Huertecilla schreef op zaterdag 13 januari 2007, 10:08:


Ik begrijp niet wat je hier wilt zeggen, kan er wel naar raden.
Bijvoorbeeld dat de natuur niet een foutje gemaakt heeft, door steunsels een pijnlijke puntbelasting over te laten. En waarom dan niet? Omdat de hoef in zijn geheel zo vormvast is dat puntbelastingen voldoende opgevangen worden, dat zou evolutionair correct zijn.

Let op, ik denk hier slechts logisch, niet vanuit ervaring.

Groetjes, Michiel

Nils Vellinga schreef op zaterdag 13 januari 2007, 21:38:


Nee het was zijn voorhoef...
Ik was zelf al aant denken aan iets dat vergelijkbaar is met het syndroom van raynaud bij mensen, ofwel dode vingers... Maar ik weet niet of dat bij paarden ook voor kan komen. Ik vond het maar vreemd...

Geertje schreef op zaterdag 13 januari 2007, 19:31:


Hoi Geertje, (ik had je sms je gekregen) , zolang Zafir verder normaal loopt is er weinig reden tot zorgen. Mijn paarden hebben dat ook wel eens af en toe en even daarna is het weg, of is het die specifieke voet die (meende ik) artose had? Misschien kan het toch aan de blub liggen? Mazir liep vandaag ook niet helemaal lekker, heeft heel druk lopen doen in de modder met Cas en waarschijnlijk een verkeerde draai gemaakt of is uitgegeleden.

Wacht het eens een paar dagen af, ik kan het zó niet verklaren....

Pien

milou schreef op zaterdag 13 januari 2007, 19:15:


Hoefkraakbeenverbening. Is prima mee te leven door 1) natuurlijk bekappen en 2) rijden volgens Antoine de Bodt.

jan seykens schreef op zaterdag 13 januari 2007, 8:55:


daardoor nog meer ad lib te eten


Pfff... stel je niet teveel voor van dat bewegen, niet bij de koniks en niet bij mijn ijscoos.


Blijkbaar toch niet persé. Ik zoek het tot nog toe meer in de kwaliteit van voeding; afgelopen jaar vond ik het met voordroogkuil die voedselrijker was dan ik gewend ben te voeren dan ook meteen mis gaan.
Maar dat verklaart nog altijd geen Turkse sloffies... ik heb ook al gedacht dat het samengaat met laminitis (waardoor hoefringen divergeren) en regelmatig is dat zo maar ook weer lang niet altijd.

Blabla! , Egon
Reinforcement is a contingency - Bob Bailey

Coralie schreef op zaterdag 6 januari 2007, 21:30:


Scheve hoeven horen bij een op 1 of andere manier scheve stand.
GOEDE hoeven passen naar mijn idee individueel bij de eigenaar, en zien er meestal niet uit als het voorbeeld in een boekje.


Ga eens mee koniks kijken... er zijn notoire vetkleppen zát bij! Brede, smalle, dikke, dunne...
Het meest eigenaardige vind ik nog dat er regelmatig iets te zien is wat op laminitis lijkt, divergerende hoefringen, maar het blijkbaar niet is en geen flares veroorzaakt. Het herstelt zichzelf ook blijkbaar steeds weer voldoende.

Blabla! , Egon
Reinforcement is a contingency - Bob Bailey

Coralie schreef op zaterdag 13 januari 2007, 6:32:


Halloooo, roept u maar; het is geen aangenomen werk!!

Blabla! , Egon
Reinforcement is a contingency - Bob Bailey

Nee daarom vond ik nog vreemder omdat het juist zijn andere voetje is... Maar goed, ik zal er gewoon eens op letten en kijken of het nog vaker voorkomt en in welke omstandigheden dan...
En die blubber blijft irritant maja, wij hebben wel de wei opengezet zodat ze niet altijd in de blubber moeten lopen en tis nu al 2 dagen droog, dus dan is het meeste bij ons ook wel droog. Maar vooral de kleintjes beginnen meteen maf te doen zodra ze vaste grond onder hun voetjes krijgen :).

Huertecilla schreef op zaterdag 13 januari 2007, 10:08:


Ik kan me niet herinneren dat ik het over het uitoefenen van druk op een vloeistof heb gehad.
Ik hou het liever bij overgoeide steunsels die bij aanraking van de grond een zoolkneuzing kunnen veroorzaken.
Zelfs als je dit niet snapt, dan nog kun je misschien begrijpen dat ik het goede voorbeeld van Pien volg.

e m kraak schreef op zondag 14 januari 2007, 2:51:


Zou het niet boeiend zijn om hier een aparte webpagina
te voorzien die kan fungeren als een soort logboek
met als doel : waarnemingen bundelen bij konnik
(of eventuele andere (ver)wilderde paarden)
mét een verwijsbestandje over welke groep het gaat
met een aantal faktoren als plaats, groepssamenstelling,
bodemsamenstelling, bodemtoestand, weer bij observatie,
voedselaanbod, roamingspace en eventuele andere
misschien komt nog meer nar voren dan als we louter
laten bij incidentele individuele waarnemingen zonder meer.

