Hopelijk is het natmaken van de hoeven voor jouw paard inderdaad de oplossing, indien niet: denk eventueel aan overgevoeligheid door het gras? Dat is namelijk wat ik denk dat er bij mij aan de hand is. Ik word na zeventien maanden ijzerloos ook stilaan moedeloos van het gevoelig blijven. MAAR: Lolita is in april wel minstens één week goed geweest, ik ben toen niet alleen aan de hand gaan wandelen maar zelfs gaan rijden op grindpaadjes, het lukte toen echt. Nu lijkt het bijna een droom geweest te zijn want ze is weer progressief gevoeliger geworden, eerst de voorhoeven (schoenen weer aan dus), dan ook de achterhoeven een paar weken later (achterschoen weeral kapot dus dan maar weer alle steentjes en oneffen oppervlak proberen vermijden). Omdat het redelijk progressief eerder steeds slechter werd kan ik het niet echt wijten aan de strasserbekapping die rond die periode gebeurd is (om de acht weken komt Petra mijn tweewekelijkse bekapping controleren, zelf kom ik niet tot nauwelijks aan de zool). Petra vond toen net als ik dat de zool hol begon te worden rond de straalpunt. Dat holle is nu weer helemaal weg, ook zijn de hoeven warmer en zijn er duidelijk voelbare pulsaties. Omdat ook mijn ruin Cesar sinds recent eigenlijk dezelfde symptomen vertoont (gevoelig op steentjes, warme voeten, pulsaties, platte zolen) ging ik toch verder nadenken. Cesar wordt niet gestrasserd, hij wordt (na arthrodese operatie en toen trouwens ook ontijzering drie jaar geleden) niet meer bereden en ik bekap hem zelf volgens de principes van natuurlijk bekappen zoals hier op de site (heb trouwens de cursus gedaan, ook de cursus bij Wout, en nu pas ook de zeer goede vierdaagse cursus bij Fred). Hij was ook helemaal goed op steentjes voordien, liep overal overheen. Wat mijn beide paarden natuurlijk gemeen hebben is dat ze half april op de wei zijn beginnen gaan. Ik heb dat wel opgebouwd, maar toch, na drie weken gaf ik al geen hooi meer bij, dus niet zo super voorzichtig geweest toch. Mogelijk is dit hele lichte laminitis denk ik dan? Nu staan ze sinds tien dagen op hooi-strodieet, na zes dagen waren bij Cesar gedurende enkele dagen de warmte en de pulsaties weg, maar voor ik hem buiten op steentjes kon 'testen' op gevoeligheid kregen ze toch weer (gezeisd) gras van mijn man die de hongerige blikken niet kon aanzien en waren pulsaties en warme voeten er meteen terug, bij Lolita zijn ze nooit weggeweest. Ik hoop maar dat ik op het juiste spoor zit met de voeding. Voor de zekerheid is het Strasseren ook tijdelijk afgeschaft. Ik heb geen idee hoe lang ik het dieet moet volhouden eer een (hypothetische) laminitis weer overgaat.
Ik droom van die hoeven gewoon. Soms denk ik wel, niet overdrijven, op hun eigen (zachte) paddock lopen mijn paarden goed, maar op straat is het eigenlijk echt zielig om te zien zonder hoefschoenen, als ik dan lees over die legio blootsvoetse paarden die alles kunnen op alle terrein...
Herkent nog iemand dit?

Met vriendelijke groeten,
Nathalie

Nathalie Lagasse schreef op maandag 5 juni 2006, 3:55:


Absoluut herkenbaar.
Ik hecht er ook veel belang aan dat m'n paardjes over slechte wegen goed lopen. Zoals iedereen weet is deze periode van 't jaar gevaarlijk voor de hoeven. Ik heb ondertussen geleerd van het gras deze maanden echt te beperken. Ik ben er ook zeker van dat veel gevoeligheid komt door 't gras,
hier krijgen ze nu maar een heel klein beetje grag en de rest hooi.
Wat ook wel bepalend is, is hoeveel een paard bereden wordt. Hoemeer je rijd, hoemeer gras ze aankunnen.Hoe het komt weet ik .

jan.

Nathalie Lagasse schreef op maandag 5 juni 2006, 3:55:


Nathalie, toen ze in april wel goed liepen, hoe lang was het toen geleden dat ze bekapt waren? Is het mogelijk dat de hoefwand toen iets langer dan anders was? Ik weet dat er paarden zijn die met iets meer hoefwand beter lopen. Maar dat is natuurlijk geen antwoord op de mogelijke lichte bevangenheid.
Natuurlijk komt laminitis ook wel voor bij alle 4 de voeten, maar over het algemeen zijn het toch de voorbenen die bevangen worden. Maar het is goed mogelijk.

