jose schreef op dinsdag 6 juni 2006, 12:15:


Het verschil is nmm te vergelijken met het uitharen (zoals het hoort) van een zeis, of het slijpen er van. Uitharen bewerkstelligt een materiaalverdichting.


Ja, slijtage wordt nagebootst. Maar is duidelijk niet dezelfde wijze van slijtage als welke je zou hebben als je paard regelmatig door modder en steenslag banjert.


Dat vond Xenophon al. Volg zijn instructies dienaangaande op en het is opgelost.
Echt waar. En ik spreek uit Hollandse-platheid ervaring hierover, niet vanaf een Spaanse berg!

Ik denk daarbij wel stellig dat Piet gelijk heeft met dat snijden in verse zool een averechts effect heeft. Het geneuzel altijd weer over millimeters vind ik, met HC, eigenlijk... geneuzel idd, en toonbeeld van schijnnauwkeurigheid aangezien we het over stampers van dieren van een gemiddeld halve ton hebben die daar zelf bepaald niet als salonnichten mee omgaan. Ik kan de bezorgheden van waaruit het ontstaat heel goed begrijpen; ik had die 13 jaar geleden ook toen ik de gemeente hier vervloekte dat vrijwel alle mooie zandpaden halfverhard werden, mijn hengst die destijds definitief van ijzers kwam daar niet graag over liep, etc, etc, het hele verhaal. Nu ben ik blij met de km's steenslag en train mijn nieuwe kerel er bij voorkeur op.

Groeten, Egon
Here is my lens. You know my methods. - Sherlock Holmes.

Michiel schreef op dinsdag 6 juni 2006, 15:07:


Het experimenten met iets meer of iets minder hoefwand is niet nieuw toch? Dat staat zelfs gewoon in het cursusboek dat je even moet bekijken wat je paard het beste ligt.
Bij mij voldoet het hele korte dus niet zo.
Ze loopt nu een week of vier of zes zo denk ik. Waarom het niet slijt? Weet ik niet, misschien is dit de lengte die zich zelf in stand houdt.
Waarom moest ik eerst steeds weer wat wegraspen? Wellicht wilde de hoef zelf toe naar iets meer wand....

e m kraak schreef op dinsdag 6 juni 2006, 15:11:


Maar wat als die modder en steenslag de zool zelf (het holle deel) niet genoeg slijtage geeft? Of als je paard te gevoelig is om over die steenslag te lopen?
Dat kan dan toch een verklaring zijn voor paarden die met te dikke zolen blijven lopen en daardoor problemen ondervinden?

e m kraak schreef op dinsdag 6 juni 2006, 15:11:


Als jij de lens van Holmes krijgt , verzoekt hij je om heel precies met de materie om te gaan. Anders had ons Esther gezegd neem mijn bril maar :)
Als ik hier op dit forum ga schrijven: probeer eens of het beter gaat als je een stukkie hoefwand laat staan , dan kan zo'n stukkie uitgroeien tot een centimeter en als er dan ff geen tijd is om de hoeven te doen, tot weet ik hoe lang. Dan heeft die vent van hoefnatuurlijk et gezegd en dan zijn de opgelopen toon en kwartierscheuren mijn schuld.
Dank u heel beleefd :)
Wat ik aan wil geven: zolang alles zo relatief nieuw is en totdat de zool voldoende vereelt is, om iets meer druk van de zool over te hevelen naar de hoefwand, indien mogelijk, als et niet vanzelf eraf slijt.
Zonder dat het zover gaat, dat de witte lijn schade oploopt (Michiel) en zonder dat door te grote druk de hoefwand gaat scheuren of dat ergens de stand van de voet verandert.
Da's geen geneuzel, da's narigheid voorkomen.

Piet

Annemieke B schreef op dinsdag 6 juni 2006, 14:14:


Hallo, Annemieke,
Bedankt voor je antwoord.
Indy loopt verder goed met haar rechter hoef, dus ik hoef er niet beslist iets af te halen; het is dat de hoef aangeeft dat er wat af kan, en ik wat onzeker ben mbt haar schouder. Sinds Indy haar rechter schouder veel beter kan gebruiken, verandert ook haar rechter hoef. Misschien hoeft ze niet meer van die hoge hielen te hebben?
Wellicht dat de komende dagen/weken ook de hielen aangeven dat ze lager kunnen worden. Ik zal vanavond even kijken of ik een goede foto kan maken, denk dat dat wat gemakkelijker praat.
Iemand anders nog ideeen?
Groeten,
Monique

Monique Meijer schreef op dinsdag 6 juni 2006, 15:46:


Hi Monique, nee, geen nieuwe ideeen. Als je toch al hielen gaat verlagen ben ik wel geneigd het met Annemieke eens te zijn.. Echt voorzichtigjes aan! Stukje bij beetje.
Zou trouwens wel mooi zijn he, als het kon....

