trea hoex schreef op zaterdag 15 juli 2006, 13:16:


Hm... dan zijn de hoeven inderdaad van geen kant zo hard als die hier.
Verder kan het zijn dat de dremel vol liep omdatdoor de hoge oppervlaktesnelheid het hoornmateriaal warm werd en ging plakken.
Ik bewerk hoorn ook met schuurpapier, zowel droog als nat en vol lopen is geen probleem.
Gewoon met de tang knippen en met de hand raspen of DESNOODS met de machine mooi schuren.

Ik heb een slijptol en ja die gebruik ik VEEL voor zowat alle bouwgedoe doch ben zelf HEEL voorzichtig met dat ding en zou er niet over DENKEN het (ook in een lichtere uitvoering niet) bij een paardenpoot in de buurt te houden. Onvoorziene dingen zijn per definitie niet te voorzien en een slijptol is niet inherent veilig. Als je een pees ook maar RAAKT is het einde knol, zelfs met een net losgelaten schakelaar.
Probeer het maar eens. Laat de schakelaar los en pak gelijk de schijf met je vingers beet om deze te stoppen. Als je dat geen goed idee vindt voor jouw vinders, dan zou je dat ding ook niet bij de nog VEEL kwetsbaarder paardenpoot in de buurt moeten houden.
Dan zijn lange nagels wellicht een rotgezicht maar een stuk minder schadelijk....

HC

Huertecilla schreef op zaterdag 15 juli 2006, 14:19:


Ik persoonlijk denk dat je met een renet (welke al snel een beetje bot zijn) eerder uitschiet in een pees dan met zo'n machine.

En de schijf die op de machine zit snijt niet maar schuurt. je zal een flinke wond overhouden ja, maar denk eerlijk niet dat de pees meteen door is.

klaas.feuth schreef op zaterdag 15 juli 2006, 14:55:


Jee, Klaas denkt... hou jij je renetten dan met de snijkant richting pees?
Ik heb zojuist ook even geprobeerd te denken, net lang genoeg dat het nog geen pijn deed, maar volgens mij snij ik altijd richting toon...


Heb je er ook getracht bij te bedenken hoe een dergelijke ernstige rafelwond slecht of niet geneest?

Genoeg gekkigheid. Been there, got the T-shirt. Ik heb flex-bekappen jaren geleden al gedaan, geinspireerd door een kennis die klauwbekapper maar dan voor koeien is (daar is het machinale allang gemeengoed). Ik ben er heel gauw mee gestopt, simpelweg omdat het mij geen voordelen bood; alle noodzakelijke liflafjes eromheen, bandageringen etc. meegerekend, ben ik véél efficienter met mijn nipper en desnoods kapmes. Als je machinaal wilt gaan moet je het eigenlijk zoals de koeienlui aanpakken: muurvast fixeren in een travail en dan snel seriewerk. Ik zie dat bij paarden niet...

Zo te zien bevalt het Trea wel... des te beter toch? Verder geen nieuws.

Groeten, Egon
We cannot solve problems with the same thinking that created them. -
Einstein

Huertecilla schreef op zaterdag 15 juli 2006, 11:46:


Welke vorm rasp gebruik je dan Hc voor de holle gedeeltes zoals de steunsels uithollen? Of hollen die uit op de keien?

Michiel

Wat ik me afvraag, is hoeveel lopen over het harde ons paard nodig heeft, om minimaal bekapwerk te crieëren.

Jur werken we wekelijks bij, eigenlijk alleen maar de afronding en de steunsels. De hoeven zijn hard van de droogte, komt wel goed uit trouwens want door die harde zanderige wei zijn zijn hoeven ook sterker. En we zitten nog in de opbouw na het ontijzeren.

Gisteren hebben we gedraafd over de straat en over asvaalt. Zelfs voor de eerste keer wou Jur een klein stukje galop over het harde. Voor zijn de ijzers er sinds 8 maanden vanaf. En we bouwen onze ritten over straat langzaam op, gisteren een rit van 2 uur en 40 minuten waarvan 1.40 uur bestrating denk ik. We rijden 3 tot 4 maal in de week meestal 1 1/2 tot 3 uur. Ik benieuwd hoe dit zal gaan als de natte periode aanbreekt. We hebben geen kiezelplekken bij ons op stal, zijn er trouwens al mensen hier mee bezig?