Een gezond paard moet na drie weken toch wel zorgeloos in de wei kunnen lopen zeker? Mijn paarden liepen na een week met dagelijks een uur uitbouwen en een dag overslaan omdat het fructaangehalte toen omhoog schoot, compleet in de wei. Zonder problemen. Dus ik denk zeker niet dat het onvoorzichtigheid van je was, als je daar 3 weken over gedaan hebt.

Persoonlijk zou ik eens een poosje proberen om de hoefwand een heel klein beetje langer te laten, een mm ofzo en kijken of dat verbetering geeft.

Overigens: Misschien interessant voor de mensen die schoenen overwegen: welk merk schoenen is zo snel kapot? Hoe kwam het?
Gewoon slijtage? Hoeveel heb je er mee gedaan?
Piet

Hoi Nathalie,
Pulsasties schrijf je. Toen ik Buck net had (10 jaar geleden) stond hij 2 x per dag 2 uur op het land. De dierenarts die voor hoest kwam, liet hem draven en merkte toen op dat hij kort liep. Ze voelde zijn voeten en benen en zei: er zit een hoefbevangenheid aan te komen, je voelt het aan de dikke ader die gaat kloppen. Dus het verband pulsatie-hoefbevangenheid lijkt er te zijn.

Ook bedenk ik, -sorry dat ik weer over mezelf praat maar misschien heeft iemand er wat aan- dat toen in april Buck ineens gevoelig liep terwijl hij juist probleemloos was overgestapt, hij die week een paar keer op het land heeft gestaan, juist vanwege het droge weer (waar ook de stralen hard van worden, de eerder genoemde reden voor gevoelig lopen) Met nat weer zet ik ze nl. niet in de wei ivm zwart trappen; het is maar zo'n klein stukje. De gevoeligheid zou ook een combinatie van fruktaan en droogte kunnen zijn.

Nick Altena schreef op zondag 4 juni 2006, 12:27:

Ik heb inderdaad een jaar geleden de cursus gevolgd.




met andere woorden Ik moet veel veel meer dan vroeger aan de binnenkant raspen om deze gelijk te krijgen met de zool. Mijn punt is dat dit zowiezo al de korste kant van de hoef is en dat ik geen verklaring kan vinden voor de andere slijtage dan zeg een maand geleden. Vandaar deze vraag aan het forum.

Bianca Hardy schreef op zondag 4 juni 2006, 6:14:


Wat wellicht ook een mogelijkheid kan zijn is, omdat de oude zool heeft losgelaten, dat je nu eigenlijk pas de echte zool ziet .
Ik neem aan dat met de oude plattere zool je paard op een rand zool heeft gelopen. Nu deze zool weggevallen en holler is geworden, zal de hoefwand een poosje zwaarder belast worden.en daardoor harder slijten.
De verandering van stand kan met de verandering in druk te maken doordat de druk door zool en hoefwand werd opgevangen en nu ineens niet meer.
Ik vermoed dus, dat de voet door het wegvallen van de zool een nieuwe balans wil gaan vinden door aan de buitenkant extra te slijten en dat dit overgaat zodra er overal een randje zool mee gaat dragen.
Een " korte kant" is niet tekort zolang hij gelijk aan de zool is he.

Piet

Bianca Hardy schreef op maandag 5 juni 2006, 10:01:


Hoi Bianca,
Heb je nu een antwoord op je vraag? Weet je al wat je gaat doen? Mij is het tenminste uit de antwoorden niet echt duidelijk geworden.
Is er geen natuurlijk bekapper bij jou in de buurt die kan helpen?
Groet,
Tineke

jan seykens schreef op maandag 5 juni 2006, 6:02:


Bedankt, hier heb ik echt wat aan! Ik word op de duur een beetje radeloos, steun en raad van hier is echt een oppepper.
Is dat dan meer rijden in het algemeen (om meer suikers te verbranden) of meer op harde bodem? Dat laatste probeer ik nu vaker te doen, op straat (beton en asfalt) op blote voeten gaan wandelen aan de hand. Maar ik moet er niet mee overdrijven zie ik, van die om de twee drie dagen een halfuurtje zie ik de hoefwand wel slijten, ze loopt op een brede rand zool ook.

Met vriendelijke groeten,
Nathalie

Piet schreef op maandag 5 juni 2006, 8:42:

Toen ze wel goed liep was het zeven weken geleden dat ze gestrasserd werd, zelf had ik net nog bekapt. Als ik in mijn logboek nu terugkijk had ik toen de laatste keren vooral steunsels en kwartierboogjes bijgewerkt, en was het een maand geleden dat ik nog echt hielen en mustangrol geraspt had. Interessant om dat nu terug te lezen eigenlijk.

