e m kraak schreef op zondag 14 januari 2007, 2:40:


De ijsco's van Egon lopen toch ook door het huis en over de oprit? Ik neem aan dat die meer harde bodem ervaren dan de vergeten shet in het modderweitje. En omdat Egon tijdig het bekapmes ter hand neemt (getuige een recente video), verworden de ijscohoeven niet tot Turkse sloffen.
Ook denk ik dat het al dan niet ontwikkelen van divergeerringen of lange hoefwanden individu- of rasafhankelijk is. De Zonnehoeve laat zijn paarden opgroeien in een immens natuurgebied in de Flevopolder, ik ben daar laatst gaan kijken. Het terrein is gevarieerd met verschillende soorten hoge en lage begroeiing, echter nergens verharding. De paarden variëren van Connemarapony tot grote warmbloeden en alle kruisingen daartussen, ook een enkele achtergelaten haflinger en appaloosa zag ik. Even divers is de kwaliteit van de hoeven (net als de dikte van de vacht trouwens). Je ziet zowel lange brokkelhoeven, platvoeten als hoge hielen. Deze paarden lopen er allemaal onder dezelfde omstandigheden, dus dat geeft te denken dat hier ras of aanleg een rol in speelt.

Christel Provaas schreef op zondag 14 januari 2007, 12:14:


Als ik dat niet doe gebeurt dat naar mijn stellige verwachting ook niet.
Ik heb destijds ook erbij aangegeven dat ik deze demo speciaal voor dit filmpje deed, en wel degelijk twijfelde of ik me er überhaupt mee moest bemoeien (Bleika had immers nergens hinder van!).


En da's precies wat ik laatst hier schreef: dat genetische eigenschappen de enige component is waar we zeker van kunnen zijn.
Daarbij denk ik NIET aan de rasstandaarden van de diverse clubjes en stamboeken maar vooral aan wat er vanwege plaatselijke omstandigheden in totaal genomen allemaal vooral onbewust geselecteerd wordt.

Als je dit probeert door te denken kom je op onwezenlijk rare en verrassende (vind ik) uitkomsten. Het zou zelfs zo kunnen zijn dat er (uiteraard onbewust) geselecteerd is op hoeven die geschikt zijn om beslagen te zijn (omdat wanneer die te snel stuk gaan tot ongeschiktheid van het paard leiden, dus verhoogde salamiproductie en verminderde kans op nakomelingen). Wezenlijke integrale selectie op natuurlijke hoefkwaliteit (en daarmee inherent een scala van daarmee verbonden veterinaire kwaliteiten) vindt echter in NL allang niet meer plaats. Die zou slechts zekerder gesteld kunnen worden door publieksvoorlichting waardoor het zou kunnen zijn dat slechtere natuurlijke hoeven minder goed gaan verkopen.

De variatie in terreinomstandigheden die ik gezien heb met daarbij de niet-bewerkte hoeven doen mij denken dat hardheid van de bodem op zich niet maatgevend is. Het is slechts een van de variabelen waarop een hoef logischerwijze reageert, net als bijvoorbeeld ruwheid versus egaalheid van bodem (steenslag versus asfalt).
Ik heb dus paarden met goede onbewerkte hoeven gezien die gedurig op zachte bodem leven. Zover ik weet komt dit overeen met de waarnemingen van Ramey en haalt het simpele model van de altijd en immer gewenste "rotshoeven" onderuit.

Blabla! , Egon
Reinforcement is a contingency - Bob Bailey