Nils Vellinga schreef op zondag 18 februari 2007, 15:11:



Nils, ik ben het helamaal met je eens. Ik heb Rita Wildhorse gegoogled maar niks gevonden dat met hoeven te maken had. Kan aan mij liggen maar ik leer graag bij, dus mogen wij hier ook de link AUB?

Daarop is mijn antwoord gecompliceerd: op de wei loopt Lolita goed. MAAR niet voor lang want dan wordt ze nog gevoeliger door het gras vrees ik. Hoewel ze ook vorige zomer nooit moeilijk liep op het gras, dus misschien klopt dat niet. Ik hou ze voorlopig toch maar met Cesar in de paddock. Daarin loopt ze ook goed (hoewel, niet graag). MAAR (weeral, sorry), als ze haar eigen inloopstal in wil, om te drinken of om te kijken of ik er al aankom, dan loopt ze voetje voor voetje op het harde, zeker als het oneffen is. Dat vind ik toch wat zielig.

Daar heb je misschien wel gelijk in. Ik wil wel tijdelijk wachten op Lolita maar wil ooit weer dingen doen = rijden.

Dat is mooi!


Nathalie

Nathalie Lagasse schreef op zondag 18 februari 2007, 17:45:


Dit begrijp ik niet. Hoezo, niet voor lang? En waarom, NOG gevoeliger?
WAT doet het gras dan?


Waarom denk je dat ze daar niet graag loopt?
Je zegt dat ze daarin wel goed loopt, maar wat voor bodem heeft ze daar dan?


Is het "harde" voor de inloopstal dan eens wel en dan eens niet oneffen?


Dus moet je blijven zoeken naar de mogelijke oorzaak.


IK zou niet "tijdelijk" willen wachten maar, van alles willen uitpluizen en uitproberen, voor zó lang als dat nodig is.
ALS je een mogelijke oorzaak gevonden hebt moet dit op echt korte termijn verbetering brengen (ik denk dan meer in dagen als maanden)
En ja, soms kan dit jaren duren, maar opnieuw een hoefnagel door de wittelijn en de hoefwand jagen kan de hoef nooit genezen.

Nils en Olly

Een week geleden , weer drama's met Maike...
Al een poosje express niet meer geweekt , maar Maike liep weer niet , dus weer geweekt , en flink gesneden in de stralen. Echt zeer grote vieze gaten , gevuld met zand of dikke witte vloeistof , en erg stinken.
Nou was hier net een ostheopaat , en die vertelde mij het verhaal van behandelde paarden die moeite hadden met alle afvalstoffen in hun lichaam na een behandeling , en dat uitte zich in hoefzweren , tot 5 stuks bij iemand waarvan ze het paard behandeld had.
Ze heeft Maike even bekeken , en zei dat er veel werk aan zat , en dat er ook een aantal blokades echt niet op te heffen waren , waaronder de blokades in de nek , en bij de atlas.Dat hij dus zulke voeten had , verbaasde haar niet.
Het was voor mij ook een bevestiging van mijn vermoeden.
Zolang niet alle afvalstoffen , en blokades opgeheven worden , zal hij hoefproblemen houden....de aanmaak van de stralen en de hoeven worden door de hoeveelheid afvalstoffen negatief beinvloed , en nu??
Ook het wandelen met de kc pads lijkt me nu symptoombestrijding , en dat was eigenlijk mijn laatste hoop.
Ben nu een beetje lamgeslagen...

Gr Esther

van lennep schreef op maandag 19 februari 2007, 15:39:


blokkades...sorry

van lennep schreef op maandag 19 februari 2007, 15:57:


Hoi Esther, kan me wel voorstellen dat je zo onderhand radeloos bent.
Mijn allereerste gedachte n.a.v. je verhaal is het volgende: gooi Maike s.v.p. naar buiten. Gewoon buiten laten lopen en niets meer aan de voeten doen.
Door het lopen op het beton en je zandpaddock slijten ze ook als een gek....
Het jammere is dat de voor hem nu goede periode verziekt wordt door zijn voeten.
Ik heb hem natuurlijk ook zien lopen en vond hem behoorlijk stijf.
Of hij echt pijn heeft kan ik moeilijk over oordelen, maar als hij zelfs met hoefschoenen aan niet wil lopen, heeft hij wel problemen ja....

