Huertecilla schreef op dinsdag 10 oktober 2006, 17:51:


Hoi,

je hebt een goed punt hier. Iedereen zou juist lering moeten kunnen trekken uit andermans verhalen en ervaringen. Positief of negatief.

De helaas weinige ervaring die ik heb verteld dat een goed getraind paard na 4 dagen lopen met flinke tempowisselingen echt een rustdag nodig heeft.
Wij deden in het verleden altijd een trektocht van zo'n 7 a 8 dagen.... En daar moet beslist een rustdag inzitten. En met een rustdag bedoel ik dag een 24-uur lekker weidegang. Gewoon helemaal niets....

Het zal ook aan je manier van rijden liggen. Als wij zo'n 3 uur flink gereden hadden was het wel normaal om een graaspauze in te lassen van zo'n uur.... En daarna reden we dan nog eens 3 uur. Maar daar zitten dan wel flinke kilometers ontspannen stap in...
Gewoon relaxed en zeker geen haast om ergens te komen...
Dat is wel heel wat anders als een Santiago binnen zoveel dagen moeten bereiken met een gemiddelde snelheid per dag.

Misschien moet je meer op je paard gaan zitten en denken: we zien wel hoever we komen? En ook zorgen dat je voldoende onderdak + weilandjes onderweg al van te voren weet.... Want dat was bij deze dames vaak dubieus....

Wil
Natuurlijk kom je er wel!!

Hoi,

Een paard echt voorbereiden op zo'n reis kan niet in Holland, denk ik. Ik zorg dat mijn paard en pakpony in een goede conditie verkeren. Veel ritten op het harde zonder ijzers, 24 uur per dag buiten in een paddock die bestraat is met klinkers, geen krachtvoer maar wel volop hooi en paardenkuil, liksteen, goede lijnolie en een handje gepunte haver, dat is al wat ik kan doen.

In Frankrijk bestaat een soort stichting genaamd, Tourisme Equestre, die prachtige landkaarten uitgeeft met daarop de bestaande paardenroutes en tevens aangegeven de overnachtingsadressen voor mens en paard.
(ING 918) Uiteraard volgen die niet de bewijzerde pelgrimsroute's door Frankrijk, maar lopen vaak wel paralel. Uitzetten van een tocht wordt zo wel makkelijker. In Spanje heb ik alle paardenadressen langs de route met telefoonnummers en e-mailadressen op orde. Ik mail veel met wandelaars die de route hebben gelopen en nog lopen, en vraag naar hun ervaringen en vraag hen steevast naar het aanwezige openbare gras en water langs de route.Hier steek ik veel van op. In mijn ogen is de rit best te maken, als je er maar genoeg tijd voor uit trekt (ik heb 4 maanden verlof gespaard)
Ik hoop in het voorjaar te vertrekken, mits de hoeven van de paarden het aankunnen. Ik start niet vanuit huis, maar wil de historische route vanuit Arles gaan volgen. Het zal een tocht worden van zo'n 1600 kilometer. Als ik tijd over heb sjok ik nog wel even door naar Zuid-Portugal Santiago bereiken is voor mij geen must..als het niet meer kan, om welke reden dan ook.. laat ik me ophalen. Tegen de tijd dat ik vertrek zal ik het jullie laten weten en kunnen jullie ons volgen op een weblog. HG.

Waldo50 schreef op dinsdag 10 oktober 2006, 23:45:


Waldo, geweldig! Ik wens je NU al succes! Echt, ik hoop dat jullie 'goed' overkomen!
Ik denk dat het zo'n geweldige ervaring is, dat je er jaren op kunt teren....
Zucht..... ) wat een uitdaging.....

Wil

Natuurlijk kom je er wel!!

Wil schreef op dinsdag 10 oktober 2006, 20:35:



Juist!


Mijn ervaring en bedenksels komen tot een totaal andere conclusie. Allereerst ga je al niet voor flinke tempowisselingen maar zorgt voor geleidelijkheid en energiebesparing.
Hier speelt iets in waar HC en ik het ook niet erg over eens zijn: tempo. We zijn het wel eens denk ik over dat arbeidsdraftempo bereden het meest optimale beeld geeft indien daar tenminste voldoende op getraind is, maar ik ben altijd voorstander van ride&tie geweest, vooral veel tie en dat gaat in stap. Dan kom je cumulatief op ride waar dat optimaal opschiet en de rest tie.