De voorbenen hebben het ook veel erger dan de achterbenen, ik ben een paar weken nog naar buiten kunnen gaan met enkel hoefschoenen vooraan.

Bedankt voor de tip, dat ga ik inderdaad proberen. Weet je, nu ik op cursus bij Fred een hoop kadaverhoeven heb kunnen doen viel het me enorm op dat die ongelooflijk verwaarloosde voeten waar centimeters hoefwand en steunsels vanaf konden eigenlijk onder al die troep een mooie holle zool hadden. Kvond het bijna oneerlijk dat die voeten in wezen goed waren en dat mijn paard waar ik zoveel moeite voor doe helemaal niet goed is. Misschien moet ik ook echt gaan denken in 'less is more' en de boel gewoon laten groeien. Toen Lolita pas door de reguliere hoefsmid ontijzerd en traditioneel bekapt was liep ze trouwens ook goed (geen idee hoe haar zool eruit zag, toen kende ik er nog niks van). Haar hoeven zagen er niet uit, ze brokkelden lelijk, maar het gevoelig lopen is eigenlijk maar met het Strasseren begonnen.

Het zijn de Smit schoenen, ik ga gemiddeld een keer per week buiten wandelen, redelijk rustig. Op een dik jaar tijd heb ik de achterschoen links drie keer kapot gehad. Twee keer echt gescheurd-kapot, één maal daarvan inderdaad door een onvoorzichtige sprong, één keer zomaar in een rustige draf, en één keer ging de sluiting kapot terwijl we rustig draafden/galoppeerden op zandbodem. Ik heb er dus nu weer een nieuwe besteld, en heb in principe een reserveschoen voor iedere voet, alleen die linksachterreserve had ik dus al gebruikt, en ik hoopte een beetje er geen meer nodig te zullen hebben... Ik ben anders wel tevreden van de schoenen hoor, maar heb ook nooit een ander merk geprobeerd dus echt vergelijken kan ik niet.

Nogmaals bedankt voor de hulp,
Nathalie

Nathalie Lagasse schreef op maandag 5 juni 2006, 12:07:


Dat betekent dus wat ik een beetje verwachtte en waar ook Pien mee aan het experimenteren geweest is. Dat op het moment van het goed lopen de hoefwand iets langer zal zijn geweest.

Dit is in mijn ogen toch een beetje de boel omdraaien.
Omdat er overgroeide steunsels zitten drukken zij de zool omhoog. Het achtereind van het steunsel zal problemen kunnen gaan veroorzaken net achter het straalbeen. De voet wordt ahw in elkaar gedrukt. Het is ook frappant dat wanneer je een steunsel die altijd gedragen heeft korter snijdt , hij na enkele dagen weer een cm gegroeid lijkt. Natuurlijk kan dat niet, het komt omdat de steunsel nu uit de hoef kan zakken en zo de bovenliggende structuren meer ruimte gaat geven.
De kadavervoeten waren dus niet goed, want de zool werd kunstmatig hol gedrukt en dit had geen gevolgen voor meer beweging en dus doorbloeding in de voet.
Pas toen je het teveel had weggehaald kon het hoefmechanisme optimaal gaan werken.

Kvond het bijna

Naar mijn mening komt dat omdat Strasser het belangrijk vindt de voet zelf zo snel mogelijk gezond te maken. De rest van het paard komt op de 2de plaats en het belang van de ruiter komt achteraan.
Natuurlijk bekappen probeert de voet elke bekapping iets minder ziek, afwijkend, te maken en zo samen met het zelf herstellend vermogen tot een gezonde voet te komen.


Toch nog wel het een en ander te verbeteren aan de Smitties dan?
Piet

Piet schreef op maandag 5 juni 2006, 13:15:


De kadavervoeten waren dus niet goed, want de zool werd
kunstmatig hol gedrukt en dit had geen gevolgen voor meer
beweging en doorbloeding in de voet.

Ik bedoelde dat dit natuurlijk WEL gevolgen had voor.... enz.

Piet schreef op maandag 5 juni 2006, 13:28:


Ik heb ook niet echt iets tegen Strasser hoor, en wijt mijn huidige problemen daar juist niet aan. Ik ben wel wat noodgedwongen aan de Strasser omdat Petra de enige natuurlijk bekapper was die tot bij mij kon komen, maar ik heb wel veel hulp aan haar, en eens minder zool afhalen ed. is altijd bespreekbaar.

Ik snaptenem wel. Maar zo had ik het inderdaad nog niet bekeken. Dus wil dat zeggen dat als je zo'n verwaarloosde hoeven (bij een levend paard) correct bekapt de zool tijdelijk platter kan worden tijdens de genezing?