Dat de voeten te lijden hebben onder die blokkade's geloof ik ook wel, maar dit zijn dingen waar nu eenmaal niets meer aan te doen is.

Herstellen zijn voeten wel van gewoon buiten lopen, en ik bedoel het weiland (buurman?), betekent dit dat je toch weer zijn levensomstandigheden moet aanpassen. Je kunt het allicht nog zo'n 4 weken proberen, totdat de culloides het weer verzieken.

Kan of wil je dit niet (ik denk alleen maar mee) moet je toch kijken naar de kwaliteit van zijn leven. En geloof me, ik vind dit heel moeilijk beoordelen voor iemand anders.
De rest van zijn leven pijn in z'n zolen en dan ook nog bijna continu binnen staan lijkt me ook geen optie. Dan zul je, in het belang van het dier, een besluit moeten nemen.

Pffffff.... ik probeer me voor te stellen dat iemand dit tegen mij zegt, en dat het over Chaser gaat.... ik denk dat ik gek zou worden hoor!

Nu, als je hulp nodig hebt hoor ik het wel....

Piet schreef op vrijdag 16 februari 2007, 9:45:

Hi Piet,

Ik ga voor de peesproblemen door een jarenlange ongelijke belasting. Het is ook echt niet mijn bedoeling om mensen hier voor het hoofd te stoten. Ik denk dat jullie het wel begrijpen dat als je al zo'n tien jaar met een paard aan het puzzelen bent waarom hij niet wil lopen dat je op een gegeven moment ook geen zin meer hebt om weer het hele verhaal te vertellen. En zo langzamerhand heb ik het puzzeltje wel een beetje rond. Denk ik ook dat de kissing spine onstaan is door de ijzers. Paarden gaan door ijzers immers te hol in de rug lopen. Grootste probleem bij mijn paard zijn de bot woekeringen in zijn schoft. Jarenlang heb ik aan dierenartsen gevraagd komt het niet door de deken. In het najaar na drie weken deken wilde mijn paard niet meer lopen. Gewoon helemaal niet meer. Ook niet los, ook niet spelen met de hond. Dierenartsen hebben hier nog nooit van gehoord. Zelf heb ik bij Eric laarakker cursus gedaan en met doormeten kwam ik hier dus achter. In december 2005 heb ik in een kliniek een foto laten maken van de schoft en ben erg geschrokken. Er groeien allemaal bloemkolen uit de doornvormige uitsteeksels van zijn schoft. En als je dus bij een paard met een deken je hand onder de schoft stopt voel je een enorme druk. Ga zelf maar eens 23 uur per dag met een tas van tien kilo om je nek lopen. Sinds ik een deken met een teruggesneden schoft gebruik gaat het wel beter. Verder is uit dat onderzoek ook naar voren gekomen dat er twee rugwervels aan elkaar vast zitten (aangeboren?) waardoor hij beperkt is in de lengtebuiging naar rechts. Dit paard loopt dus altijd overal te compenseren. Gevolg...peesblesure rechts achter.....peesblesure linksvoor. Rechtrichten is altijd al mijn levensdoel geweest. Ben zeer klassiek geschoold met de Oothout methode. Ontspanning door aanspanning. In die zin vind ik dressuur, mits op de juiste wijze toegepast, fysiotherapie voor het paard. Maar nu gaat hij voorlopig voor zo'n anderhalf jaar op rust. Ik vind het wel leuk dat zo'n klein vraagje zo'n enorme discusie kan worden.

groetjes,

Alice

Alice Geuzberoek schreef op maandag 19 februari 2007, 16:45:


Hoi Alice.... heb je deken-verhaal gelezen... Ben het er ook helemaal mee eens. Zo'n deken kan behoordelijk zwaar zijn en rust soms met de rand precies op de verkeerde plek. Dat je zo'n blessure ervan kunt krijgen als jij beschrijft was mij trouwens niet bekend.

Nu, reden temeer om helemaal geen dekens te gebruiken. Wel goed dat dit ook eens gemeld wordt!

Wil.