Spirit schreef op donderdag 28 september 2006, 12:33:


gefeliciteerd ALLEMAAL DAAR EN MARLIES NATUURLIJK _ PIEN EN DE BUBS Heel blij voor jullie en Peyo en Bombita FEEST !

Apache wordt nu een jaar natuurlijk bekapt en het was een hele beproeving.
Hij bleef gevoelig lopen, zonder hoefschoenen ging het niet en mét hoefschoenen loopt hij heel zwaar.

En nu is het dus gebeurd, hij loopt in het bos over de dennenappels zonder problemen!!

De zolen van zijn voorste hoeven zijn nog superplat maar het doet hem blijkbaar niet meer zoveel. Komen we bij een grintpad, dan stap ik wel even af.

Vorige week was Piet hier en hij zei dat de hoeven er goed uitzien maar dat ze hier met de zachte ondergrond (Kempen) wel nooit keihard zullen worden.

Piet, nog bedankt voor de "final touch" tips.

Marianne

jan seykens schreef op zaterdag 30 september 2006, 12:17:


Nee, nog niet gezien. Thanx!

jose schreef op zaterdag 30 september 2006, 12:40:


Ik heb hem een aantal dgn geleden gemaild maar heb nog geen reactie gehad.....

epona schreef op zaterdag 30 september 2006, 13:14:


Dank je voor de info. Ik heb de hr Both en Utrecht al gemaild, maar van beide nog geen reactie gehad. Misschien kan ik nog contact op nemen met de paardenkliniek hier bij mij in de buurt....
Ik denk idd dat ik een stelling wil onderbouwen in mijn scriptie... Ben er nog niet helemaal uit. Wil eerst een goed onderwerp hebben waar veel (wetenschappelijke) informatie over te vinden is en wat met fysiotherapie te behandelen is.

Anna van Rheeden schreef op vrijdag 29 september 2006, 4:53:


Hoi Anna,
Ik ben vooral op zoek naar informatie over het effect van een verhuizing op het mentale en daardoor misschien ook op het fysieke vlak van het paard. Belangrijkste onderzoeksvraagvraag is: welk effect heeft een verandering van omgeving (door een verhuizing) op een paard. Kortom, wat merkte men aan het paard na de verhuizing? Was het dier erg van slag, op welke manier gaf het dier dit aan etc. En daarbij wil ik graag weten wat de eigenaar eraan heeft gedaan (maatregelen/middelen) om het dier bij deze verandering te ondersteunen en uiteindelijk het dier zo snel mogelijk weer op z'n gemak te laten voelen.

Nancy Beukinga schreef op vrijdag 29 september 2006, 17:06:


Hoi Nancy,
Ik ben zelf aan het afstuderen aan de Silverlinde (Bach- en aromatherapie voor paard en hond). Leuk dat je ook bij de Silverlinde studeert. Ik heb afgelopen juni mijn praktijkexamen gehaald en moet nu alleen nog mijn scriptie schrijven.
Als je mijn vraag zou willen meenemen naar de gedragskundige heel graag. Ben benieuwd wat hij/zij er over kan vertellen.
En uiteraard is jouw persoonlijke ervaring ook heel erg welkom. Ik heb een vragenlijst opgesteld. Als je je e-mailadres doorgeeft, dan kan ik je de vragenlijst mailen.

Beste allemaal,

Ik heb net een tijdje zitten zoeken in alle berichten op dit forum, maar heb toch nog wat vragen over hoe jullie je materiaal onderhouden. Mijn probleem zit 'm vooral in mijn renetten, of eigenlijk in de manier waarop ik deze slijp, denk ik.Toen ik mijn eigen NF pony nog bekapte ging dit altijd prima, haar hoeven waren niet al te hard (maar groeiden wel keihard) en de steunsels daar kwam ik zo doorheen, alsof ze echt zin hadden om los te laten. Bij het arabiertje van mijn vriendin werd dit echter al een probleem, zijn hoeven waren zo hard dat ik die steunsels niet makkelijk weg kreeg. En momenteel kom ik er helemaal niet meer doorheen.
Mijn eigen pony staat nu (tijdelijk) weer op ijzers (lang verhaal, ze is al anderhalf jaar kreupel -waarvan 14 maanden zonder ijzers- maar er kan maar geen oorzaak gevonden worden, druk bezig met allerlei kreupelheidsonderzoeken en röntgenfoto's, maar ze kon absoluut niet zonder ijzers op harde ondergrond draven, en dat was volgens de dierenartsen nodig voor de onderzoeken) dus ik kan niet bij haar checken of het bij haar hoeven nog wel gaat. Mijn natuurlijk bekapper komt niet meer bij mij dus aan hem kan ik het niet vragen. Hij heeft het me ooit voorgedaan maar kennelijk doe ik iets niet goed. In mijn map van Pete Ramey kan ik het ook niet vinden.
Hoe kun je nou het beste je renetten slijpen? Ik schaam me er enigszins voor dat ik dit nou moet vragen maar het lijkt me niet normaal dat ik de steunsels van dat arabiertje niet eens meer weg krijg, dus ik doe echt iets fout.