Que ?

milou schreef op zaterdag 13 januari 2007, 18:19:


Christel heeft je heel kort het beste advies gegeven dat volgens mij mogelijk is.
Verbening van het kraakbeen komt door overbelasting door de klappen die de voeten van het paard hebben gehad door de ijzers en kan alleen maar verbeteren door een betere doorbloeding en een juiste houding van je paard.
Wees slim en volg dat advies!

Piet

oke, ik zal eens kijken wat ik er aan kan doen!
bedankt voor jullie antwoorden en advies!

'Mechanisme' is incorrect, dus dat gebruik in niet omdat ik dat incorrecte woord tot verwarring vind leiden. Mijn excuses aan wie dat verwarrend vind.

Onze paarden lopen haast binair in de twee meest verschillende bodemomstandigeheden. Droge, betonharde zomersavanne en ijskoudnatte winterzomp van de rivierstroomvlakte.

Wat ik hiet níet zie is..... een verschil in groeisnelheid wanneer ook gedurende het jaar.
Wat ik hier wél zie is het effect van vocht op de weerstand tegen slijtage van de hoefwánd. In de rest van de hoef zie ik geen verschil in textuur.

Als ik het verband van'hardheid' en vochtigheid van de hoef in een grafiek afzet krijg ik een extreme vishaakgrafiek.
Een vereenvoudigd, maar helder, voorbeeld hiervan is hoe een afgeknipte rand van de hoefwand op vocht en uitdroging reageert.

1. Zoals al uitgelegd is de druk onder en in de hoef gelijk op welke ondergrond ook. Dat is een simpel natuurkundig gegeven.
2. Ik zie geen verschil in groeisnelheid tussen het zachte en harde seizoen.
3. Ik zie wel verschil in de manier waarom de hoefwand slijt en dus de hoefvorm en dit past zich in soms slechts dágen doch maximaal een paar weken aan.

HC

e m kraak schreef op zondag 14 januari 2007, 2:40:


De ijsco's van Egon lopen toch ook door het huis en over de oprit? Ik neem aan dat die meer harde bodem ervaren dan de vergeten shet in het modderweitje. En omdat Egon tijdig het bekapmes ter hand neemt (getuige een recente video), verworden de ijscohoeven niet tot Turkse sloffen.
Ook denk ik dat het al dan niet ontwikkelen van divergeerringen of lange hoefwanden individu- of rasafhankelijk is. De Zonnehoeve laat zijn paarden opgroeien in een immens natuurgebied in de Flevopolder, ik ben daar laatst gaan kijken. Het terrein is gevarieerd met verschillende soorten hoge en lage begroeiing, echter nergens verharding. De paarden variëren van Connemarapony tot grote warmbloeden en alle kruisingen daartussen, ook een enkele achtergelaten haflinger en appaloosa zag ik. Even divers is de kwaliteit van de hoeven (net als de dikte van de vacht trouwens). Je ziet zowel lange brokkelhoeven, platvoeten als hoge hielen. Deze paarden lopen er allemaal onder dezelfde omstandigheden, dus dat geeft te denken dat hier ras of aanleg een rol in speelt.

Christel Provaas schreef op zondag 14 januari 2007, 12:14:


Als ik dat niet doe gebeurt dat naar mijn stellige verwachting ook niet.
Ik heb destijds ook erbij aangegeven dat ik deze demo speciaal voor dit filmpje deed, en wel degelijk twijfelde of ik me er überhaupt mee moest bemoeien (Bleika had immers nergens hinder van!).


En da's precies wat ik laatst hier schreef: dat genetische eigenschappen de enige component is waar we zeker van kunnen zijn.
Daarbij denk ik NIET aan de rasstandaarden van de diverse clubjes en stamboeken maar vooral aan wat er vanwege plaatselijke omstandigheden in totaal genomen allemaal vooral onbewust geselecteerd wordt.

Als je dit probeert door te denken kom je op onwezenlijk rare en verrassende (vind ik) uitkomsten. Het zou zelfs zo kunnen zijn dat er (uiteraard onbewust) geselecteerd is op hoeven die geschikt zijn om beslagen te zijn (omdat wanneer die te snel stuk gaan tot ongeschiktheid van het paard leiden, dus verhoogde salamiproductie en verminderde kans op nakomelingen). Wezenlijke integrale selectie op natuurlijke hoefkwaliteit (en daarmee inherent een scala van daarmee verbonden veterinaire kwaliteiten) vindt echter in NL allang niet meer plaats. Die zou slechts zekerder gesteld kunnen worden door publieksvoorlichting waardoor het zou kunnen zijn dat slechtere natuurlijke hoeven minder goed gaan verkopen.

De variatie in terreinomstandigheden die ik gezien heb met daarbij de niet-bewerkte hoeven doen mij denken dat hardheid van de bodem op zich niet maatgevend is. Het is slechts een van de variabelen waarop een hoef logischerwijze reageert, net als bijvoorbeeld ruwheid versus egaalheid van bodem (steenslag versus asfalt).
Ik heb dus paarden met goede onbewerkte hoeven gezien die gedurig op zachte bodem leven. Zover ik weet komt dit overeen met de waarnemingen van Ramey en haalt het simpele model van de altijd en immer gewenste "rotshoeven" onderuit.

Blabla! , Egon
Reinforcement is a contingency - Bob Bailey