Spirit schreef op donderdag 4 januari 2007, 10:17:


Als je er K C La Pierre er op na leest, of kijkt, dan geeft hij hiervoor een prachtige verklaring.
Hij heeft een "schaal van gebruiksmogelijkheden" gemaakt.
Allereerst zie je wat er gebeurd bij een beslagen paard van drie jaar.
Het hoefbeen zal achterblijven in groei en de structuur van de voet zal niet meer verbeteren, niet krachtiger worden, maar langzaam maar zeker achteruit gaan, .
Het betekent dat de voet op latere leeftijd dingen alleen nog maar aan kan omdat er ijzers onderliggen. Tot de bom barst

Een onbeslagen voet daarentegen blijft zich gelijk met het hele paard ontwikkelen en zal, na gewenning natuurlijk, bij volwassenheid sterk genoeg zijn om elke afstand over elke ondergrond te kunnen lopen.

Het hoeft ons, als we in deze redenering mee gaan, dus helemaal niet te verbazen dat het ijzer eraf halen niet automatisch betekent dat een paard dan ook over alle ondergronden perfect loopt.
De hele vorm en de innerlijke structuur van de voet plus zool en straal, als spiegel van het innerlijke weefsel, zal zich alsnog aan moeten gaan passen en gezond moeten worden, voordat we er alles van kunnen vragen.
Vandaar dat het zo is dat het ene paard veel meer moeite heeft en waarbij het veel langer zal duren, om weer gezonde voeten te krijgen dan het andere.

Piet

Spirit schreef op donderdag 4 januari 2007, 10:46:


Hoi Pien,

Dan ben ik wellicht toch niet gek!!
Wel frappant overigens dat jou paarden nauwelijks slijten op het zand. Dan zijn ze dus echt "gehard".
Gisteravond een paardje van de ijzers gehaald. Ijzers zaten er 10 weken onder en de hoeven waren echt nog steeds tekort. Kon helemaal niets vanaf aan de onderzijde. Eigenaresse wist te vertellen dat de de hoeven altijd enorm groeien. Dit betekent dat de betreffende smid de paarden wel heeeeeeeeel erg kort zet of dat de groei er gewoon uit is. Wonderbaarlijk genoeg liep het paardje uitstekend na het verwijderen van de ijzers.

groet,
Simon