Gisteren werd ik gebeld door iemand die vroeg of ik eens naar de hoeven van haar shetje kon kijken en er meteen iets aan kon doen omdat er overal gaten en scheuren in zaten (ze waren veel te lang). Aanstaande vrijdag ga ik er heen dus ik wil uiteraard dat mijn renetten goed geslepen zijn als ik daar aankom. (Erg leuk trouwens, het is 'maar een shetje' maar toch weer iemand over de dam!)

Saskia Kooger schreef op zondag 1 oktober 2006, 13:30:


Hoi Saskia,

Ik heb verschillende verhuizingen met mijn eigen paard en paarden van mijn vriendin meegemaakt. De eerste verhuizing van mijn eigen paard was 4 jaar geleden toen ik haar bij de manege weghaalde en naar een pensionstal bij mij in de buurt bracht. De omstandigheden op de manege waren zo slecht dat toen ze op de pensionstal voor het eerst in een box stond, ze er al niet eens meer uit wilde (op de manege stond ze in een kleine stand met haar hoofd aan een ketting aan de muur). Ze leek het geweldig te vinden, en elke keer als ik haar eruit haalde en los liet rende ze weer terug haar stal in, maar dit kan ook komen doordat het een angsthaas is en ze niets gewend was en haar box waarschijnlijk veiliger vond. Ondanks de sterk verbeterde omstandigheden en haar enorme opleving omdat ze nu eindelijk lekker buiten kwam in een paddock, was ze een lange tijd angstig. Ook omdat ze niet veel gewend was (op de manege was het van de stal naar de bak en weer terug en dat was het). Wat ik met haar gedaan heb is dag in dag uit (ook meteen de eerste dag al) het terrein verkennen. Ging natuurlijk gepaard met een hoop geblaas en gesnuif en protest, maar met een hoop geduld en lieve woordjes hebben we langzaam alle 'enge' dingen uitgebreid bekeken en besnuffeld. Dat is voor haar denk ik het belangrijkst geweest. De eerste dagen ben ik heel veel bij haar geweest, daarna heb ik haar lekker met rust gelaten om haar bij te laten komen. De verhuis-stress was toen snel over.

Binnen deze stal heb ik ook een keer van box moeten verhuizen. Ik stond naast een oude ruin, en er was een vrouw bij mij op stal die haar oude merrie graag naast die ruin wilde hebben omdat dat zulke goede maatjes waren (opa en oma noemden we ze). Mijn pony ging dus in haar box en die van haar in de mijne. Ik ben met haar mee de box in gegaan en heb haar daar eten gegeven en gepoetst en vanaf dat moment wist ze dat dat haar nieuwe plekje was. Ze liep er vanzelf in en ging nooit meer naar haar oude plekje. Alleen met haar nieuwe buren was ze minder blij. Veel getrap tegen de zijkanten van de box.
De oude merrie van die vrouw was helemaal niet meer te kalmeren, veel getrap tegen de wand en gegil naar haar 'maatje' en elke dag bezweet op stal. Na een week besloot de vrouw om toch maar weer terug te ruilen omdat het gedrag van haar merrie niet verminderde. Vanaf de minuut dat ze weer op haar oude plekkie stond as het over, de merrie was weer de rust zelve. En die van mij vond het ook weer prima. Een keer eten gegeven in haar oude box en het was weer helemaal haar plek.

Ik hoop dat dit voorbeelden zijn waar je iets mee kunt!

Sieta schreef op zondag 1 oktober 2006, 15:02:

Ja hier kan ik zeker wat mee. Dank je. Elke ervaring is waardevol voor mij. Ik hoop uiteindelijk uiteraard wat algemene zaken te kunnen onderscheiden in al die verschillende verhalen. Ik zou van jou nog graag willen weten hoe oud je paard was bij de verhuizing, het ras en volgens mij heb je een merrie? En ook of de hoeveelheid en het soort werk veranderde op haar nieuwe plek?