Met iets dergelijks vraag je gewoon om spierbevangenheid nmm. Iedere dag weer lekker doorsukkelen is veel paardlogischer.


Absoluut. Dat probeer ik nu net te slijten


Ik weet niet wat jij "flink rijden" noemt. Een echte langere afstand heeft een totaal andere spanningsboog dan een enduranceritje; zoals HC al zei is het een dagelijks enduranceritje maar dan een paar maanden iedere dag weer... sorry, daar zie ik de uitdrukking "flink rijden" gewoon niet in. Op één 40km ritje kun je pieken. Dat is als dagelijks werk totaal uitgesloten. Dan doe je zo zuinig mogelijk en heb je de hele dag voor... 20 km gemiddeld?


Bereden is stap vaak niet zo energie-ontspannen hoewel dat ook weer van het soort terrein af hangt. In stap kun je beter ernaast lopen aangezien dat niet minder opschiet. Dat deed ik vroeger trouwens ook op de 1-daagse afstandsritjes en maakte daar echt geen slechte tijden mee.


Zolang je in de groene streken bent zal het wel loslopen. Mijn ervaring en die van kennissen is sluit aan bij het gegeven dat je veel leuke, lieve en gastvrije mensen ontmoet. En dan. Sja, je hebt de foto's van Waldo ook wrsch. wel gezien. Nu lijken mij die meer richting zomer genomen. In het voorjaar kan de situatie beter zijn, maar grote stukken van vooral Iberia ga ik niet voor ons lol met mijn paard heen... Op ook maar een ietsiepietsie perceptuele aansluiting over wat je paard voor je betekent hoef je ook niet te rekenen.


Nou heb ik de halve avond zitten dubben of ik hier wel op voort moest borduren. Het keyword blijft hier paardgerichtheid. Dat is idd iets ethisch, maar kan dat anders zijn als ik er vanuit ga dat het paard wat mij vergezelt mijn beste vriendje is?
Ik denk dat de paardgerichtheid het meest gediend is bij de gemene deler te pakken van beide ethogrammen. Dan ben je idd SAMEN op weg. Het betekent 8 - 30 km/dag... weinig he? Heel veel samen LOPEN en stel je daar ook niet teveel van voor want er staat hopelijk zeer regelmatig lekkers langs de weg.
Zo deed ik het vroeger ook niet moet ik bekennen maar nu wel, zelfs een blokkie om, zei de gek.

Groeten, Egon
Ik heb gezegd, lezer, dat myn verhaal eentonig is. - Max Havelaar

e m kraak schreef op woensdag 11 oktober 2006, 1:40:


Andere ervaring in ander terrein? De gemmidelde rit hier heeft een gemiddeld hellings% tussen de 5 en 10%.
Ik rij dagelijks blijkbaar relatief veel. Ik rij draf met stukjes galop. Dan eraf en er naast wandelen, drag-galop. Nul problemen. Dag in dag uit.

Dat rijden doe ik voor MIJN lol en veel ritten ook met een beleer- of trainingsdoel ook voor MIJN lol.
Alle paarden waarmee ik rij zijn onbelast Kikkuli-fit en onbelast beleerd. Daar loop ik regelmatig (vaker wel dan niet) een marathon-afstand per week voor naast een paard.


Dit laatste Egon is voor mij al jaren een punt. IK zou graag een echt lange tocht maken. IK.
Ik beperkt me in het belang van mijn paarden tot een schier eindeloze aaneenschakeling van dagritten.
Ik ben nog steeds in dubio hoe ik een tocht met Capricho ga invullen. Ik GA een keer een langere tocht maken doch hoe ben ik nog niet uit. Het doel is geen afstand noch een plek maar de kwaliteitstijd.
Hoewel Arabella graag mee gaat en zelfs haar veulen daarvoor negeert, is Capricho het enige paard dat ZO graag mee is dat hij meestal helemaal niet terug wil. Ik wil daarom HEEL graag lagere tijd samen met hem de niet-bewoonde wereld hier in. Dat wordt dus ook echt SAMEN en niet met een ander paard of een andere ruiter en we gaan met minder bagage dan wat de meesten een absoluut minimum zullen vinden.
Hij heeft nog steeds tijd nodig om te ontwikkelen dus ik heb nog tijd om hem minimaal belast te beleren en er over na te denken. Het wordt echter GEEN trektocht met een REISdoel.

HC