Michiel

e m kraak schreef op zaterdag 15 juli 2006, 15:32:


Zei ik toch al, bij Augusta, met de electrische kaas schaaf
vliegen de stukken om je oren, Lekker snel als je 2 cm van de hoefwand moet verweideren


Nils en Olly

Hoi,

Alweer een tijdje geleden dat ik nog gepost heb... maar kon het niet laten in dit geval.

klaas.feuth schreef op zaterdag 15 juli 2006, 9:15:

Daarover valt te discussieren In wezen maakt het ook niet zoveel uit. Volgens mij is het wel degelijk het hoefbeen die kantelt (dat zie je trouwens ook bij een doorsnede van een hoefbevangen voet - digital cushion is volledig weggedrukt... mocht de hoefwand loslaten dan zou het straalkussen nog intact zijn... maar dat terzijde.

Met "natuurlijk bekappen" komt dit zeker goed. Ter info - wij hebben een shetje (dank aan de eigenaars!) 8 maanden opgevolgd en frequent RX-foto's genomen... het resultaat is te zien op onze site : http://www.cabcalor.be/cgi-bin/index.pl?id=speedy&nav=casestudies&lang=nl&hoof=rv20060621

Het kan dus perfect goedkomen, maar zoals Klaas reeds zei een deformatie van het hoefbeen komt wellicht niet meer goed. Ramey vertelde mij echter op de clinic dat het in theorie wel zou kunnen goedkomen en heeft me dan ook gevraagd deze case vrij goed op te volgen.. systematisch nieuwe RX foto's te nemen en hem door te mailen. Hij zou het als het ultieme bewijs zien dat zelfs botstructuren terug kunnen genezen... hij had er goeie hoop in... ikzelf ben wat voorzichtiger in deze uitspraak.. maar wordt vervolgd in ieder geval.

Hoefbevangen is géén reden om de pony te laten inslapen.

Mvg,
Fred.

trea hoex schreef op dinsdag 11 juli 2006, 23:58:


Sneller, Handiger, misschien, maar verfijnder ?
Ik heb het eens op een stuk hard alluminium geprobeerd, niets bijzonders gewoon 2mm er af. Eerst een lijn gezet, toen geslepen en met een lineaal gecontroleerd. Het zelfde met de vijl gedaan aan de anderekant van de strook.
Raad eens aan welke kand van het alluminium de kartels zaten?

Maar, OK, Oefening baard kunst.


De kniptang kan je wel bij ieder paard toe passen, de flex niet, dunkt me.


En het barst van de mensen met rugklachten


gezond verstand gebruiken ?


