Gisteren is Remco www.gezondehoeven.nl naar Jur wezen kijken en heeft mijn bekapwerk beoordeeld. Hij werd me aangeraden door red Kammer, omdat het voor Fred te ver weg was om naar Zwolle te komen.

Renco vond dat ik nog iets teveel hoefwand en steunsel liet staan. En inderdaad na zijn bekapwerk ziet het er toch korter uit. Als Jur stil staat dan staat hij nu op de witte lijn, als hoogste punt, en dat ziet er mooi rond en glad uit. De steunsels haalde hij helemaal weg gelijk met de zool, op het uiterste hoekje naar de hiel toe. Ook het puntje van de straal haalde hij weg, omdat paarden daar vaak gevoelig op lopen zei hij. Kortom even wat anders dan ik hier de laatste tijd hoor op het forum.

Jur draafd gemakkelijk op het harde, steentjes op het pad vermijd hij wel. Kortom met zijn voeten gaat het redelijk goed en ze zien er heel mooi uit, mooi glad. Remco ontdekte ook nog een probleem in Jur zijn linker achterhand gewricht. Het eerste kwartier van een rit loopt Jur dan ook traag en voorzichtig, iedereen mij mij op stal denkt dat het komt door gevoelige voeten, daarom heb ik hem er bij gehaald om er achter te komen wat er mis is. De voeten dus niet.

Met Equine Touch zijn zijn achterhand spieren wel mooi soepel geworden. Dat was eerst hard en stijf. De buiging naar links wil hij inderdaad niet gemakkelijk doen, rechts wel. Of de ET massage door gaat werken naar het gewricht weet ik niet. Anders de osteopaat vragen als het niet beter word.

Michiel

Michiel schreef op donderdag 12 oktober 2006, 14:44:


red en Renco een mooi stel
Michie

Christel Provaas schreef op donderdag 12 oktober 2006, 12:08:

Ik begrijp de knipoog.
We komen hier echter op het punt van aangeleerd gedrag.

De merries hebben door hen te belonen voor wat IK gewenst acht GELEERD uit rijden te gaan leuk te vinden.
De meiden doen het voor de beloning van MIJ.

Capricho en zijn zoon halen lol, beloning uit de rit zelf, die willen echt GRAAG op pad. Een enorm listige en steile helling op of af bijvoorbeeld doen die pielemansen gewoon voor de kick ervan, vanwege het blijkbaar belonende gevoel het te KUNNEN en die moet ik regelmatig weerhouden van een dergelijke actie.

Allemaal hebben ze GELEERD uit rijden gaan leuk te vinden en dus stel ik die welke niet meegaan beslist teleur ondanks dat mijn erop aan zitten niet GOED voor welke dan ook is.
Met hen gaan LOPEN zou in HUN belang zijn. Het erop gaan zitten om te RIJDEN echt alleen in het MIJNE.

HC

Isabel van der Made schreef op donderdag 12 oktober 2006, 14:00:


Ben meer dan een beetje geïnteresseerd. Jij bent elke dag 20 minuten op straat gaan stappen met die pads in de schoenen, is het niet? Een maand of twee nu, of zit ik ernaast? Wat heeft Opal voor zolen, plat of hol? Is voornamelijk de hoefzweerderige hoef gevoelig, of zijn ze het allemaal?

Christel Provaas schreef op donderdag 12 oktober 2006, 15:30:


Ik denk 6 weken op straat gewandeld, en een maand of wat alleen als ik haar uit de wei haal en terug breng, dat is al gauw ook 10 minuten bij elkaar.

Opal heeft engelse volbloed hoeven, plat en klein.

Achter zijn de hoeven nu sterk, dat zijn ze allang, toen de ijzers eraf kwamen was ze daar ook kreupel, al heel lang niet meer. Ook niet meer plat.

Voor.

LV is kleiner en steiler dan RV.
Door de zweer eind vorig jaar en begin dit jaar, -denk ik achteraf-, is ze mechanisch bevangen geraakt LV, de zweer zat RV.

RV was zo totaal in de soep door de zweren, zool weg, straal weg, hoek van de hiel weg, en flink gat middenvoor waar het doorgebroken gat naar beneden groeide.

Omdat elke structuur weg was uit die voet, maakte ze allerlei rare steunberen aan, en waren de hielen eindeloos ver naar voren geschoven. En zo plat als een pannekoek, platter kon bijna niet. Flares alle kanten op.

Nu ziet het er echt weer als een normale voet uit, sinds een week of wat begint er mooie concaviteit te komen, nog niet genoeg, maar komt wel.
Hielen zitten alweer bijna op hun plek, nog 1 of 2 mm, dan is ook dat leed geleden.