Enne... mea culpa..... Ik ben toch kennelijk iets te plat bezig... Hielen gelijk aan zool... Hij loopt weer een beetje gevoelig... Mijdt de weg en als ie de kans krijgt... lekker de berm in... Feilloos hoe ze dat aan kunnen geven...
Dus ik geloof dat ik ook eventjes weer moet laten groeien en toch 'n mm of zo hiel moet laten staan... Want toen liep ie perfekt.

Waarmee ik maar wil zeggen: je hebt zo teveel eraf gehaald....en het zou zonde wezen als ze nu weer last zou krijgen... Ze heeft al zoveel geluk )

Succes!

Groet,
Wil.

Wil schreef op dinsdag 6 juni 2006, 16:01:


Tja, daar zeg je wat..... :)
Monique

Nu een modderbad kennelijk zo'n positief effect kan geven ga ik toch ook weer eens proberen mijn man te overtuigen een stukje water aan te leggen. Ik heb hem al zover gekregen dat er een stukje grasdallen liggen (grind of steenslag wil ie echt niet), nu nog wat verder werken. Nu ik de paarden niet meer op de wei laat is de dagelijkse dauw er immers niet meer om de hoefjes te bevochtigen, en de houtsnipperbodem van de paddock is redelijk uitdrogend.
Heeft iemand trouwens enig idee hoe lang het duurt eer actieve laminitis overgaat eens gras en krachtvoer gestopt zijn?
En ik heb nog een interessante site die ik hier (denk ik) nog niet zag voorbijkomen: www.safergrass.org

Met vriendelijke groeten,
Nathalie

jose schreef op dinsdag 6 juni 2006, 15:28:


Ik geloof niet dat steenslag/halfverharding/e.d. niet genoeg slijtage geeft bij passende, opgebouwde mate van blootstelling daaraan. Dat is het 'em juist!
Het veroorzaakt denk ik wél de gewenste hoedanigheid van hoeven. Dat is waarom terug gevonden ontsnapte paarden in de VS zulke goede "mustanghoeven" bleken te hebben gevormd.

Aan de andere kant denk ik dat het slijtagepatroon veroorzaakt door op verhard (als in weg, effen dus) te moeten lopen, aangevult met weidegang o.i.d. (zeer zacht dus) verre van ideaal is. Hierbij kan ik me het vol-groeien van hoefbodem helemaal voorstellen.

En dan is het ook nog eens zo dat ieder paard (genetisch alleen al) uniek is. Wat overkoepelend niet wegneemt dat ik vind dat Xenophon hierover het beste advies opgeschreven heeft dat ik ooit ben tegen gekomen. Juist vanwege de huidige glad-verharde wegen is dat advies des te actueler nmm.

Groeten, Egon
Here is my lens. You know my methods. - Sherlock Holmes.

Nathalie Lagasse schreef op dinsdag 6 juni 2006, 17:08:


hoi Nathalie,
die grasdallen, hebben die hetzelfde effect als grind of steenslag?? want dan vind ik dat ook wel een idee, want ik huur mijn wei, daar kun je niet zomaar grind gaan storten wel

groetjes Marielle

Piet schreef op dinsdag 6 juni 2006, 15:43:


Meneer lange-tenen...
maar deze invalshoek van JOU snap ik helemaal!


Wat ik hoofdzakelijk wil aangeven is dat het creëren of gebruik maken van passender omgevingsomstandigheden tot een gewilder fenotype leidt; ik heb (verre van bedoeld als eigenroem!) nog altijd 0,0 aan de hoeffies van mijn nieuwe hengst Dyggur hoeven prutsen, sinds afgelopen november dus (die kocht ik dus wel aan met puike, nooit beslagen hoeven). Bij de andere hengst Hvuiski (eveneens nooit beslagen) weet ik werkelijk niet wanneer dat voor het laatst voorgevallen is (ergens tussen 5 en 10 jaar denk ik).
Hier kunnen we het denk ik inhoudelijk niet over oneens zijn.

Net zomin alsdat we het oneens zijn, heb ik dacht ik ook duidelijk aangegeven, dat je de verleiding aan zolen te prutsen beter kunt weerstaan.

Groeten, Egon
Here is my lens. You know my methods. - Sherlock Holmes.