Jolanda Linders schreef op zaterdag 2 juni 2007, 8:43:


Ik begin hoe langer hoe meer te tijfelen aan het hou-de-hoeven-vochtig-want- anders- zullen -ze- scheuren verhaal.
Kan ik dat echt onderbouwen? Heb ik dat genadeloos onderzocht? Nee.
Het is heel snel putten uit mijn onbewuste bekwaamheid. Oftewel uit mijn gevoel
Ik heb op Equistyle een poos naar de lezing van Raf Anthuenis zitten luisteren, (vond het jammer dat ik van mezelf naar de demo van Chris moest) en zijn (Strasser) verhaal over het elke dag bevochtigen van de hoeven was ook heel logisch, omdat paarden in het wild ook elke dag naar een waterplaats gaan, maar.....
Ik bevochtig de voeten nooit! Ze worden nat als de grond nat is en daarmee basta!
Zie ik scheuren? Nee, in geen enkele voet die ik zelf bijhoud. Nooit!, al regent het weken niet.
Ik begin dan ook steeds meer te vermoeden dat de voeten alleen onder droge omstandigheden zullen scheuren als de hoefwand te lang is en/of er een verkeerde balans in zit.
De zool is altijd mijn referentiepunt, de hoefwand kan dan eens een paar mm langer zijn, maar nooit dat het zo zou kunnen krimpen dat het van daaruit gaat scheuren.
Wel als er 2 cm losse hoefwand onder hangt die logischerwijze niet door het achterliggende weefsel voorzien wordt van vocht.
(Kijk eens naar de hoefwanddoorsnede van K.C. La Pierre) Dat onderste stuk zal verdrogen en krimpen en van daaruit scheuren. Als de onderkant door belasting via een scheurtje uit elkaar gaat wijken zal de scheur natuurlijk niet stoppen bij de zool, maar hoger schieten en dan heb je het gedonder.
Mijn vraag is dan ook , waarom zie ik nooit scheuren?
Gewoon omdat het lichaam ervoor zorgt dat ze niet verdrogen?

Piet

Simon Lingbeek schreef op vrijdag 1 juni 2007, 17:22:


Simon wat rot voor je en de merrie natuurlijk, hopelijk komt de merrie er snel weer bovenop.
Groetjes en sterkte Rini

Piet schreef op zaterdag 2 juni 2007, 10:36:


Op mijn 'gevoel' gooi ik elke keer een scheutje water in de smitjes als ik ga wandelen...
Ik heb altijd gedacht dat de voornaamste reden van het nat houden van de hoeven was , het hoefmechanisme te bevorderen doordat de hoefwand soepeler is.
Maike staat nooit in nat gras , en komt alleen met flinke regenval in aanraking met plassen water.
Ik ben er wel van overtuigd dat het vocht wat hoeven echt nodig hebben van binnenuit komt.
Als ik de smitjes niet nat maak , dan worden ze vanzelf wel nat van binnen , vooral de straal is duidelijk vochtig.Alleen de zool van de smitjes word vochtig. De hoefwand 'ademt' geen vocht uit.
Ik denk dat je helemaal gelijk hebt , Piet.
Het stuk hoefwand wat uitsteekt krijgt geen vocht meer, en kan dus keihard worden , waardoor het makkelijker scheurt ,breekt.
Als een hoefwand breekt , breekt hij dan vaak onder , op ,of boven zoolniveau?

Gr Esther

rini schreef op zaterdag 2 juni 2007, 11:20:


He bah , wat sneu!
Hoe gaat het nu met de merrie?

Gr Esther