Spirithorses schreef op donderdag 22 februari 2007, 20:54:

.
catie

Piet schreef op vrijdag 23 februari 2007, 14:46:


Voor de eerste keer : Zijn mijn paarden bekapt door Jack (Pien) er is wel sprake van enige gevoeligheid die er voordien niet was (enkel op gebroken steenweggetjes) maar kan niet zeggen dat ze kreupel lopen dit is waarschijnlijk enkel te danken aan Jack zijn voorzichtige en vooruitziende manier van bekappen waarbij minder eerder dan iets teveel het motto is. Vooral omdat hij ook weet hoeveel km's mijn paarden hoeven te doen. Zelfs een oplossing voorgeschoteld gekregen ,die niemand ervoor al had aangereikt ,voor een littekenweefsel in de hoef van Indy .
Wat als een paal boven water staat is de conditie en rugsterkte van Jack Want Negen paarden na elkaar bekappen is wel een héél karwei Hoop dat het dineetje en het gezellig samenzijn toch een pleister op de pijnlijke spieren was .

Peter Donck schreef op donderdag 22 februari 2007, 11:12:


Je begrijpt niet dat die mensen het zover laten komen, als je een stukje klinkers of pad hebt, kan het dier toch al zelf bijslijten? Of moet je echt wel kappen? Wilde paarden slijten zelfs hun eigen hoeven....
Ik hoorde laatst van mijn paardentandarts dat als je een paard bezit, je dan verplicht bent om de hoeven te verzorgen, anders kun je op de bon geslingerd worden. Is dit zo, in Nederland dan?
Gelukkig is dit verhaal positief geëindigd...!
groet Clarissa

Catie schreef op vrijdag 23 februari 2007, 14:52:


Hoi Catie,

Dat gevoel ken ik ook. Uiteindelijk leer je het meeste van je fouten. Ik merk bij mezelf dat ik steeds voorzichtiger ben en vooral afga op hetgeen mijn klanten me vertellen. Zij kennen het paard uiteraard het beste en weten vaak veeeeeel meer als ze zelf denken. Allemaal informatie die je kunnen helpen bij het bekappen van de hoef.
Als ik kijk naar de manier waarop ik bekap, ben ik toch voorzichtiger geworden.
-Ik maak minder mustangrol als toen ik begon met bekappen.
-Bij paarden met platvoeten beperk ik de mustangrol soms zelfs tot gewoon aan de buitenzijde recht naar beneden vijlen, niks heen ronding, maar gewoon de toon wat terugzetten, zodat het paard makkelijker kan afrollen.
-in het begin sneed ik nooit aan de stralen, alleen wat losse flappen eraf. T2 jaar geleden een keer een paard gehad met een straal die 1 a 2 mm uitstak en vervolgens slecht liep na het bekappen. tegenwoordig werk ik de straal dus netjes terug tot hij net niet de grond raakt.
-steunsels is ook zo'n lastige, ik heb nog geen paard gezien die slecht liep van lange steunsels. Ik haal ze dus wel weg uiteraard, maar als ik weet dat een paardje al eens gevoelig heeft gelopen, ben ik daar behoudender in.

Al met al doe je steeds meer ervaring op en veranderen je inzichten. Maar de basis is hetzelfde. De uitgangspunten veranderen niet. Ik bekap nog steeds volgens de witte lijn methode, alleen je past het soms wat anders toe.
Verder is het zo dat je uiteraard kijkt naar de intervallen tussen het bekappen. Bij een klant waarvan ik weet dat het weer 3 maanden gaat duren voordat ze weer bellen, maak ik wel meer mustangrol bijvoorbeeld. Als ik weet dat ik na 6 weken weer terugkom, kan het gewoon wat minder en loop je ook minder kans op gevoeligheid.

Wat ik wel erg lastig vint is het ontstaan van alle nieuwe richtingen in het natuurlijk bekappen. Steeds meer hokjes en dogma's, met de reeds eerder genoemde tunnelvisie als risico. Dat is ook de reden dat ik niet zo geloof in metingen van hoeken etcetera.Je kijkt naar het paard en je kennis en kunde en op basis daarvan maak je met de eigenaar keuzes. En elke keuze heeft voordelen, maar ook nadelen en mogelijke risico's.

Simon Lingbeek schreef op vrijdag 23 februari 2007, 15:28:


Ik wel Simon.Met zoveel mogelijk bewijs erbij.
Misschien kennen jullie het verhaal nog wel van de pony van Masha,
Ze heeft haar verhaal hier verteld.
Deze pony was met een "Hoefkatrolonsteking]">hko syndroom" of "klinische hoefkatrolontsteking" diagnose (foto's waar niks op te zien was e.d.) door een bekende kliniek in Belgie naar huis gestuurd.
Ze vroeg of ze haar pony kon meenemen naar de cursus.
Omdat uitzonderingen de regel bevestigen en ik nieuwschierig was naar de hoeven van de pony, heeft ze hem meegenomen.
Alle toenmalige cursisten kunnen bevestigen dat ze moeilijk liep.
Mijn vermoeden werd bevestigd toen ik de lange dragende (maar eigenlijk niet eens erg overgroeide) steunsels zag.
We hebben het dier iets bekapt en vooral de steunsels ingekort
Ponieke liep als bij toverslag prima, heeft ook nooit meer gekreupeld.
Heel veel centjes voor niks uitgegeven......


