Anna van Rheeden schreef op vrijdag 15 september 2006, 4:38:
>
> Ja echt wat vreselijk, ik leef echt met je mee Monique en wens
> je veel sterkte en succes, en intuitief zeg ik: geef niet op!
> maar ik kan er natuurlijk niet veel zinnigs over zeggen van
> deze afstand. Sterkte! anna
Bedankt Anna,
Alle steun die ik krijg doet me heel erg goed. Hoe groot de afstand ook is dat doet er niet toe. Af en toe loop ik tegen een muur van twijfels op en ben dan blij dat ik mijn verhaal kwijt kan op een forum als deze. Zo kan ik ook uit de reacties een inschatting maken of ik wel goed bezig ben. Mercredi was gisteravond en vanochtend vroeg weer uiterst attent. De temperatuur was gedaald. Hopelijk zet dat verder door. De kroonrand van het rechterachterbeentje is nog steeds erg dik en pijnlijk. Linksachter waar het allemaal is begonnen is nagenoeg geheeld. Totaal geen zwelling meer. Een korstje waar de opening van het abces heeft gezeten is het enige wat nog rest. De momenten dat ze opstaat om bijvoorbeeld te mesten belast ze alle 3 de beentjes, met uitzondering van het rechterachterbeentje, volledig. De pijn in het betreffende beentje en de uitwerking van de lever maakt dat ze het liefst ligt. Ze eet nog steeds met smaak van alles wat haar voorgeschoteld wordt. Hooi is uiteraard de hele dag beschikbaar andere lekkernijnen zoals worteltjes waar ze zo dol op is krijgt ze wanneer iemand even komt controleren bij haar. Ze hinnikt nog steeds wanneer ze me ziet. Dus neem ik aan dat ze weet dat er iets lekkers aan komt. Dat betekent dus dat ze er nog zin in heeft en ook aan het knokken is om er boven op te komen. Ik blijf uiteraard gematigd positief want ik begrijp dat de lever nog voor meer problemen kan zorgen. Dus afwachten nog. Ik blijf hopen dat ze er bovenop komt.
Groetjes,
Monique
Hoeven