Nils en Olly

Hay allemaal,
Ik ben nieuw hier op deze site en heb een vraag. Even een waarschuwing vooraf...het is een errug lang stuk geschiedenis ter info!
Mijn pony Victor (WelshCob, 11 jaar, ruin) is een paar jaar geleden hoefbevangen geweest. Er werden foto's gemaakt in een (duitse) kliniek, waaruit bleek dat z'n rechterhoefbeentje 1 mm gekanteld was, links was alles nog goed. Ook bleek hij hoefkraakbeenverbening te hebben. Hij is behandeld via de "Huskamp-methode", heeft een aantal weken met z'n voorhoeven in het gips gestaan en heeft daarna voor een aantal maanden op ijzers gestaan, eerst zg "omkeerijzers" en daarna gewone ijzers met een verhoging achter vanwege de verbening. Aangezien hij elke week een ijzer kwijt raakte met deze laatste ijzers, heb ik de ijzers eraf laten halen en hij liep blootsvoets gewoon goed.
In september vorig jaar werd Victor weer kreupel, de DA dacht aan artrose en gaf hem Metacam en het advies om in de bak te gaan wandelen met hem. In eerste instantie werd het beter, maar in december ging het weer mis en dit keer grandioos...hij wilde absoluut niet meer lopen, ook niet met de Metacam. We werden naar een (nederlandse) kliniek gestuurd voor foto's en daaruit bleek dat Vick geen artrose had, maar dat hij weer hoefbevangen was en dit keer niet zo'n klein beetje ook. Linksvoor is z'n hoefbeentje 3 mm gekanteld, rechtsvoor is het 5 mm gekanteld en 4 mm gezakt. Gelukkig heeft Vick dikke zolen, dus het was niet gelijk einde oefening.
Hij moest weer op de ijzers (gewone deze keer) en kreeg hele zware pijnstillers (Equipallazone, aangezien Metacam en Quadrisol niet meer hielpen). Ik heb de pijnstiller ongeveer een maand gegeven, misschien iets langer (heb alles opgeschreven, maar heb dat nu even niet bij de hand) en hij liep weer als een trein, ook nadat ik gestopt was met de pijnstillers. Ongeveer 2 maanden geleden heb ik hem van de ijzers af laten halen, omdat ik niet van ijzers hou. Hij liep in eerste instantie goed, maar later weer niet, waarschijnlijk door een nieuwe aanval. Op het zand liep hij wel goed, maar op een hardere ondergrond en op beton absoluut niet. Dus afgelopen maandag toch weer op de ijzers laten zetten, de hoefsmid dacht aan de witte lijn te zien dat hij dus nog een keertje licht bevangen is geweest (en raadde eigenlijk de slachter aan...) en deed er "openteenijzers" onder. Nu liep hij beroerd op het beton én op het zand en wilde ik de hoop al opgeven. (heb zelfs het nummer van Rendac opgezocht, zo wanhopig was ik al...). Even ter info...M'n pony's Victor en Mouse staan overdag in de bak, soms even in de wei (kort afgegraasd, waarvan ik nu weet dat het dus extra gevaarlijk is) en vanaf ongeveer 22.00 uur op stal (vlas bodem). Zodra Victor de stal uit gaat (om +/- 10.00 uur) loopt hij als een vermoeide oude pony van 300 jaar! Sinds donderdag heb ik ze dag en nacht op de bak staan, in het weiland durf ik hem absoluut nog niet te doen, en nu loopt hij al een stuk beter! Ik heb geen schuilstal, alleen een stukje zand met stro van ongeveer 3 bij 5 m naast de bak waar allerlei bomen en struiken omheen staan en waar ze heel vaak staan. Uit de zon en een beetje op de wind, maar ze kunnen ook in de bak staan waar volop zon is. Met een beetje geluk kan ik binnenkort een eigen huis kopen met een schuilstal voor de pony's en kan ik het helemaal naar ponysmaak inrichten...met tips van deze site!
Maar goed...nu mijn vragen: is mijn pony nog te helpen of kan ik hem beter laten inslapen? Kan hij ooit nog een redelijk normaal leven krijgen waarbij hij toch af en toe op het gras kan? (Maakt niet uit of ik ooit nog op hem kan rijden, als hij maar een kwalitatief goed leven kan leiden) En als laatste vraag...ik zit erover te denken om Nils Holgersson als hoefsmid te nemen, is hij een goede keuze want ik ken geen één natuurlijke bekapper? Een natuurlijke bekapper is eigenlijk m'n laatste hoop en uiteraard wil ik hem weer van de ijzers af hebben aangezien ze geen toegevoegde waarde schijnen te hebben.
Alvast bedankt voor de moeite van het lezen!
Groetjes, een wanhopige Susanne.

Nils Vellinga schreef op zaterdag 15 juli 2006, 15:57:


Ja ik snij altijd naar me toe, zoals ik dat geleerd heb.
dus niet van me af.

Simpel weg omdat de normale renet mesjes daarvoor ontworpen zijn, zo snij je naar je toe (schort) en als je uitschiet kan je nooit teveel van de hoef mee pakken omdat je naar je toe uitschiet en dat is dus ook omhoog.

Naar voren snijden dan kan je uitschieten en in de zool van de toon komen.

Dat is waarom ik zo werk, doe het al jaren en wil mijn houdingen niet aan gaan passen, is overigens ook nog nooit iets bij mis gegaan, wel als ik van me af snee, heb ik zo nu en dan mijn eigen handen mee genomen.

