Michiel schreef op zondag 4 juni 2006, 11:08:


Alleen een deelnemerslijst van Terneuzen :)
Ja, het is inderdaad een beetje vaag, maar misschien wil Bianca het ons wat duidelijker vertellen. Ik ken veel mensen die de cursus gevolgd hebben en het nooit meer over hun hoefsmid hebben

Met de middelste van de uitzonderingen ben ik het eens Michiel, als de hiel veel te hoog is, kun je niet in een keer logisch de zool volgen.
Bij de laatste kan ik weinig bedenken, waarom zou een natuurlijk bekapper een Strasseraaar nodig hebben ?
En de vraag bij de eerste uitzondering is: wanneer zou je je paard een opzet geven?
Piet

Els Kleverlaan schreef op zondag 4 juni 2006, 12:03:


Ik ben er niet voor om een paard met pijn te laten lopen, zeker niet in dit geval waarin de pijn geen enkel voordeel heeft. In feite alleen maar nadelen.
Zou het wat zijn om tot de komst van evt. hoefschoenen, of totdat de hoeven beter gaan worden je paard pijnstillers te geven? Zou dat niet wat aardiger zijn voor je oude paard?

Els Kleverlaan schreef op zondag 4 juni 2006, 12:03:


Hoi Els,

Misschien nog een ideetje: heeft je natuurlijk bekapper misschien contact met andere natuurlijk bekappers? Ik kan me voorstellen dat zij dit soort dingen met elkaar bespreken en van elkaar kunnen leren op die manier.

Wat je beschrijft bij je paard klinkt wel heel zielig; hier lijkt me toch wat meer aan de hand.

Groetjes,
Tineke

Piet schreef op zondag 4 juni 2006, 14:20:



Ook even een reactie naar Nick: de bovenstaande uitleg van Piet is bedoeld in mijn uitzondering nr. 2 Ook je zin van "slijtende buitenkant waardoor de binnekant meer bijgeraspt moet worden" is bedoelt als: "lings zit een randje hoefwand wat weg gevijld moet worden, rechts niet dat is afgesleten".


Ja de tijden zijn veranderd, toen ik op cursus zat waren er nog geen proffesionele natuurlijke bekappers in NL. Dus bij erge problemen werden we door Frans en Ilona doorverwezen naar de de strasseraars. God dank dat die tijden voorbij zijn, ha ha ha


Misschien stamt dat ook nog uit de oude tijd, maar in de eerste boekjes staat dat het gedaan wordt, enkel bij de voorvoeten en niet bij recentelijk hoefbevangen paarden en alleen als er op de teen geland word en/of als de teen erg lang is.

Michiel

Tineke Nolet-Verdel schreef op zondag 4 juni 2006, 15:32:


Hoi lieve bezorgde PN'ers, het valt gelukkig allemaal mee! Kan jullie niet zeggen hoe opgelucht ik ben!
Aan het begin van de middag Frouk met alle vier de voeten in een emmer water gezet. (Kostte wat moeite, maar toen ze door had dat ze een stukje brood kreeg als ze ze neer zette, deed ze het heel braaf.) Ongeveer een kwartier laten weken. Ze bleef keurig staan. Tilde af en toe een voet op, maar plonsde hem daarna weer in de emmer. Daarna een stukje met haar op het land en op de betonplaat gelopen. Ze durfde eerst niet erg, maar na één rondje begon ze al weer redelijk te stappen. Af en toe zag je dat het nog wat moeizaam ging, maar na een paar rondjes stapte ze zonder probleem van de klei op het beton en weer terug.
Vanavond het emmer-ritueel herhaald. Haar daarna meegenomen naar de straat. Ik durf niet te beweren dat ze 100% liep, maar ze stapte vlot door (veel vlotter dan de laatste weken) en ze vond het duidelijk jammer dat we omkeerden om weer terug te gaan!
Tjongejonge, wat een verademing! Begon me de laatste paar dagen toch echt af te vragen hoe we verder moesten!
Morgen gaan we een (modder) voetenbad aanleggen en daar gaat ze lekker een paar keer per dag in. Hoop dat het blijft helpen! ('t vertrouwen is even een beetje zoek, hoor.) En dan kan ik weer lekker iedere dag met haar aan de wandel!

Allemaal bedankt voor het medeleven en de tips,

Groetjes, Els.

Liesbet schreef op zondag 4 juni 2006, 12:56:



Hoi Liesbet,

Denk bij Frouk de oorzaak van het supergevoelige dus te hebben. Toch de droogte, zie mijn vorige berichtje.
Wat jij over de zolen schrijft, lijkt heel veel op wat ik bij Froukje heb en heb gehad. De "zolen" van Frouk haar voorhoeven leken ook keihard. Bovendien waren ze wit, met een wat donkerdere rand, terwijl achter de zolen helemaal zwart zijn. Ben ervan uitgegaan dat dat wel normaal zou zijn.
Een maand of twee, drie terug, toen ik steeds meer op straat kwam, kon ik opeens langs de randen van de zool heel veel kalk weghalen en wat daaronder zat was dus zwart. Er bleef alleen een soort witte schil in het midden rond de straal zitten. Omdat ik het idee had dat dat dan toch overgroeide steunsel moest zijn (maar het niet zeker wist) én omdat ze zo gevoelig begon te lopen heb ik er dus een bekapper bijgehaald. Zij heeft heel veel van de schil weggehaald en zei dat het inderdaad steunsel was.
Ik denk zelf toch dat Froukje deze overgroeide steunsels al had toen de ijzers er nog onder zaten. Toen we die namenlijk verwijderden had ze bij alle zolen rondom een ring ter breedte van de hoefijzers van wel zo'n centimeter hoog. In die ring kon je duidelijk een stukje zool, witte lijn, binnenhoefwand en buitenhoefwand onderscheiden. Daarbinnen was de zool dus wit en keihard. Die ring is er eigenlijk vanzelf heel snel afgesleten. (We wilden rustig aan doen, maar de hoeven gingen hun eigen gang!) En al na een paar dagen liep ze op die "witte zool". Volgens mij was dat dus toch steunsel. Dat sleet weg aan de randen waar Froukje op liep en daardoor kwam ik dus op de kalk en de echte zool terecht. En toen wist ik het dus niet meer en heb een bekapper laten komen...
En ja, ik had ook een heel goede en zorgvuldige smid, dus die moet dat toch hebben gezien? (Toch?)

Groetjes, Els.

Els Kleverlaan schreef op zondag 4 juni 2006, 21:12:


hartstikke fijn voor je paardje, maar wat is dan de logica hiervan? kennelijk wordt e.e.a. wat zachter in de hoef of zo? het is nu toch nog niet zo lang droog weer geweest?gr. ingrid

Ik kan me zo voorstellen dat de droogte zorgt voor een droge en dus harde straal, die de klappen naar het straalkussen 'harder' doorgeeft dan wanneer hij zacht zou zijn. Ik herinner mij nu dat Buck, die probleemloos overstapte na 9 jaar ijzers, in april ineens op straat gevoelig liep, zomaar. Het was toen een warme droge week.