jan seykens schreef op maandag 5 juni 2006, 6:02:


Bedankt, hier heb ik echt wat aan! Ik word op de duur een beetje radeloos, steun en raad van hier is echt een oppepper.
Is dat dan meer rijden in het algemeen (om meer suikers te verbranden) of meer op harde bodem? Dat laatste probeer ik nu vaker te doen, op straat (beton en asfalt) op blote voeten gaan wandelen aan de hand. Maar ik moet er niet mee overdrijven zie ik, van die om de twee drie dagen een halfuurtje zie ik de hoefwand wel slijten, ze loopt op een brede rand zool ook.

Met vriendelijke groeten,
Nathalie

Piet schreef op maandag 5 juni 2006, 8:42:

Toen ze wel goed liep was het zeven weken geleden dat ze gestrasserd werd, zelf had ik net nog bekapt. Als ik in mijn logboek nu terugkijk had ik toen de laatste keren vooral steunsels en kwartierboogjes bijgewerkt, en was het een maand geleden dat ik nog echt hielen en mustangrol geraspt had. Interessant om dat nu terug te lezen eigenlijk.

De voorbenen hebben het ook veel erger dan de achterbenen, ik ben een paar weken nog naar buiten kunnen gaan met enkel hoefschoenen vooraan.

Bedankt voor de tip, dat ga ik inderdaad proberen. Weet je, nu ik op cursus bij Fred een hoop kadaverhoeven heb kunnen doen viel het me enorm op dat die ongelooflijk verwaarloosde voeten waar centimeters hoefwand en steunsels vanaf konden eigenlijk onder al die troep een mooie holle zool hadden. Kvond het bijna oneerlijk dat die voeten in wezen goed waren en dat mijn paard waar ik zoveel moeite voor doe helemaal niet goed is. Misschien moet ik ook echt gaan denken in 'less is more' en de boel gewoon laten groeien. Toen Lolita pas door de reguliere hoefsmid ontijzerd en traditioneel bekapt was liep ze trouwens ook goed (geen idee hoe haar zool eruit zag, toen kende ik er nog niks van). Haar hoeven zagen er niet uit, ze brokkelden lelijk, maar het gevoelig lopen is eigenlijk maar met het Strasseren begonnen.

Het zijn de Smit schoenen, ik ga gemiddeld een keer per week buiten wandelen, redelijk rustig. Op een dik jaar tijd heb ik de achterschoen links drie keer kapot gehad. Twee keer echt gescheurd-kapot, één maal daarvan inderdaad door een onvoorzichtige sprong, één keer zomaar in een rustige draf, en één keer ging de sluiting kapot terwijl we rustig draafden/galoppeerden op zandbodem. Ik heb er dus nu weer een nieuwe besteld, en heb in principe een reserveschoen voor iedere voet, alleen die linksachterreserve had ik dus al gebruikt, en ik hoopte een beetje er geen meer nodig te zullen hebben... Ik ben anders wel tevreden van de schoenen hoor, maar heb ook nooit een ander merk geprobeerd dus echt vergelijken kan ik niet.

Nogmaals bedankt voor de hulp,
Nathalie

Nathalie Lagasse schreef op maandag 5 juni 2006, 12:07:


Dat betekent dus wat ik een beetje verwachtte en waar ook Pien mee aan het experimenteren geweest is. Dat op het moment van het goed lopen de hoefwand iets langer zal zijn geweest.

Dit is in mijn ogen toch een beetje de boel omdraaien.
Omdat er overgroeide steunsels zitten drukken zij de zool omhoog. Het achtereind van het steunsel zal problemen kunnen gaan veroorzaken net achter het straalbeen. De voet wordt ahw in elkaar gedrukt. Het is ook frappant dat wanneer je een steunsel die altijd gedragen heeft korter snijdt , hij na enkele dagen weer een cm gegroeid lijkt. Natuurlijk kan dat niet, het komt omdat de steunsel nu uit de hoef kan zakken en zo de bovenliggende structuren meer ruimte gaat geven.
De kadavervoeten waren dus niet goed, want de zool werd kunstmatig hol gedrukt en dit had geen gevolgen voor meer beweging en dus doorbloeding in de voet.
Pas toen je het teveel had weggehaald kon het hoefmechanisme optimaal gaan werken.

Kvond het bijna

Naar mijn mening komt dat omdat Strasser het belangrijk vindt de voet zelf zo snel mogelijk gezond te maken. De rest van het paard komt op de 2de plaats en het belang van de ruiter komt achteraan.
Natuurlijk bekappen probeert de voet elke bekapping iets minder ziek, afwijkend, te maken en zo samen met het zelf herstellend vermogen tot een gezonde voet te komen.


Toch nog wel het een en ander te verbeteren aan de Smitties dan?
Piet

Piet schreef op maandag 5 juni 2006, 13:15:


De kadavervoeten waren dus niet goed, want de zool werd
kunstmatig hol gedrukt en dit had geen gevolgen voor meer
beweging en doorbloeding in de voet.

Ik bedoelde dat dit natuurlijk WEL gevolgen had voor.... enz.