Alleen met een bekap mes snij of liever kap ik van me af aan de rechterzijde van de hoef, de linker zijde doe ik naar me toe.

klaas.feuth schreef op zaterdag 15 juli 2006, 18:22:


Ik bedoel het echt niet om te jennen, maar ik vraag me serieus af van wie je dat zo geleerd hebt.

Los van of je naar je toe of van je af snijdt, heb ik ooit geleerd en onthouden zoveel mogelijk met de richting van het hoorn mee te krabben/snijden/raspen, dus richting toon (dat is niet altijd hetzelfde als naar je toe/van je af, als het naar je toe wordt kun je beter indien mogelijk van positie wisselen omdat van je af veiliger is).
Dat is dus nogal tegenovergesteld wat we geleerd hebben, daarom eigenlijk...

Wat vindt de HNcursus daar eigenlijk over?

Groeten, Egon
We cannot solve problems with the same thinking that created them. -
Einstein

Michiel schreef op zaterdag 15 juli 2006, 15:33:


KaaaaaaaaaaaaNIP! als dat al nodig is want inderdaad slijten die op een harde ondergrond met voldoende beweging gelijk met de zool, zeker onder de ruiter.

@Klaas.
Jij DENKT dat de schijf niet snijdt. Ok, dan stop jij de schijf met jouw onbehandschoende be-eelte handpalm tegen de buitenrand. Filmpje graag.
Tot dit filmpje baseer ik me op mijn persoonlijke ERVARING dat een vrij draaiende slijptol als boter door huid (en pees) gaat en inderdaad een rottig helende vuile rafelwond geeft.

In NL woont niemand afgelegen en is een slechte rug niet echt een excuus om er geen wel valide persoon bij te roepen. Ja, maar.... en zo gaat het eigenbelang weer eens boven dat van het paard.
Onder de streep vind ik dit een ERG vreemd onderwerp op een paardgericht forum waar eigenlijk naar NIET bekappen door paardgericht houden gestreefd wordt. Een streven naar een minimum aan natuurcompensatie

HC

Susanne van Eijk schreef op zaterdag 15 juli 2006, 17:36:


Moi, Suzanne

Vlagtwedde is hier haast om de hoek, dus wil ik wel een uitzondering maken om aan te komen. Kost je niets, alleen wil ik alles wat ik doe uitgebreid documenteren op film/foto. Mocht de wonderbaarlijke genezing je achteraf iets waard zijn is dat aan jou....

Als ik het ongezien zo inschat is waar je op rekenen moet is toch zeker wel een jaar basisrevalidatie, op voorwaarde dat er niet verder met ijzers etc. geklooid wordt. Wat de huskamp-methode is weet ik niet... zijn medisch verleden incl. xrays is sowieso wel nuttig te kunnen bekijken.

In B'wolde loopt een shetmerrie met ex-ernstige laminitis die ik al ongeveer 3 jaar behandel. Er is nu zelfs nauwelijks nog hoefringdivergering te zien; moet je wéten om het nog op te merken. Echt genezen dus. Het kan.

Verder moet je bereid zijn tot veel zelfwerkzaamheid. Ik ga niet iedere dag langskomen, maar wel 3-4x/maand. Gedurende de revalidatie wordt er niet gereden, geen pogingen tot forceren gedaan, wél gestimuleerd. Alleen nog maar goed/langstengelig hooi gegeten, weidegang is veel te riskant en ongecontroleerd. Om gedétailleerder aanwijzingen te kunnen geven moet ik de situatie en mogelijkheden zien... en je moet dit écht willen.

Pas wanneer aan échte genezing voldaan is, er écht herstel is kun je weer aan verstandige weidegang denken. Opstallen is uit den boze, dus in de, liefst verharde maar desnoods zandbak... paddock. Dagelijks gepaste beweging, mee uit wandelen nemen dus. Het komt niet vanzelf. Denk er goed over.

Indien accoord verneem ik het hier wel.
groeten, Egon
We cannot solve problems with the same thinking that created them. -
Einstein

Huertecilla schreef op zaterdag 15 juli 2006, 14:19: