Michiel schreef op zondag 9 juli 2006, 12:26:


Michiel, ik wil zo open mogelijk zijn als ik maar zijn kan.
We hebben geen geheimen of valkuilen.
Het is zoals je zelf al aangeeft, we zitten in de opstartfase met een aantal mensen, 6 personen om precies te zijn, die met elkaar praten over de best mogelijke opzet.
Situatie tot op dit moment is dat de statuten gemaakt zijn, en worden vastgelegd bij de KvK. Het huishoudelijk regelement is hopelijk volgende week gereed en zal dan zsm besproken worden. Daaruit moet het definitieve huishoudelijk regelement worden vastgesteld en liggen alle uitganspunten alsmede alle criteria voor lidmaatschap vast. Pas dan kunnen we die naar buiten brengen, wat we ook zeker zullen doen.
Als we de website dan nog niet in de lucht hebben zal ik de vereniging voorstellen dit op een separate manier naar buiten te brengen. Op mijn eigen website heb ik al de mogelijkheid geboden aan de bezoekers om even via een email te reageren als ze hierover geinformeerd willen blijven. ( www.paardenservice.nl )


Zoals ik al eerder heb aangegeven zijn we hierover in gesprek met de UK afdeling van de AANHCP, die hebben hun eigen certificeringsprogramma en we proberen om die mensen in te schakelen om een dergelijk programma ook hier in Nederland uit te laten voeren.
Doelstelling is dat we (voor de laagst mogelijke kosten) een goed onderbouwde opleiding kunnen verzorgen.

En dat staat los van wel of niet

Moest iemand uitleggen over het straalkussen, en heb het toen maar even wat uitgebreider gemaakt, voor iedreen om te lezen.

Digital cushion = straalkussen = zenuwcentrum boven de straal, binnen in de hoef

Als veulen geboren wordt, bestaat het straalkussen voornamelijk uit vetweefsel. Voor het pasgeboren veulen biedt dit vetweefsel genoeg bescherming voor de zenuwen. Dwz. de zenuwen kunnen genoeg voelen om te functioneren, maar zijn voldoende beschermd om geen overmatige pijn te registreren als het veulen over rotsachtig terrein rent.
Bij elke stap die het jonge veulen neemt, wordt er druk uitgeoefend op het straalkussen waardoor het vetweefsel zich langzaam maar zeker omzet in 'fibrocartilage' (= fibreus kraakbeen).

Hoe meer het veulen loopt over stevige grond, dus niet die zachte weien waar de Nederlandse paarden in opgroeien, en kilometers maken, dus nooit opgesloten zitten, hoe meer het vetweefsel zich in dat kraakbeen om gaat zetten.
Dit omzettingsproces begint vooraan, boven het puntje van de straal en werkt steeds verder naar achteren toe, naar de hielballen.
Tegelijkertijd ontwikkelt zich ook het kraakbeen aan weerszijden van het straalkussen. Van een dun streepje tot een dikke plak, en ook vormt zich kraakbeen tussen het corium van de straal en het straalkussen.

Het 'zenuwcentrum' in het straalkussen is perfect beschermd tegen de impact die een volwassen paard uitoefent op achterste gedeelte van de hoef bij het lopen over welk terrein dan ook. Een proces dat zich gaandeweg voltrok tijdens de groei en het steeds zwaarder worden van het paard.

Helaas gebeurt dit zelden bij de gedomesticeerde paarden, en is de bescherming die er geboden wordt soms niet veel groter bij het volwassen paard van 600 kg, als het was voor het pasgeboren veulen van ?? kg.

De hoef zal zich proberen aan te passen, en de hielen worden nauwer en hoger, om het straalkussen te beschermen.

Gelukkig kan dit gerepareerd worden door het volwassen paard kilometers te laten maken, waarbij juist die achterste helft van de hoef gestimuleerd wordt door druk en wegnemen van druk (pressure and release) op de straal, en flexie van de gehele hoefcapsule, dus onmogelijk met een beslagen hoef.

Dit verklaart ook waarom paarden vaak meer problemen hebben met de voorhoeven dan met de achterhoeven.

Door de manier van lopen van het paard, krijgt de achterhoeven meer stimulatie, de achterhand is de drijvende motor, de achterhoeven krijgen daardoor meer druk te verduren bij elke stap. Er wordt weliswaar gezegd dat het grootste gedeelte van het gewicht van het paard op de voorhand rust, maar dat is letterlijk rust, niet als het paard in beweging is, en dus niet als dat straalkussen de kans krijgt te ontwikkelen door de impact van het lopen.

Als het gedomesticeerde paard volgroeid is, zijn door het hardere werk dat de achterhand verricht, de straalkussens en kraakbeen eromheen meestal wel voldoende ontwikkeld. Voor nauwelijks.
 
Dit heeft tot gevolg dat het paard geneigd zal zijn om voor op de teen te landen, want dat is minder pijnlijk, en zo ontstaat een vicieuze cirkel, want door de teenlanding krijgt het achterste gedeelte van de hoef alweer niet de kans zich te ontwikkelen.

Om deze cirkel te doorbreken zijn schoenen een grote hulp.
---

Ik kan nog wel een poosje doorgaan, maar heb er weer even genoeg van.
Weet niet eens of jullie het wel interessant vinden. Of dat het allemaal al 'gesneden koek' is.
Als iets niet duidelijk is, hoor ik het wel, ik zal mijn best doen het beter uit te leggen.

Isabel

Isabel