Isabel van der Made schreef op dinsdag 19 september 2006, 18:03:

Ik heb net oude foto's bekeken van toen ik hem net had, en daar had hij al aanleg tot uitstulpingen. Er lijkt dus geen relatie met ijzerloos.

Ja, dat is zand. Ook een leembodem, ook een schelpenzandbodem, ook een snipperbodem. Hij liep eigenlijk het minst gevoelig op gras.

Nee, de zool liet dat niet echt toe en de hoef zag er ook niet uit alsof het hoefde. Ik bedoel daarmee: bij Buck wil het hoorn daar makkelijk gaan rafelen, dus die wand WIl daar wat korter, die krijgt ook kwartierboogjes. Bij Cadiz was dat niet zo.

Thanks, ik waardeer je betrokkenheid enorm!

Marleen den Arend schreef op dinsdag 19 september 2006, 15:15:



Jock Ruddock die de equine touch cursus geeft zei zondag dat sommige paarden hun eigen gewicht niet kunnen dragen zonder ijzers, die zakken gewoon door hun hoeven. Als voorbeeld noemde hij Pat Parreli's paard. Over de oorzaak daarvan, zei hij niets. Jouw verhaal Christel doet me daar aan denken. Als met alle natuurlijkheid van de wereld dit probleem niet oplosbaar is, dan is ijzers een goede oplossing. Altijd naar je paard kijken. Pete Ramey's mening is zeker interessant, niet alleen om ijzers te voorkomen, maar ook om al veel eerder de juiste diagnose te kunnen stellen met de bijbehorende behandeling ... zelfs als dat ijzers zijn.

Michiel

Cledisa schreef op maandag 18 september 2006, 17:20:


Hallo Monique,

mijn merrie is 4jaar en een jaar licht onder het zadel, het laatste half jaar sukkelde ze maar door, rechtervoorbeen kort neerzetten dus overgestapt naar een natuurlijk hoefbekapper omdat ze al na 2 weken na het tradioneelkappen weer scheuren kreeg. Ze werd wat te dik dus de hele kudde op grasrantsoen en hooi bijgevoerd i.v.m. eiwit en suikers. De dierenarts zie het ligt aan haar spieren dus de training aangepast.
Helaas het sudderde maar door, niet goed en niet slecht. Zo langzamerhand begon haar karakter te veranderen. Ze werd steeds bozer op mij en op laatst begon ze gericht tijdens de training te schoppen. De training bestond uit stappen, veel buigen en strekken en een beetje draven dus echt zwaar was het niet. Teneinde raad zei mijn instructrice haal de paragnoste er maar eens bij, toevallig komt ze veel op de manege bij ons in de buurt. Ikzelf sta toch wel scepsis hiertegenover, maar goed toch maar proberen. Ik schrok me een hoedje toen ze bezig was met mijn pony.
Ernstige nier-lever en schildklierproblemen, ook de hengstigheid was weg.
Nu achteraf vond ik het ook al raar dat ze dit jaar niet hengstig is geweest.
Hoe dan ook ze had teveel eiwit opgeslagen, gek dat de dierenarts dit niet heeft gezien. Hoe dan ook ze staat nu op hooi en krijgt bach-druppels om het lichaam te zuiveren. Na de behandeling van de paragnoste is ze eindelijk weer hengstig en galoppeerd ze weer door haar bak. Heel langzaam komt haar oude karakter weer terug. Afgelopen vrijdag mocht ik weer licht trainen van haar, en als voorheen was het weer heerlijk.
Ik heb veel geleerd ver mijn ponu van de paragnoste, het karakter etc.
Ik denk dat ze dingen kunnen voelen die een dierenarts niet kan zien.
Hoe dan ook ik ben blij dat ze geweest is. Donderdag komt de bekapper en ben benieuwd of ze toch hoefbevangen is geweest.

Als je wil kan ik haar nummer naar je doormailen.

Groet Jessica

Anna van Rheeden schreef op dinsdag 19 september 2006, 9:22:


Hoi Anna,
Nou, echt wetenschappelijke gegevens kan ik je niet geven maar...,
Simpel testje bij ons zelf leerd dat mensen zonder tanden en kiezen en kunstgebit prima ook hard voedsel kunnen eten, daar komt "als het ware"een eeld laag op.
Ook over de lagen van het paard zit een vlees laag die het kaakbeen beschermd.
Hoe hard kun je bij veel paarden trekken aan de teugels of leidsels zonder dat het paard een krimp geeft?
Op de neus echter zit geen vlees, bij ons niet en bij het paard ook niet.
Simpel testje bij ons zelf, geef maar eens een tik op iemands neus, grote kans (als de tik hard genoeg is ) dat die iemand plat gaat. Wil je het proberen bij je paard? zeker weten dat ie maakt dat ie weg komt.
Bekijk de schedel van het paard eens en de plaats waar de neusriem komt te liggen. 9 op 10 dat deze precies op het dunne, kwetsbare deel komt.

Dat is dan ook de reden (denk ik) dat die "beroemde Rus", die we een poosje geleden op het PN forum besproken hebben, de enige paard vriendelijke manier van "stuur hulp", de hals ring vond.

Rijden met bit, aangespannen en in de "engelse stijl", gebeurd altijd met konstante druk (meer of minder). De meest sensitive paarden met heeeel weinig.
Rijden met een bidloze optoming moet gereden worden zonder konstante druk van de hand van de ruiter. Signaal rijden dus met deze optoming.

Nils en Olly