Christel Provaas schreef op dinsdag 12 september 2006, 20:02:


Wat ik niet snap.. ieder paard in Nederland heeft te maken gehad met dezelfde droogte etc dan het paard van Iss en jou. Waarom krijgt niet ieder paard hoefzweren?

Ik ben nu aan het natuurlijk bekappen met twee paarden vanaf mei 2005, en heb nog nooit nooit een hoefzweer gehad. Bij beiden niet.
Toch zijn de levensomstandigheden bij Iss en mij gelijk. Hiermee bedoel ik: zelfde soort ondergrond, zelfde bekapper, zelfde hoeveelheid beweging, etc etc.

Ik snap het gewoon niet.

Dat verhaal over die Connemara was dus over Druid. Dat had ik al gelezen maar even gemist dat het een connemara was. Emotioneel verhaal met gelukkig een goede afloop. Geeft me ook wel de moed om door te gaan. Mijn bekapper is ook druk bezig geweest en heeft voor Mercredi geregeld dat er per direct speciale hoefschoenen op maat gemaakt kunnen worden. Van alle gemakken voorzien. Dus zachte vulling om de druk goed op te vangen, ventilatie etc. Hij komt uiteraard eerst zelf kijken en één en ander beoordelen. Fantastische man! Hij was al eerder geweest maar kon zich toen al niet geheel vinden in het verhaal van de veearts (met betrekkking tot die hoefbevangenheid). De verwachte ontschoening klinkt hem ook vreemd in de oren dus wil hij het eerst zelf beoordelen. Wat niet wil zeggen dat we de dierenarts per definitie al ongelijk geven hoor. Er zijn echter al zoveel missers geweest dat we het niet direct aannemen. Myriam, ik houd Wim de Leeuw in mijn achterhoofd. Ik ben nu bezig met de medicijnen en het advies wat ik van Erik Laarakker (ook holistisch dierenarts) heb gehad. En ik ga wat info van Mieke Zomer opzoeken op google. Ik ben van nature niet zo "zweverig" maar dat er meer is tussen hemel en aarde ben ik heilig van overtuigd. Bedankt dat je me op haar gewezen hebt. Hier had ik nog niet aan gedacht. Verder was Mercredi vanochtend heel fris en attent. Ze hinnikte hard toen ze me zag en keek gelijk of ik wat lekkers bij me had. Dat had ik maar dat waren de medicijnen. Ach op een stukje brood was het best lekker zo te zien. Even twintig minuten gewacht en toen mocht ze eindelijk haar worteltjes en beetje brok. (medicijnen moeten of een kwartier voor het eten of een kwartier na het eten) Ze liep (lag) weer lekker te schransen. Verder glimt ze als een spiegeltje.
Ik weet niet of dat een goed teken is. Ik hoop dat de medicijnen voor de lever aanslaan. Ik houd jullie uiteraard op de hoogte en adviezen blijven nog steeds altijd welkom!

Bedankt en groetjes,
Monique

Wil schreef op woensdag 13 september 2006, 18:27:


Heb gistermiddag de hoeven van Froukje en Willem ook eens op ringen geïnspecteerd, om eerlijk te zijn, let ik daar normaal niet zo heel erg op...
Froukje, sinds okt. vorig jaar natuurlijk bekapt na 17 jaar ijzers, heeft maar één groeiring, die van het begin en die is bijna uitgegroeid (precies in een jaar dus.) Verder zijn haar hoefwanden wat ruw, maar geen groeiringen.
Willem, ook sinds okt. natuurlijk bekapt, nooit op ijzers gestaan, heeft een ring, zo'n beetje een centimeter onder de kroonrand. Je kan hem meer voelen dan zien, maar hij zit er wel.
Froukje loopt geregeld op straat en door de gevoeligheid van de zomer, ben ik erg met de straal bezig geweest. Willem loopt alleen op het land en af en toe op het beton voor en in de stal. Hij loopt nooit gevoelig, heeft een machtig ontwikkelde straal en als ik dat wel eens probeer, loopt hij zonder problemen over ons grind/gebroken dakpannen pad. Bij hem steekt de straal echt riant onder de hoefwand uit, bij Froukje veel minder.
Dus een verschil per paard. Lijkt me ook weer vreemd.

Groetjes, Els.

trea hoex schreef op donderdag 14 september 2006, 0:07:


Niet ieder mens krijgt in november griep.
Niet elke hoef is vergelijkbaar van kwaliteit.