LV is nu bijna zo concaaf als ie moet zijn, ook nog niet voldoende, maar het blijft verbeteren. Deze hoef is altijd gevoelig gebleven, ik ben bang teveel schade binnenin, is een hele maat kleiner dan RV. Straal is ook altijd zwak gebleven. Ik hoop nu met de nieuwe stijl van bekappen die ik geleerd heb, en de pads, ook met die voet verder te komen.

Maar zoals ze vandaag over het beton, en daarna het stenenpad liep, - niet een keer ergens op gestaan wat pijn deed, dat was wel heerlijk om mee te maken. En ze liep wel voorzichtig, maar zette haar hoeven goed neer, niet op eieren, wel nog langzaam. (Tot we bij de waterbak kwamen en ze een enorme geitensprong maakte, want de waterbak eet paarden.)

Isabel

Isabel van der Made schreef op donderdag 12 oktober 2006, 14:00:


Zo Isabel: bovenstaand is een enorme verbetering he? Ik begin te geloven dat die pads wonderspul zijn!

In ieder geval positief om dit te lezen. Ik ben ook echt benieuwd naar de ervaringen van andere pad-gebruikers!

Wil
Natuurlijk kom je er wel!!

Wil schreef op donderdag 12 oktober 2006, 15:59:


Ik lik eraf en toe aan, wil je die ervaringen ook horen ? :)
Ik ben nog steeds bezig om het juiste pad in Nederland te vinden.
Het is veel minder simpel dan ik dacht. Het is nl een heel hard soort, wat lang niet overal gemaakt wordt.
Piet

Huertecilla schreef op donderdag 12 oktober 2006, 14:56:


Da's precies ook mijn ervaring. Het leuk vinden om bereden te worden is aangeleerd.
Wanneer ik de trailer aankoppel, lopen ze allebei naar de poort om gehalsterd te worden. Helaas kan er maar één mee. Ze stappen zonder aarzelen de sleurhut in, Cadiz zelfs in galop, die doet alles heftig. Die gretigheid is niet omdat de rit in de wiebelkar zo leuk is, maar omdat ze geleerd hebben dat de reis ALTIJD leidt tot iets leuks. Tot iets waar andere paarden zijn, actie en vermaak.
Wederom: een buitenrit of dressuurles die niet in hun belang is, maar die ze geleerd hebben leuk te vinden. Ik ben er namelijk van overtuigd dat het kuddedier paard je stemming oppikt en omdat buitenritten en lessen van een kundig iemand mij erg blij maken, wordt mijn paard het ook. Tis niet zozeer het ontvangen van mijn beloning, maar het delen in mijn pret, wat het optimisme veroorzaakt. Ik voel dat heel duidelijk, bij allebei, hoe verschillend ze ook zijn.

En inderdaad, de kick van de steile duinpaadjes, de uitnodiging van het brede strand, de interactie met de andere paarden, helpen zeker mee.

Piet schreef op donderdag 12 oktober 2006, 16:45:


hoi, ik heb nu 3 dgn met m gelopen, de pads zitten in de marquis en daarna rondtapen. hij loopt er redelijk op. rechtsvoor (steile hoef) zet ie wat vreemd neer. lijkt op toonlanden, zonder schoen doet ie dat niet. dat komt denk ik door de dikke pad. met inlegzolen had ik dat probleem met rechtsvoor ook al. dan gaat ie struikelen. ik moet goed uitkijken dat ie normaal blijft lopen. heb dan ook tape en schaar bij me. vanmiddag verloor ie eerst links daarna weer rechts. t vervelende met dit paard is dat ie steeds overmoediger wordt, hij doet al weken niets. ik ben blij dat die v verder dicht is gegaan. kennelijk geen ontsteking meer verder. wel is ie supergevoelig op de zool rechtsvoor. niet normaal meer, als ie uit de bak komt, loopt ie stokkreupel, ik haal t zand eruit en hij loopt een stuk beter. wel voorzichtig nog. mss ook door de weken biotex en een week lang schoenen aan. als de wond aan de hoefbal geheeld is, ga ik met de schoenen aan wandelen voor meer beweging. morgen kijken of ie rad loopt met longeren. afgelopen zondag was ie nog onregelmatig. ik denk weer door t zand onder de zool rechtsvoor. links of rechtsom maakt weinig uit qua onregelmatigheid. dus bij jouw paard isabel, blijft t steile voetje ook gevoeliger? ik voel ook nog overal de bloedvaten bij de koten. doen jullie dat ook?

ingrid van der post schreef op donderdag 12 oktober 2006, 18:49:


Waarom ga je longeren ? Om te kijken of ie kreupel is? Lijkt me toch niet echt de manier om langzaam op te bouwen?
Ik weet wel dat de gevoeligheid, of zelfs kreupel lopen met klonten zand onder de voeten ook een fase is. Mijn ervaring is dat dat minder wordt en over gaat. Weghalen scheelt inderdaad een heel stuk.
Piet