen he.
Goed dat je de ijzers eraf geript hebt.

Groet, Pien

Hamersma schreef op maandag, 28 maart 2005, 9:33:


Ik ken het, ik heb ook een paard dat erg plat staat in de hielen, en die stand heeft ze zelf verkozen.
Ik denk dat ik het bij haar alleen zou kunnen laten bijgroeien als ze dag en nacht op zachte ondergrond staat, maar dat wil ik niet.
Ze moet voor mij elke dag een paar uur op de beton.
Bovendien heeft ze voldoende beweging, buiten in de groep.

Liever had ik iets meer ruimte in de hielen, maar dat lijkt er (nu nog) niet in te zitten. Wel hebben wij om deze reden hoefschoenen voor haar, temeer daar ze 15 jaar op ijzers gelopen heeft en best problemen gehad heeft nadat deze verwijderd waren.(Zoolkneuzingen, zoolzweren, extreme gevoeligheid en veeeeel te nauwe chinese Quartervoetjes onder dat gespierde lijf).
Die hoefschoenen heeft ze al welgeteld één keer aangehad!
Het gaat eigenlijk vrij goed met haar en dus heeft ze ze niet nodig.

Nu is ze zover dat ze goed (om)draait op de beton (daar let ik altijd op) maar ze slijt nog steeds erg. Maar niet zo dat ze kreupelt.
Ze gedraagt zich hooguit wat houterig.
Sinds we haar hebben (vanaf oktober) hebben we haar hielen alleen de allereerste keer wat lager gezet omdat ze ondergeschoven waren, verder nooit weer.

Ons paard heeft een botchip gehad in de linkerkoot, - is daaraan geopereerd en als gevolg daarvan sleepte ze ook lange tijd een beetje met dat been en maakte ze ongelijke passen.
Ook had ze de neiging om heel erg onder te treden en rekte ze nog te weinig naar achteren met haar passen.
Met behulp van Alexandertechniek is dat nu zo goed als over. Ik kan nu met rijden invloed uitoefenen op de lengte van haar passen en oefen met het weer sterk maken van de achterhand. Als gevolg van deze blessure liep ze dan ook erg verkrampt, en nog : soms hervalt ze weer even in haar oude gewoonte. Ook zij heeft een licht Franse stand.

Maar bij mijn paard zijn de hoefballen intact.
Ik denk dat je het genezingsproces dan alleen kunt bevorderen als je haar veel vrije beweging kunt geven, op afwisselend zacht en hard terrein, dan is de doorbloeding van de hoeven beter en gaan ze beter groeien.

Wat je ook al kunt doen is een gedeelte van het stro weghalen zodat ze verplicht op de beton staat (dat wel natuurlijk pas als die hoefballen genezen zijn). In combinatie met veel bewegen (doorbloeding) krijg je zo een optimaal hardings- en groeiproces.
Ik weet, het is een beetje een dubbel advies : Van de ene kant op het zachte maar van de andere kant op het harde, maar bedenk je dat de hoef sneller groeit naarmate ze meer afslijt, en dat kan alleen als de hoef een optimale doorbloeding heeft en dus gezond is.

Groet, Pien

Agnes Dirker schreef op zondag, 27 maart 2005, 14:15:


Hoi Agnes. Jouw paard heeft lange tijd ijzers gehad en ik verwacht dat de hoeven daardoor niet in de meest optimale conditie zullen zijn.
Het zal onder andere zo zijn dat de hoeven wat nauw zijn, de wanden te dun en de witte lijn kwetsbaar.
Misschien ook zijn de steunsels lang en de hielen hoog?

Wanneer je de ijzers er onderuit haalt en haar traditioneel laat bekappen kan het zijn dat de dunne wanden te lang gelaten zijn. Als gevolg daarvan zie je vaak brokkelhoeven een verbrede, beschadigde witte lijn ("auwwa"). De dunne zolen zijn dan erg gevoelig omdat ze nooit gedragen hebben en als gevolg daarvan niet gehard (net zoals eelt).

Als je het beslaan langer gaat uitstellen worden die wanden (draagranden) nog langer, komt er meer rek op de witte lijn en dat geeft pijn. (weet je wel : Losse vingernagel).
Het klinkt heel gek, maar de wanden kort houden en rond vijlen helpt je paard er het best doorheen.
Ga hier op de site maar eens op je gemakje lezen.
Hoefschoenen zijn een tijdelijke optie voor de overgangsfase, maar ik vind wel dat je het beste resultaat krijgt in combinatie met natuurlijk bekappen.

Het is je aan de achterhoeven al gelukt, dus waarom zou dat voren ook niet het geval zijn? Alleen moeten jij en je paard er nu nog een keer doorheen, dat is jammer, was beter geweest als het meteen aan 4 voeten het geval geweest zou zijn.

Ik zou als ik jou was op zoek gaan naar een goede natuurlijk bekapper en je door hem/haar laten begeleiden. Uit eigen ervaring weet ik dat het echt wel goed komen zal. Je moet alleen het geduld en het (zelf)vertrouwen kunnen opbrengen, en je wapenen tegen geleuter van de bekende aan wal staande stuurlui.
Misschien dat je dan een tijdje niet kunt rijden, dat moet je er dan even bij nemen, er zijn zoveel andere leuke dingen te verzinnen met je paard.
Oja, in mijn vorige post heb ik geschreven over beweging enzo, misschien ook iets voor jouw paard?

Groet, Pien

Spirit schreef op maandag, 28 maart 2005, 14:40:



Graag wil ik even op het bovenstaande reageren. Mijn paardje (arabier) heeft ook vanaf zijn 3e tot nu (hij is nu 14) op ijzers gestaan. Al die tijd was hij bij mij, maar helaas was ik toen nog niet wijzer. Door het fantastische medium internet ben ik gelukkig de afgelopen jaren wel heel veel wijzer geworden. Mijn jonge paardje is daarom nooit op de ijzers gekomen. Met Branco rijd ik echter endurance en ik durfde het niet aan om de ijzers er onder weg te halen, ook omdat hij er al zo lang op stond.
Sinds vorig jaar juni wordt hij echter wel op NB manier bekapt, maar nog wel steeds op ijzers. Nu is hij echter sinds 3 weken van de ijzers. Omdat ik de komende tijd toch niet aan het rijden van endurancewedstrijden toekom, heb ik eindelijk de knoop doorgehakt. En het gaat FANTASTISCH!
Maar ik ben er absoluut zeker van dat het feit dat hij al bijna een jaar op een natuurlijke wijze wordt bekapt hier aan heeft meegeholpen.

De eerste 3 dagen nadat de ijzers er af waren liep Branco prima, alleen waren zijn hoeven erg warm en tilde hij (vooral zijn achterhoeven) tijdens het stilstaan telkens op. Je kon zien dat hij het niet prettig voelde.
Ik heb de eerste week telkens eens stukje verder met hem gestapt aan de hand. Zowel over gras/zand als over het asfalt. Hij heeft geen moment moeilijk gelopen, alleen als hij op het asfalt net iets verkeerd op een steentje trapte, trok hij iets.
Na een week onder het zadel de weg op. En dat viel toch wel tegen. Over het asfalt voorzichtig stappen en gevoelig op steentjes. Over het zand voorzichtig draven. Ik heb het heel voorzichtig opgebouwd en vanmorgen (de ijzers zijn er morgen 3 weken onderuit) een buitenrit gemaakt over zowel asfalt (stap) als zandwegen (zowel draf als galop) en het ging voortreffelijk. Op het asfalt stapt hij onder het zadel nog wat rustig, maar niet pijnlijk. Maar wat wil je ook, 11 jaar op de ijzers en nu nog maar 3 weken zonder.