Els Kleverlaan schreef op donderdag 14 september 2006, 8:45:


Ook weer een der vele hoevenraadselen... Chaser en Willem hebben dus op dezelfde plek een groeiring(etje). Zou je toch zeggen: weersovergang of zo...
Niet ieder paard is hetzelfde... vind dit eigenlijk wel apart.
Misschien komt Piet er nog eens achter...

Groetjes, Wil

Wil schreef op donderdag 14 september 2006, 11:14:


Laten we dat hopen.
Maar omdat Willem volgens mij zo gezond is als een paard maar zijn kan, zou ik me er bij Chaser dan ook maar niet al te veel zorgen om maken. (misschien wel weer een héél fout advies....)

Groetjes, Els.

Els Kleverlaan schreef op donderdag 14 september 2006, 12:02:


Ach Els, zorgen maken valt wel mee. Wat zijn ekzeem betreft gaat ie gewoon erg goed op dit moment, en nog steeds zonder ekzeemdeken hoor!
Ik moet zeggen dat die kokosolie, wat Cedric adviseerde, wel wat doet. In ieder geval verzachtend en kennelijk ruikt het zo lekker, dat ie m'n handen helemaal af wil lebberen.... Eindelijk iets om te smeren waar ie geen hekel aan heeft...
Ook de mengeling van Espree, warm water, en dan een volle theelepel NEEMprut erbij (halve liter, flinks schudden) werkt goed. Of de vliegen helemaal afstand houden weet ik nog niet maar het valt me wel op dat hij in de schemer rustig staat. Geen staartzwiepen of stampen, terwijl Catcher dat wel deed! En een dag later ruik ik de Neem nog!
Z'n hals wordt nu eindelijk ook weer soepeler, ik voel geen pulsaties in de koten... Maar hij loopt op dit moment erg veel en dat zal ook schelen.
Ik zit echt niet te wachten tot hij weer eens HB wordt... moet er niet aan denken!

Daarom zit ik ook zo op die traumaringen te letten..... maar heb dus zelf niet het idee dat het NU verkeerd aan het gaan is.... Dit is wel een gevaarlijke periode van het jaar... Na al die grijze dagen met regen deze hitte... dat gras RAMT de grond uit!

Dus: zoals Isabel het zou kunnen zeggen: MINDER GRASSPRIETJES VOOR LAMINIETJES!

Wil.

Wil schreef op donderdag 14 september 2006, 13:27:


Zo, en dan nu de aanvulling. Vanmiddag is Fred dus geweest en heeft Chaser's voeten bekeken. Ter geruststelling: het zijn geen traumaringen van HB!
De ring is daarvoor te minimaal, buiten dat is die ene centimeter nieuwe hoefwand volkomen glad! DAAR kun je het dus aan zien! Hoera, weer wat geleerd!

Dit kan inderdaad van een weersomstandigheid of b.v. voerverandering zijn....
Verschilt van paard tot paard... bij de 1 zie je het wel, bij de andere dus nooit.....
Hehe.... Els, dat zou betekenen dat je misschien gelijk hebt?
Goh... we worden ook hoefologen hoor!

Op PN kun je ook lezen dat Catcher zonder problemen bekapt is. Fred vond dat hij hele mooie voeten had )

Verder heb ik nog gevraagd of een paard zoals Chaser, met een langdurig ijzerverleden ooit echt helemaal goed kan komen. Fred zei in alle eerlijkheid: misschien niet. Zullen er altijd delen van voeten gevoeliger blijven...
Kijk.. da's tenminste eerlijk he? Dit trouwens n.a.v. de tankbanen bestormen op Havelte. Hij liep als een trein, echt waar. Totdat hij op een keiig stukje komt en dan wordt het meteen minder, ietwat houteriger... Op glad verhard loopt ie wel goed hoor!

Het zij zo. Inmiddels heb ik daar vrede mee, omdat ik dit al verwacht had, en zal ik hem gewoon ontzien op zulke stukjes.... Zou hij in Portugal niet goed kunnen lopen.... krijgt ie z'n schoenen weer aan. Ik ga daar niet moeilijk over lopen doen.

Nu, dit was het!

Groetjes,

Wil.

Wil schreef op donderdag 14 september 2006, 21:19:


Dat sluit mooi aan bij wat ik net zat te denken.

Het krampachtig vasthouden aan het streven om mustanghoeven te kweken aan onze paarden is frustrerend voor de mens en pijnlijk voor het paard.