Piet schreef op maandag 5 juni 2006, 13:28:


Ik heb ook niet echt iets tegen Strasser hoor, en wijt mijn huidige problemen daar juist niet aan. Ik ben wel wat noodgedwongen aan de Strasser omdat Petra de enige natuurlijk bekapper was die tot bij mij kon komen, maar ik heb wel veel hulp aan haar, en eens minder zool afhalen ed. is altijd bespreekbaar.

Ik snaptenem wel. Maar zo had ik het inderdaad nog niet bekeken. Dus wil dat zeggen dat als je zo'n verwaarloosde hoeven (bij een levend paard) correct bekapt de zool tijdelijk platter kan worden tijdens de genezing?

Groeten,
Nathalie

Nathalie Lagasse schreef op maandag 5 juni 2006, 16:37:


Vaak zijn zulke voeten zo verwaarloosd dat er een mechanische bevangenheid ontstaat.
De teen zal lang en uitgebogen zijn en de witte lijn zo breed dat dit z'n gevolgen heeft voor de manier waarop het hoefbeen nog bevestigd is aan de hoefwand. Als je dan de lange steunsels weg gaat halen, zal alles "naar beneden zakken" en natuurlijk ook de zool zal van hol, plat worden.
Het is zelfs zo, omdat je dan eigenlijk een te grote zool hebt, dat er allerlei rare putten bobbels en richels ontstaan in de zool. Als dan ook nog de voetvorm verandert, wat de eerste maanden het sterkst gebeurd, kun je niet verwachten dat je een mooie holle zool krijgt voordat de nieuwe hoefwand zover is gegroeid dat de verbinding met het hoefbeen weer sterk genoeg is om het hoefbeen in de juiste positie te houden, (mits de hielhoogte daar ruimte voor laat) zodat de zool de vorm van het hoefbeen kan volgen

Piet

Hoi iedereen,

De water/modderpoel is vandaag "aangelegd". John heeft het gat iets dieper gemaakt dan mijn bedoeling was, maar de paarden zijn er dol op! (Overigens manlief niet doodmoe van het graven hoor, hij heeft er een kraantje voor.) Meteen vanmorgen toen het water er net in gepompt was, stonden er twee fjorden middenin een enorme watershow weg te geven. John, die dat niet verwachtte, bijna drijfnat, toen Froukje een enorme haal met haar voorbeen gaf en het water ver naar achteren spatte. M.a.w., de paarden vinden het fantastisch!

Maar goed, daar ging het niet om. Het was bedoeld om ervoor te zorgen dat Froukje wat minder gevoelig zou gaan lopen. Dat lukt aardig. Toen ze er vanmorgen vrijwillig inging, liep ze niet al te best, niet zo beroerd meer als zaterdag, maar toch behoorlijk gevoelig. Toen ze er weer uitkwam, ging ze eerst lekker rollen en toen met ferme pas het land weer op. 't Is gewoon ongelovelijk zoveel effect als het heeft. Helaas duurt dat (nu nog) niet erg lang. Na een uur liep ze al weer minder goed. Hoop dat als ze veel in het water komt, dit steeds beter gaat.

Vanavond heb ik haar tien minuten "verplicht" in het water geparkeerd. (Vond ze niet erg, ze begon meteen weer te spatten) Daarna zo'n twintig minuten met haar langs de weg gaan lopen. Op het asfalt loopt ze nu behoorlijk goed. Ze zet alleen haar linker achterbeen (de gevoeligste hoef) wat minder ver naar voren dan de rechter. Onderweg nog even onder de hoeven gekeken. Omdat die nog nat waren kon je heel goed zien dat de hoefballen en de hielen het meest het asfalt raken. Grindjes deden nog behoorlijk zeer, maar ze loopt in ieder geval weer.

Verder ook het hoefbevangen verhaal nog in mijn achterhoofd gehouden. Maar Froukje haar hoeven voelen niet warmer dan die van Willem (die loopt als een kieviet.) Ook na het lopen waren ze nog gewoon koel, dus ik denk dat ik voor bevangenheid niet bang hoef te zijn. Daarbij komt, dat ze op de ijzers ook altijd op het gras heeft gelopen en nooit problemen heeft gehad.
Wat me wel opvalt (en al steeds opviel) aan haar hoeven, is, dat ze geen ruimte heeft tussen de hoefballen en de hielen. Bij de voorhoeven helemaal niet en bij de achterhoeven nauwelijks. Bij Willem kan ik er daar een hoevenkrabber tussendoor halen en lopen de straalgroeven helemaal door. Zit me dus af te vragen of de pijn daarvandaan komt. Als de hoefballen heel droog en hard zijn en ze geen ruimte hebben, zouden ze dan niet heel erg op het onderliggende weefsel gaan drukken? En als dat zo is, is er dan, behalve het vochtig houden, nog een andere oplossing voor, of moet ik rustig wachten tot de hoeven vanzelf omwijd komen? De hoeven zijn echt nog voortdurend aan het veranderen. Maak om de 10 weken foto's en het verschil is steeds enorm

Maar goed, hoop dat Froukje met het waterbad de zomer een beetje goed doorkomt. (Trouwens, alleen de lol die die paarden ermee hebben is het al waard om er één te graven. John wil nu ook als we aan onze "paardenheuvel" beginnen, toch maar een soort vijver aanleggen)

Iedereen bedankt voor de steun en de ideeën en mocht iemand nog een tip hebben voor de krappe ruimte bij de hoefballen, graag!

Groetjes, Els.