Het blijft natuurlijk even afwachten hoe het verder gaat. Zullen de hoeven snel slijten, slijten ze scheef af (Branco leunt wat op de binnenzijde, vooral voor). Maar ik zie de toekomst vol vertrouwen tegemoet en ben heel blij dat ik de stap gewaagd heb.

Zoals hiervoor ook al is gezegd Agnes, probeer zo snel mogelijk je paard op een natuurlijke wijze te laten bekappen, want ik ben er van overtuigd dat het dan een stuk beter zal gaan.

Veel succes.

Groetjes
Wilma

Hoi Pien, goeie tip. Mijn paard struikelt ook best vaak en ik zie dat de punten van haar hoeven raar afslijten. Ze moet die pootjes dus beter optillen.

Overigens galoppeer ik sinds kort ook over het asfalt. Best eng omdat het je aan alle kanten wordt afgeraden en je er veel commentaar op krijgt. Ik heb het wel ooit aan mijn hoefbekapper gevraagd en hij heeft als reden aangevoerd om het niet te doen dat een galopperend paard in het verkeer moeilijker terug te nemen kan zijn. Daar zit wel wat in. Hij heeft niet gezegd dat een paard er kreupel van wordt.

Ik ben wel benieuwd naar andere meningen!

Groeten Edith

Spirit schreef op maandag, 28 maart 2005, 14:40:

groet van Agnes

branki schreef op maandag, 28 maart 2005, 16:49:


Hallo Wilma, bedankt voor je reactie en je ervaring.Zoals ik ook in mijn reactie aan Pien schreef motiveert het me om op deze voor mij nieuwe ingeslagen weg door te gaan.Ik kwam per toeval bij dit onderwerp terecht want ik was gewoon wat aan het surfen op zoek naar een leuke vakantieaccomodatie in Frl. waar je je paard mee kan nemen.Zo zie je maar weer. Groet van Agnes

Hee, wat leuk en wat toevallig!
Welkom hier ik hoop dat je het een beetje naar je zin zult hebben. Als je vragen hebt : Stel ze gerust !!!!
Groet, Pien

Mijn paard heeft achter ook erg korte hielen. Hij staat overdag op een betonpad (helaas 's nachts nog op stal ) en hij wordt sinds november natuurlijk bekapt. Voor worden de hoeven echt best mooi, maar achter zijn ze dus heel kort en plat. Hij loop op steentjes ook gevoelig, maar volgens mij alleen achter. Eigenlijk zijn zijn hoeven achter altijd al kort geweest. Is dit dan gewoon zijn eigen hielhoogte? Of slijten ze te snel? En hoe kan het dan dat ze niet hol worden. De witte lijn is mooi dun, en hij heeft nooit op ijzers gestaan gelukkig.
Laatst las ik op een ander forum iets over een te dikke zool. Doordat de zool te dik was kon de hoef niet hol trekken. Zij had er toen toch een klein stukje afgehaald en toen was het goed. Ik durf/wil alleen niet zelf aan de zool komen.

Hebben jullie een idee wat dit kan zijn?

Spirit schreef op maandag, 28 maart 2005, 14:21:


Lijkt me een goed advies, afwisselend op het harde en zachte. Ik denk erover om op het asfalt met hoefschoenen te gaan stappen, zodra die klaar zijn en tot die tijd maar alleen op het zand te blijven stappen. Vandaag zag ik dat de hoefballen beschadigd waren. Dus ik laat het stro nog maar even in de stal.
Je zegt dat je de hoefschoenen maar één keer aangedaan hebt bij je paard? Is je paard dan toch vrij snel hersteld van de hoefproblemen, die je schetst? Je zegt dat je bij jouw paard één keer de hielen lager hebt gezet en daarna niet meer. Is het zo dat bij jouw paard het groei- en slijtproces nu in evenwicht is?

groetjes - Jeannette