Catie schreef op vrijdag 13 oktober 2006, 17:20:


Hoi Catie, nog een aanvulling op Fructaan. Het staat op deze website uitgebreid en begrijpelijk beschreven. Je moet er een soort 'gevoel' voor ontwikkelen.
Maar een stevige vuistregel is toch echt nachttemperaturen beneden de zeg 5 graden! En nog erger: nachtvorst.... Bij nachtvorst kun je ze maar beter helemaal niet op gras laten. Ik doe het nu helemaal niet meer, omdat ik een (met dank aan Isabel voor het uitvinden van dit woord!) Laminietje heb.... D.w.z. zeggen: een paard waarvan ik denk dat hij altijd een licht ontstoken Laminitus heeft....
Dankzij de nachtvorstfructaan hebben we nu al 2 x goed leergeld moeten betalen en het gebeurd ons niet nog eens.....
Wat betreft het soort gras: Safergras geeft ook hierover nuttige info.
Raaigrassen zijn berucht! En helaas zijn de meeste weilanden ingezaaid met raaigrassen. Dit heeft een hoge bestendigheid tegen vorst, een anti-vries... dus: fructaan.

Leuk voor koeien.... maar niet voor paarden.

Succes!

Groetjes,
Wil.

Natuurlijk kom je er wel!!

Wil schreef op vrijdag 13 oktober 2006, 17:25:


Hai Wil, aiai, hoe meer je weet hoe enger het wordt! Ik heb ook zo'n, wat je noemt : laminietje ( laat het "je" er maar af!) Zou ze veiliger zijn met een graaskorf? Tot nu toe ( al 2 jaar) heeft het haar voor het ergste behoedt. Want niet op gras betekend al gauw, opsluiten en niet bewegen is natuurlijk ok funest. Plus ééntje opsluiten kan niet en allemaal van 't gras af ...........grr, ik ga verhuizen..........waar vriest het niet..........!!!
Bedankt in iedergeval, ik ga me er echt in verdiepen!
Catie

Wil schreef op donderdag 12 oktober 2006, 15:59:


Beetje geknipt, maar wilde er nog aan toevoegen dat deze verbetering zonder pads waarschijnlijk ook wel tot stand was gekomen, maar de pads doen het proces denk ik enorm versnellen, en dat denk ik niet alleen, dat is waar ze voor ontworpen zijn.

De pads, met een bekapping die zoveel mogelijk de hoef en voet in balans brengt, dat is wat samen resultaat oplevert.

En voor Egon, als de leefomstandigheden niet juist zijn, zal je blijven dweilen met de kraan open.

Environment is ook een hele belangrijke factor, zie KC.

Isabel

Ans Jondral schreef op vrijdag 13 oktober 2006, 9:47:


Ja, dat kan. Ik heb het zelf heel duidelijk gezien en gevoeld bij het weidemaatje van Jovarna. Merrie, destijds drachtig, werd sinds ze drachtig was nooit meer iets mee gedaan, werd nauwelijk naar om gekeken, is gebombardeerd als 'fokmerrie'. Ze was erg verdrietig en ongelukkig, dat zag je, dat voelde je.
Sinds de geboorte van haar veulen knapte ze wel iets op, maar nog steeds niet je-van-het. Ze was wel wijs met haar kind, maar ik bespeurde niet het ultieme geluk zoals dat bij Jovarna als kersverse moeder zo overduidelijk zicht- en voelbaar was.
De afgelopen maanden heb ik de merrie wel zien veranderen en opbloeien. Ik krijg heel sterk het gevoel dat ze haar 'lot' geaccepteerd heeft en op haar manier nu wel enigszins gelukkig is.

groetjes, Petra
www.jovarna.tk
www.paardmenscoaching.tk

tot mijn zeer grote vreugde kan ik melden dat de ondergeschoven hielen van mijn Arabiermerrie verdwenen zijn.

Door vaker, meerdere keren per week de hoeven bij te werken,
kwartierboogjes goed te onderhouden,
dikke mustangrol te maken in het toongedeelte,
de hiel te behandelen zoals genoemd bij ondergeschoven hielen op de website www.ironfreehoof.com/step1.htm (die hier als link op het forum is doorgegeven),
en door geen opzet meer te maken (niet meer in het toongedeelte van de zool te snijden: dank Piet!)

De hoeven beginnen iets hol te trekken rond de punt van de straal.
De hielen zijn nog erg laag, en de straal nog lang niet diep genoeg volgens de maatstaven van Pete Ramey, maar het begin is er!!
Hé hé (zucht). Wat een opluchting, nu de rest nog...
Groet,
Coralie

Coralie van W schreef op vrijdag 13 oktober 2006, 19:56:


Welke rest?