Eva Saegerman schreef op dinsdag 20 juni 2006, 15:50:


Ik bedoel niet dat clickeren symptoombestrijding is. Ik bedoel dat het 'bekkentrekken' een neurotische tic van mijn paard is en dat het af willen leren ervan symptoombestrijding is.


Ik MOEST hem gaan halen, want hij was in paniek de straat op gerend, dat kon ik beslist niet negeren ivm veiligheid. Toen ik hem te pakken had, hij bleef nl trillend staan op mijn "wachten!" was het meer dan vier seconden na zijn misdaad, en dan associeert hij volgens de boekjes de beloning niet meer met de actie! Ik beloonde hem met het appeltje voor het voldoen aan mijn verzoek tot stilstaan ondanks de enge dingen aan zijn voeten. Ik heb dus positief gedrag beloond, zo zie ik het.

En dat blindenverhaal, daar kan ik het eerlijk gezegd niet zo erg mee eens zijn. Ik zou het erg op prijs stellen als iemand behalve "ja" bij de goede stappen ook "nee" zou zeggen als ik een misstap zou begaan ipv het zwijgen ertoe doen.

Christel Provaas schreef op dinsdag 20 juni 2006, 16:28:


Ik heb ook Smit-schoenen. Het stalen kabeltje heb ik vastgezet met een elastiekje aan het oogje en de sluiting. Dit elastiekje blijft vastzitten, ook als de sluiting los is. Een touwtje kan natuurlijk ook, maar dat hangt met een lus als de sluiting dicht is. Zo voorkom je dat het kabeltje los schiet, en je paard er met zijn andere voet op kan gaan staan. Bovendien rammelt het niet.
De schoenen gaan ook makkelijker aan als je de hoeven eerst nat maakt. Je kan ook plastik zakjes om de hoeven doen, dan gaan de schoenen heel gemakkelijk aan.

Elly Muller schreef op dinsdag 20 juni 2006, 22:13:


Dank! Dank! Ik ga het allemaal doen! Maar eerst moet hij zijn angst overwinnen. Ik poetste hem vandaag en zette ter illustratie de schoenen naast me op de grond. Gevolg: hevig snorken, touwtrekken, strakke bibberbillen, bolle rug.

Christel Provaas schreef op dinsdag 20 juni 2006, 22:36:


Maar Christel, zolang je je paard vast blijft zetten als er iets engs is, zal hij het alleen maar steeds enger gaan vinden.
Laat hem toch zelf gaan onderzoeken.

Isabel

Isabel van der Made schreef op dinsdag 20 juni 2006, 23:14:


Dat is inderdaad niet handig. Mijn paard vond het in het begin heel eng om met zijn voeten in emmers te staan. Als ik hem dan vastzette, werd het nog enger: dat deed ik immers nooit. Gewoon los laten staan met halster aan en een lang touw/leadrope eraan. Als hij dat wel wilt, heb je hem ook zo weer te pakken.

Margot

Elly Muller schreef op dinsdag 20 juni 2006, 22:13:


Bedankt, dat zijn nu eens nuttige tips waar een andere Smitschoengebruiker wat aan heeft! Dat van die plastic zakjes, rijdt je er dan ook mee? En zo ja, wat doet dat met de huid? Ik ben namelijk nog steeds zoekende om de hoefballen tegen schuurwondjes te beschermen. Voor een gewone wandeling, zelfs twee-drie uur is er geen probleem, maar eigenlijk zie ik ook geen eeltvorming. En ik zal de schoenen op het Parellikamp de hele dag moeten aandoen gezien we buiten spelen. Vorig jaar ben ik in dezelfde situatie bij Zeeman dikke nylonkousen gaan kopen, dat hielp wel maar die zijn na elk gebruik ook kapot natuurlijk. Nu wil ik voorbereid zijn en heb ik de sokken van Marquis besteld maar hoorde net een verhaal van een paard op trektocht die juist mét die sokken toch schuurplekken had...

Met vriendelijke groeten,
Nathalie

Christel Provaas schreef op dinsdag 20 juni 2006, 16:28:

Is het ook niet een idee om hem in het weiland te zetten met zijn schoenen aan hij zal wel gaan tieren maar daarna wil hij gras eten en dan is ie afgeleid en na een tijdje merkt tie niet eens meer dat tie ze aan heeft;-)of werkt dat graseet verhaal alleen bij die van mij

Milena
De Relatie is Belangrijker dan de Prestatie

Hoi Milena,

Het moment van voet neerzetten -eerst mét en later zonder schoen- is het paniekmoment. Als ie ze eenmaal aan heeft, lijkt hij zelfs vreugde te beleven aan het feit dat hij kan veren, hij heeft zijn knie-actie uit de ijzertijd weer terug! In de wei met schoenen zal dus best goed gaan, maar daarna moeten ze uit en dat is het probleemmoment.