Destiny02 schreef op maandag 22 mei 2006, 15:26:


Je zult in het begin de hoeven echt regelmatig moeten controleren en afhankelijk van de slijtage wel of niet op de weg gaan lopen.En als het goed gaat willen we juist dat je veel op harde ondergrond loopt , want dat is enorm goed voor het hoefmechanisme , plus het scheelt je een stuk met raspen.
Als je natuurlijk gaat bekappen , en daarnaast je paard ook natuurlijk gaat houden , zul je zien dat de hoeven keihard worden en zeer goed tegen rijden op asfalt kunnen.

Het verhaal gaat al grotendeels niet op , als het paard niet natuurlijk bekapt word[ hij moet ook op de straal lopen en die word er bij de smeden juist elke keer weer weggesneden].
Zie deze site. Het staat er allemaal duidelijk op beschreven , en het is nogal wat info , dus mijn antwoord is ook bij lange na niet volledig!!!

Gr Esther

Victor Schellekens schreef op maandag 22 mei 2006, 15:33:


Je hebt hier zeker geen foto van ????
Of je heb een heeel uitzonderlijk paard (wat ik betwijfel), of er is sprake van een vergissing. Weet je heel zeker dat hetgeen jij aanziet voor zool, witte lijn ed. ook echt die genoemde delen zijn??

Trea

trea hoex schreef op maandag 22 mei 2006, 16:26:


Nee, ik heb er geen foto's van. Had ik een fototoestel bij me dan had ik door de schrik toch vergeten er een te maken. Ik onderhoud de hoeven van 4 paarden en ken ondertussen het verschil tussen hoorn, witte lijn en zool. Het was ook voor mij een onaangename verrassing(schrik) dat het gebeurde. Het gebeurde juist bij een paard uit een manege van een vriend van mij, die ik al langer probeer over te halen de paarden zonder ijzers te laten berijden. Met dit paard mag ik hem laten zien dat zonder hoefijzers ook gereden kan worden op alle keiharde (graniet, bazalt) ondergronden en vele losliggende kleine en grote keien.
Daarom stelde ik mijn vraag hier op dit forum of het iemand anders misschien ook overkomen is.

Hallo,
Gistermiddag heb ik nog even Indy haar hoeven bijgewerkt. Ik loop altijd nog een paar keer op de weg heen en weer of ik iets raars hoor of dat er ergens nog een flintertje af moet. Maar Indy liep goed en ik wilde weer naar huis. Kom ik voor ons huis een achterbuurman tegen die mij onmiddellijk besprong.
Erg mooi paard, maar jammer dat ze geen hoefijzers heeft, anders had ze het ver kunnen brengen. Wie ik wel als hoefsmid heb, want zo horen hoeven er niet uit te zien. Hij stond er verontwaardigd bij en keek met een ongelooflijk gezicht naar Indy haar hoeven.
Wat een uitspraak, dat is toch niet te geloven. Ik heb voorzichtig pogingen gedaan hem uit te leggen dat ik de hoefbekapper ben, maar dat wilde hij niet geloven. Dat kunnen vrouwen niet. De stoom begon langzamerhand uit mijn oren te komen, maar ik heb me kunnen beheersen. Na een half uur was Indy in slaap gevallen en ik had hem aan het verstand gebracht dat hoefijzers niet nodig zijn. Met het hoefbeen had hij meer moeite, want hoeven zijn immers massief....... Toen kwam de hamvraag, wat zij nu eigenlijk voor pony was. Vertel dat maar een oud boertje van 85 jaar........ Meld ik dat ze een quarter horse is en wil ik uitleggen wat dat is, meld hij trots dat hij kwetter hossess wel kent, dat zijn die met die koeien. Tja, de wonderen zijn de wereld niet uit....
Nou hopen dat hij mijn verhaal over hoefjes onthouden heeft. Het woord quarter horse leer ik hem ook nog, desnoods schrijf ik het voor hem op.
Groeten,
Monique