Piet

Piet schreef op vrijdag 23 februari 2007, 17:22:
.Hoi, zijn er destijds ook foto's gemaakt van de pony van Masha? Er zit nogal verschil tussen "hoge" steunsels en "hoge" steunsels! Zou interessant zijn om te zien! Ik laat ze ook vaak zitten mits ze niet hoger zijn de de hoefwand ( nog niet tegengekomen) of als ze zover omver gevouwen zijn dat ze een dubbele, dikke laag over de zool leggen en ze geen mogelijkheid hebben het er op een natuurlijke manier af te slijten.Enne, het woord steunsel, waar zou dat vandaan komen? Om als steun te dienen neem ik aan, maar tot hoever?
Catie

Piet schreef op vrijdag 23 februari 2007, 17:22:



Hoi Piet,
Mee eens, als ze gaan dragen geeft dat uiteraard problemen. Ik doel meer op te lange steunsels die niet dragen. Dat geeft niet zo snel problemen.
Gaan ze echt dragen geeft dat uiteraard wel problemen.

Catie schreef op vrijdag 23 februari 2007, 18:08:


Ja, er is alles aan gedaan om het geld te laten kosten
Zonder enig resultaat, dus: Hoefkatrolonsteking]">HKO syndroom ofwel, pijn in het straal of katrolbeen gebied. Er is dan gewoon niks te zien op de foto.

Een steunsel zal niet snel hoger dan de hoefwand komen, omdat hij vlak af slijt. Wat niet wil zeggen dat de bovenkant van de steunsel, dus waar hij in de zool zit, dan geen druk kan uit oefenen op de omliggende weefsels.
Met alle mogelijke pijnlijke gevolgen van dien.

What's in a name? In het Engels heet het "Bar"....Ik heb nog nooit twee steunsels als bar zien fungeren :)

Als je het woord steunsel als letterlijk steunsel wilt zien, dan moet je eraan denken dat de steunsels niet anders zijn dan de in de hiel naar binnen geklapte hoefwand, die aan weerszijden van de straal, in de voet, als een soort anker, de boel bij elkaar houden. Zaten die er niet, dan zou de voet van het paard, door het gewicht aardig plat vallen denk ik.

Piet

Piet schreef op vrijdag 23 februari 2007, 19:19:


Ik heb nog

Neen, maar ik al wel een bar als steunsel LOL ! vooral in de héél vroege uurtjes dan

eddy DRUPPEL schreef op vrijdag 23 februari 2007, 19:21:


Ik had het kunnen bedenken

Piet schreef op vrijdag 23 februari 2007, 19:19:


(eng; vergrendelen, beletten, versperren)
Als een kram terug geslagen in de voet (vergrendeld)

Dus niet steunen van de voet als drager


Nils en Olly

Nick Altena schreef op donderdag 22 februari 2007, 23:56:


ik sta ook niet in de lijst... maar ....

[][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][]
(((((((... de waarheid ligt ergens in het midden.... )))))))
[][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][]

Groetjes van M uguet en de paarden en de honden.

Hallo mensen. Graag julli emening over het volgende..
Wij hebben een stukje wei waar we in de winter de paarden (3) in los laten. Het is 1 grote modderpoel! De paarden vinden er ook niets aan naar mijn idee want ze rennen gelijk naar een wat hoger droog deel en blijven daar dan wachten tot ze weer naar binnen gehaald worden.
Nu heeft de eigenaar de optie gegeven om het stukje te bestraten. Aan de ene kant lijkt mij dit wel goed voor de hoeven, aan de andere kant heb ik er toch een soort antipathie tegen. Wat denken jullie ervan om de paarden hier op te laten lopen met eventueel hooi enzo in een schuilstal...
Graag julie reactie! Alvast bedankt voor de tips.
Nina en haar paardjes

Risah schreef op vrijdag 23 februari 2007, 23:05:


Onze paarden staan 's winters op de voormalige tennisbanen van het dorp: 1500m2 asfalt, waterdoorlatend.
Ik pas sinds 3 jaar NB toe op een paardje welke ook daarvoor niet op ijzers heeft gestaan. Sinds deze winter staat ze samen met een fries op dit asfalt (met een dubbele schuilstal), welke ook natuurlijk bekapt wordt. Of eigenlijk moet ik zeggen, 2 paardjes bij wie we alleen af en toe de mustangroll aanscherpen (afronden dus...) en verder eigenlijk NIX hoeven te doen: minder is meer!!!!

Het bevalt ons dus super: ze krijgen vanaf morgen wel 100m2 zand om op te liggen, te rollen, maar vooral ook om op te staan. Ze staan nu veel in de schuilstal, welke voor de helft bekleed is met hennepvezel: daar slapen ze ook (liggend, elke nacht)

Kortom: 7/24 buiten, maar wel zonder weiland. Op harde ondergrond: superhoefjes, weinig werk!

Het grote voordeel t.o. een weiland: geen nattigheid, altijd droge, sterke hoeven!! En dan inderdaad 4x per dag hooi en een mineraalblok.

Wat mij betreft aanrader dus!

Groeten Bianca

ps. ze hebben wel veel minder holle zool dan zomers: zelfs eerder een plat gedeelte aan de voorzijde. Levert echter geen problemen op!

Risah schreef op vrijdag 23 februari 2007, 23:05:


Zeker doen, is ideaal. Mijn paard staat daar met volle tevredenheid op.
De vraag is alleen welk soort verharding ideaal en betaalbaar is?

Straat stenen, beton, tegels, gras stenen, ... op plat kun je gemakkelijk de mest weg schuiven, op puin daar moeten hoeven wel flink aan wennen, is er iemand die zijn paarden op puin heeft staan?

Bovenaan de afwatering/schuining kun je een zandplek vrij laten zodat ze ook nog kunnen rollen. Verder kun je ook zo'n zelfde plek opvullen met erwt grote ronde kiezels, daar staan ze graag op en is super voor de zool en straal. Wel elke dag daar de evt. mest uit halen zodat het er niet ingestampt wordt.

Groetjes, Michiel