Hallo,
Gistermiddag heb ik nog even Indy haar hoeven bijgewerkt. Ik loop altijd nog een paar keer op de weg heen en weer of ik iets raars hoor of dat er ergens nog een flintertje af moet. Maar Indy liep goed en ik wilde weer naar huis. Kom ik voor ons huis een achterbuurman tegen die mij onmiddellijk besprong.
Erg mooi paard, maar jammer dat ze geen hoefijzers heeft, anders had ze het ver kunnen brengen. Wie ik wel als hoefsmid heb, want zo horen hoeven er niet uit te zien. Hij stond er verontwaardigd bij en keek met een ongelooflijk gezicht naar Indy haar hoeven.
Wat een uitspraak, dat is toch niet te geloven. Ik heb voorzichtig pogingen gedaan hem uit te leggen dat ik de hoefbekapper ben, maar dat wilde hij niet geloven. Dat kunnen vrouwen niet. De stoom begon langzamerhand uit mijn oren te komen, maar ik heb me kunnen beheersen. Na een half uur was Indy in slaap gevallen en ik had hem aan het verstand gebracht dat hoefijzers niet nodig zijn. Met het hoefbeen had hij meer moeite, want hoeven zijn immers massief....... Toen kwam de hamvraag, wat zij nu eigenlijk voor pony was. Vertel dat maar een oud boertje van 85 jaar........ Meld ik dat ze een quarter horse is en wil ik uitleggen wat dat is, meld hij trots dat hij kwetter hossess wel kent, dat zijn die met die koeien. Tja, de wonderen zijn de wereld niet uit....
Nou hopen dat hij mijn verhaal over hoefjes onthouden heeft. Het woord quarter horse leer ik hem ook nog, desnoods schrijf ik het voor hem op.
Groeten,
Monique