Saskia Kooger schreef op zondag 1 oktober 2006, 16:05:


De verhuizing was 1 mei en 15 mei werd ze 11, het is inderdaad een merrie, een new forest. Op de manege moest ze 6 dagen per week 2 tot 3 uur lopen, dressuur en 1 keer per week een springles. Zowel beginnerslessen als gevorderden. Maar het laatste half jaar was ze kreupel, eerst stond ze 24 uur in de stand en daarna stond ze een tijdje op het land (omdat ze naar de slacht zou gaan). Tussendoor is er wel af en toe geprobeerd of ze weer goed liep maar dit resulteerde in een hoop gesteiger en diverse ongelukken.
Toen ze bij mij kwam ben ik vrijwel meteen buiten met haar gaan wandelen (in het twiske, recreatiegebied bij amsterdam noord) en na 2 maanden wandelen was haar blessure hersteld en kon ik buitenritjes gaan maken. Deze buitenritjes duurden zo'n 1,5 tot 2 uur. Nog niet pittig in het begin vanwege haar pas net herstelde blessure (in het begin alleen stappen). Ook in de bak wat dressuur gaan doen (reed toen nog met bit) maar eigenlijk bestond dat alleen uit een beetje proberen haar weer 'zacht in de mond te maken' en weer normaal op mijn benen te laten reageren, dus geen hoog niveau, meer de basis. Rijden in de bak meestal een half uur tot een uurtje, flink verschil dus met de manege. Wel veel met haar bezig geweest maar vooral heel rustig aan en HEEL veel naar buiten. Ook na het werk in de bak vaak nog een korte buitenwandeling er achteraan.

Het enige nadelige verschil wat ik heb gemerkt:
De paarden op de manege mochten wel eens los in de rijbak, en dan stonden ze met zijn 20en in een bak van 20 bij 40 meter. Zonder problemen heeft ze daar altijd bij gekund. Op de pensionstal heeft ze de eerste twee jaar NIET bij andere paarden kunnen staan, zelfs niet in de wei! Ze bleef maar aanvallen (ook zonder reden, ze rende simpelweg helemaal naar de andere kant van het weiland om een paard een paar flinke trappen te geven en rende dan weer terug) en het bleef niet bij één trap. Ze verwonde ze echt. Bleef ze maar in een hoek drijven en trapte er flink op los. Een tijd aangekeken maar het werd niet minder. Dus altijd op een eigen strookje land gestaan. Nu, weer twee jaar later, gaat het pas weer goed en past ze goed in de groep.

Sieta schreef op zondag 1 oktober 2006, 14:43:


Bij het cursusboek "Natuurlijk Bekappen" hoort een dvd, waarop wordt voorgedaan hoe je je renetten moet slijpen. Dat is in tekst niet uit te leggen.
Vraag het anders je smid? Die doet het ook met zijn eigen gereedschap.

Christel Provaas schreef op zondag 1 oktober 2006, 16:39:


Mijn smit komt altijd precies op tijden dat ik op mijn stage zit (loop 32 uur stage en moet 1 dag de hele dag naar school) anders had dat handig geweest inderdaad.. En op stal en in de buurt kan ik het ook aan niemand vragen, niemand is hier zelf met natuurlijk bekappen bezig, alleen ik heb 3 paarden onder mijn hoede. Ik woon in het verkeerde deel van het land geloof ik... Anders alsnog maar die dvd bestellen..

wie heeft er nog een idee, doordat mijn paard vanaf dinsdagavond met schoenen loopt, krijgt ie nu verdikkingen wit zacht materiaal net onder de kroonrand. ook op de zijkanten van de hoef zitten witte bulten. ook de hoefballen krijgen het nu te verduren. hij kan nog niet zonder. de linkerschoen had ik vannacht al uit gedaan, ik zag daar ook al plekken komen. overdag doe ik die wel weer om. anders staat ie uit balans lijkt me. ik probeer straks nog een sok met een dikke laag watten erin. wie weet. ik had nu vetrap erom heen. nu net na de biotex heb ik maar een knieband om de hele hoef gedaan, en daarna weer de schoen aangetrokken.Wat ook shit is, dat ie altijd met zijn linkervoet naar voren graast en dus met zijn rechtervoet naar achter staat dus dan ontstaat er ook automatisch meer druk van de schoen op de kroonrand. t s nog allemaal heel, maar als ie nog zo kreupel zonder schoen loopt, moet ik toch wat gaan verzinnen. gister is de nb'r geweest, kon niets vinden, ook met een tang overal geknepen. geen reactie, ook niet bij t v'je. we lieten m nog even zonder schoenen lopen,na 2 stappen was t al mis. schoen aan, hij liep weer goed.

Sieta schreef op zondag 1 oktober 2006, 14:43:


Het slijpblokje heeft een platte rechthoek, daarmee ga je slijpen.
Dus niet met de scherpe hoeken van het slijpblok.
Met dat platte rechthoekje glij je over de schuine snijstrepen van het mes heen en weer. Door het plotseling stroef worden van het glijden, merk je dat het genoeg geweest is. De bobbels zijn er uit en je hebt nu één plat vlak dat scherp is.

Michiel