Als iedereen nou gewoon accepteerde dat sommige paarden prutshoeven hebben, hetzij door te lang beslagen te zijn geweest, hetzij door aanleg.

Schoenen zijn geen schande. Een paard kan niet meer dan wat de kwaliteit van de hoeven aangeeft.

Als Ramey een paard van de ijzers haalt, is het bijna vaste prik dat het paard minstens een half jaar in schoenen gereden wordt, sommige paarden staan er zelfs mee in de wei. Dat laatste vind ik trouwens wel erg ver gaan, maar als het nodig is, dan zij het zo.

Van KC moet je met je paard gaan wandelen in de therapeutische pads, tot de hoeven sterk genoeg zijn om jouw gewicht ook te dragen.

En wat doen we hier (of in NL)? Hoppa, karren met die hap, en als ze stijf en kort en akelig lopen, dan moeten we ze er doorheen duwen.
Ik vind dat onnodig leed veroorzaken.

Isabel

Isabel van der Made schreef op donderdag 14 september 2006, 21:34:

Isabel van der Made schreef op donderdag 14 september 2006, 21:34:

Isabel van der Made schreef op donderdag 14 september 2006, 21:34:


Is ook een beetje wat Fred zei... dat veel mensen niet meer kijken naar het totaalplaatje, naar het paard... maar alleen nog maar voeten zien!
Wel groeiringen, geen groeiringen, maakt allemaal niet zoveel uit. Verschilt per paard.
Ook waar. Ook een Fred heeft geen moeite met een mm hiel laten staan als hij daardoor beter loopt ) Da's gewoon de ervaring die spreekt.
Juist. En zo is dat. Je kunt het alleen maar zo goed mogelijk doen!
Ik hoop ook niet dat er forummers zijn die dit doen! Gewoon rekening houden met het dier. De 1 zal vrolijk ijzerloos wegwandelen... de ander is dus na 2 jaar ijzerloos nog steeds gevoelig. Het kan. Gewoon respect houden voor je dier... en in pijnlijke of gevoelige situaties hem ontzien.

Wil.

Monique Meijer schreef op woensdag 13 september 2006, 8:41:


Ja echt wat vreselijk, ik leef echt met je mee Monique en wens je veel sterkte en succes, en intuitief zeg ik: geef niet op! maar ik kan er natuurlijk niet veel zinnigs over zeggen van deze afstand. Sterkte! anna

Anna van Rheeden schreef op vrijdag 15 september 2006, 4:38:


Bedankt Anna,

Alle steun die ik krijg doet me heel erg goed. Hoe groot de afstand ook is dat doet er niet toe. Af en toe loop ik tegen een muur van twijfels op en ben dan blij dat ik mijn verhaal kwijt kan op een forum als deze. Zo kan ik ook uit de reacties een inschatting maken of ik wel goed bezig ben. Mercredi was gisteravond en vanochtend vroeg weer uiterst attent. De temperatuur was gedaald. Hopelijk zet dat verder door. De kroonrand van het rechterachterbeentje is nog steeds erg dik en pijnlijk. Linksachter waar het allemaal is begonnen is nagenoeg geheeld. Totaal geen zwelling meer. Een korstje waar de opening van het abces heeft gezeten is het enige wat nog rest. De momenten dat ze opstaat om bijvoorbeeld te mesten belast ze alle 3 de beentjes, met uitzondering van het rechterachterbeentje, volledig. De pijn in het betreffende beentje en de uitwerking van de lever maakt dat ze het liefst ligt. Ze eet nog steeds met smaak van alles wat haar voorgeschoteld wordt. Hooi is uiteraard de hele dag beschikbaar andere lekkernijnen zoals worteltjes waar ze zo dol op is krijgt ze wanneer iemand even komt controleren bij haar. Ze hinnikt nog steeds wanneer ze me ziet. Dus neem ik aan dat ze weet dat er iets lekkers aan komt. Dat betekent dus dat ze er nog zin in heeft en ook aan het knokken is om er boven op te komen. Ik blijf uiteraard gematigd positief want ik begrijp dat de lever nog voor meer problemen kan zorgen. Dus afwachten nog. Ik blijf hopen dat ze er bovenop komt.

Groetjes,
Monique

marijke 1968 schreef op woensdag 13 september 2006, 11:35:


Een paar dikke wilgetakken in de wei gooien wil ook al eens helpen. Bij ons toch, paarden knagen nu eenmaal ook graag aan hout.

Groetjes

Kristel