marielle schreef op vrijdag 28 april 2006, 19:13:


Koehakkig is volgens mij xbenen met naar buitengedraaide hoeven , beetje Charlie Chaplin achtig als het ware.
Toen ik wel op het asfalt liep met de paarden , kon ik met het ene paard maar weinig lopen , erg platte hoeven. De andere had nergens last van .Ik kon niet genoeg met haar over het asfalt lopen. Het groeide harder aan dan we eraf konden wandelen![Ze is twee dus wandelt onbelast].
Ik dacht ook goed bezig te zijn door ze op ijzers te zetten , maar ik weet nu echt beter en ben er echt van overtuigd dat dit echt werkt!!
Echt waar!!

Sterkte ermee.

Gr Esther.

Dank je wel nog eens voor jouw snelle reactie! Ik zie weer heel even een piep klein lichtje branden! Heb ondertussen een mailtje gestuurd naar hem. Maar wat doe ik best nu? Ze staat zowiezo op de wei. Zou ze heel erg pijn hebben nu of valt dat best mee?

Eva Saegerman schreef op vrijdag 28 april 2006, 22:14:


Ps: ze mankt een beetje

Van de drup in de regen en van de regen in het gieten ...
Simon lukt ook niet volgende week!
Ik heb ook mijn gereedschap nog niet.. Waarschijnlijk maandag wel (25 april verzonden met de post)
Misschien moet ik dan toch alleen iets ondernemen; al zie ik het niet helemaal zitten! Iemand die mij gewoon kan helpen tijdens het bekappen dan?
Daarom geen nat bekapper maar iemand die het bij zijn haar paard doet en mij wilt bijstaan???

radeloos ...

van lennep schreef op vrijdag 28 april 2006, 22:08:


Hier kun je zien hoe de stand is van een Koehakkig paard.

Eva Saegerman schreef op vrijdag 28 april 2006, 22:28:


Probeer eens www.hoefschoenen.be
Dat is de site van hoefsmid Rick.

Ik weet het, Rick is smid, maar hij is ook bekend met de Natuurlijk Bekappenmethode en draagt haar een warm hart toe.
Ik kan niet zien hoever ie van jou afzit (Torhout), maar het is de moeite waard.

Groet, Pien

Wist u dat meer dan 55 miljoen jaar geleden paarden vier uit elkaar staande tenen hadden, zodat ze in moerassige gebieden niet weg zouden zakken? Door klimaatsverandering en het harder worden van de grond begon het paard meer en meer op zijn middelste tenen te steunen, waardoor de rest overbodig werd en uiteindelijk verdween.