Groeten,
Nathalie

Nathalie Lagasse schreef op maandag 5 juni 2006, 16:37:


Vaak zijn zulke voeten zo verwaarloosd dat er een mechanische bevangenheid ontstaat.
De teen zal lang en uitgebogen zijn en de witte lijn zo breed dat dit z'n gevolgen heeft voor de manier waarop het hoefbeen nog bevestigd is aan de hoefwand. Als je dan de lange steunsels weg gaat halen, zal alles "naar beneden zakken" en natuurlijk ook de zool zal van hol, plat worden.
Het is zelfs zo, omdat je dan eigenlijk een te grote zool hebt, dat er allerlei rare putten bobbels en richels ontstaan in de zool. Als dan ook nog de voetvorm verandert, wat de eerste maanden het sterkst gebeurd, kun je niet verwachten dat je een mooie holle zool krijgt voordat de nieuwe hoefwand zover is gegroeid dat de verbinding met het hoefbeen weer sterk genoeg is om het hoefbeen in de juiste positie te houden, (mits de hielhoogte daar ruimte voor laat) zodat de zool de vorm van het hoefbeen kan volgen

Piet

Hoi iedereen,

De water/modderpoel is vandaag "aangelegd". John heeft het gat iets dieper gemaakt dan mijn bedoeling was, maar de paarden zijn er dol op! (Overigens manlief niet doodmoe van het graven hoor, hij heeft er een kraantje voor.) Meteen vanmorgen toen het water er net in gepompt was, stonden er twee fjorden middenin een enorme watershow weg te geven. John, die dat niet verwachtte, bijna drijfnat, toen Froukje een enorme haal met haar voorbeen gaf en het water ver naar achteren spatte. M.a.w., de paarden vinden het fantastisch!

Maar goed, daar ging het niet om. Het was bedoeld om ervoor te zorgen dat Froukje wat minder gevoelig zou gaan lopen. Dat lukt aardig. Toen ze er vanmorgen vrijwillig inging, liep ze niet al te best, niet zo beroerd meer als zaterdag, maar toch behoorlijk gevoelig. Toen ze er weer uitkwam, ging ze eerst lekker rollen en toen met ferme pas het land weer op. 't Is gewoon ongelovelijk zoveel effect als het heeft. Helaas duurt dat (nu nog) niet erg lang. Na een uur liep ze al weer minder goed. Hoop dat als ze veel in het water komt, dit steeds beter gaat.

Vanavond heb ik haar tien minuten "verplicht" in het water geparkeerd. (Vond ze niet erg, ze begon meteen weer te spatten) Daarna zo'n twintig minuten met haar langs de weg gaan lopen. Op het asfalt loopt ze nu behoorlijk goed. Ze zet alleen haar linker achterbeen (de gevoeligste hoef) wat minder ver naar voren dan de rechter. Onderweg nog even onder de hoeven gekeken. Omdat die nog nat waren kon je heel goed zien dat de hoefballen en de hielen het meest het asfalt raken. Grindjes deden nog behoorlijk zeer, maar ze loopt in ieder geval weer.

Verder ook het hoefbevangen verhaal nog in mijn achterhoofd gehouden. Maar Froukje haar hoeven voelen niet warmer dan die van Willem (die loopt als een kieviet.) Ook na het lopen waren ze nog gewoon koel, dus ik denk dat ik voor bevangenheid niet bang hoef te zijn. Daarbij komt, dat ze op de ijzers ook altijd op het gras heeft gelopen en nooit problemen heeft gehad.
Wat me wel opvalt (en al steeds opviel) aan haar hoeven, is, dat ze geen ruimte heeft tussen de hoefballen en de hielen. Bij de voorhoeven helemaal niet en bij de achterhoeven nauwelijks. Bij Willem kan ik er daar een hoevenkrabber tussendoor halen en lopen de straalgroeven helemaal door. Zit me dus af te vragen of de pijn daarvandaan komt. Als de hoefballen heel droog en hard zijn en ze geen ruimte hebben, zouden ze dan niet heel erg op het onderliggende weefsel gaan drukken? En als dat zo is, is er dan, behalve het vochtig houden, nog een andere oplossing voor, of moet ik rustig wachten tot de hoeven vanzelf omwijd komen? De hoeven zijn echt nog voortdurend aan het veranderen. Maak om de 10 weken foto's en het verschil is steeds enorm

Maar goed, hoop dat Froukje met het waterbad de zomer een beetje goed doorkomt. (Trouwens, alleen de lol die die paarden ermee hebben is het al waard om er één te graven. John wil nu ook als we aan onze "paardenheuvel" beginnen, toch maar een soort vijver aanleggen)

Iedereen bedankt voor de steun en de ideeën en mocht iemand nog een tip hebben voor de krappe ruimte bij de hoefballen, graag!

Groetjes, Els.