e m kraak schreef :
>
> Ik rij het er ook niet af. En mijn ponies hoeven ook niet
> ineens, zomaar uit het niets die marathon op steenslag te
> rennen. Maar... ik zou zo graag ontdekken WAT ik nou toevallig
> goed doe want mijn ponies hebben in jaaaaren nooit wat. Daar
> zouden toch heel veel paarden en mensen mee geholpen kunnen
> zijn?
Serieus, ik zou het wel eens willen zien wanneer jouw ponies óók die 30 km per dag zouden gaan afleggen op allerhande (en met name harde) ondergrond.
Niet eens een keertje, maar met regelmaat van een aantal dagen per week.
Wat jij nu om je heen ziet is ponies die niet veel hoeven te doen, daar zie je ook weinig problemen bij, maar bij meer dan 100 km per week
op het harde wordt het echt een ander verhaal en dat zeg ik niet om lullig te doen. En ruitergewicht maakt ook veel uit, net als het paard geen keuze te geven waar ie liever zou willen stappen een drafje vragen en dat kilometers lang, zoals dat bij de meeste bereden paarden gaat (ook hier hoor).
Dat doet een onbereden/onbelast paard niet.
Wij hebben afgelopen weekend weer een paar stevige ritten gehad over onze beroemde ondergrond en ik ben blij dat de paarden nu een paar dagen vrij-af hebben om hun benen tot rust te laten komen.
Het zit em niet in de hoeven, maar hogerop en het heeft met schokdemping in de benen en met gespannen spieren (hogerop in het lijf/schouders) van het lopen op het harde te maken. Iedereen is altijd geneigd naar die hoeven te kijken en daar alle problemen aan toe te schrijven, maar de benen worden daarbij 'overgeslagen'.
Ik ben er steeds meer van overtuigd aan het raken dat dezelfde 100 km per week géén remmingen opleveren op zand- of bosgrond !!!!
De hoeven van de meeste van mijn paarden zien er prima uit, tóch moet ik bij een aantal van hen rekening blijven houden met de belastbaarheid, want ze gaan korter en minder voorwaarts lopen wanneer we een aantal dagen aan 30 per dag km komen. En nee, het heeft nooit met en teveel aan slijtage te maken, nog geen hoef tegengekomen die
uit zichzelf overmatig slijt op deze ondergrond. Het hardingsproces gaat zo verschrikkelijk snel.... Een paard op het harde loopt nou eenmaal iets behoedzamer dan op het zachte. En wat doen wij? Lekker draven op de weg. Dat vraagt heel wat van het lijf van een paard.
Overigens doen wij sinds een tijdje nu al ook niet meer zo heel veel aan de hoeven, als ik ze wekelijks van een mustangrol zou moeten voorzien houden ze geen hoef meer over hier, want dán ga ik wel het evenwicht tussen groei en slijtage verstoren ,en ik denk wel eens dat dat is wat zovelen hier doen, niet de hoef de rust en de tijd geven om te ontwikkelen tot een evenwichtig groeiende hoef. Dat van dááruit de problemen ontstaan.
Wij zorgen ervoor dat de steunsels niet dragend zijn maar we snijden ze ook niet helemaal weg (stevigheid in de hoef).
Onze ervaring is dus ook : Wel goed in de gaten houden, maar bij een stevige witte lijn
en (dus) sterke/dikke hoefwand kun je meer draagrand laten staan.
Is de witte lijn (nog) niet stevig dan kort houden en gedoseerd op het harde.
De Koniks die ik gezien heb hadden allemaal langere hoeven, maar een sterke witte lijn.
(Effe algemeen, dus niet specifiek tegen Egon): Wat ik overigens vaak niet begrijp hier is dat mensen aangeven dat ze hun paard een keertje over een kiezelpaadje lopen en de steunsels zijn weer mooi weg. Dat is niet mijn ervaring. De hoeven van onze paarden zijn zo keihard dat we kilometers lang over vuursteen zouden moeten gaan om ook maar íéts van die steunsels af te laten slijten. Dat kunnen we onze paarden niet aandoen, dus hebben wij ervoor gekozen om te snijden in de steunsels. Als de steunsels van je paard zo makkelijk afslijten heb je toch nog niet zo'n sterke hoeven naar mijn mening.
Greetz, Pien
Hoeven
