Ilona Kooistra schreef op donderdag, 18 augustus 2005, 10:59:


http://www.cheval-sans-fers.com

Ilona
--
Let's keep on moving naturally!

Hoefsmid Rik schreef op donderdag, 18 augustus 2005, 7:39:


Ik heb veel dingen gehoord uit eerste hand van mensen met een hoefmid-opleiding in België en in Nederland, en het is niet veel goed. Veel praktijk, echt zelf paarden bekappen, is er niet. Het is véél smeden, lijkt mij compleet zinloos als je toch al weet dat je paarden niet wilt pesten met ijzers.

Als je graag een natuurlijke opleiding wilt doen, kun je bv ook het AANCHP-programma volgen. En wat ik persoonlijk heel sterk vind is om alles wat er te vinden is over hoeven te lezen (internet, boeken, cd's met daarop artikelen etc), en de praktijk te leren bij stages bij diverse natuurlijk bekappers. Eigenlijk werkt het AANHCP ook op die manier. Het zou inderdaad goed zijn dat we dat in NL/B ook krijgen, zo'n opzet.


Vind ik dus echt voor (schatting) 75-80% verloren tijd, tijd waarin je veel beter zinnige dingen had kunnen leren.


Daar kun je beter over lezen, en niet praktijk-tijd aan besteden..

Ilona
--
Let's keep on moving naturally!

Hogan schreef op woensdag, 17 augustus 2005, 10:41:

) Weet iemand van jullie of natuurlijk bekappen bekend is

kijk op http://achevalpiedsnus.free.fr, daar vind je veel info en links naar andere goede franstalige sites,
groeten, joop

Ilona Kooistra schreef op donderdag, 18 augustus 2005, 11:20:


Hallo, Ilona,
De opleiding tot hoefsmid benadrukt inderdaad het maken, onderslaan en afhalen van hoefijzers, meer ijzerbewerken dan bekappen. Die opleiding is ook nog eens ontzettend duur, heb ik gemerkt. Maar in de 10-daagse traditioneel bekappen cursus die ik gedaan heb, heb ik erg veel op kadaverhoeven geoefend. In de eerste les werd even kort uitgelegd wat de bedoeling was, daarna werd verwezen naar de kruiwagen met hoefjes (wit wegtrekken van een enkeling) en bekappen maar. Aan de hand van een manegepaard werd hoefjes optillen geoefend (leuke taferelen, bange accountants die op het idee komen hoefsmid te worden en zich bij een klein snuifje van het paard rotschrikken, laat staan het been durven aanraken....), beoordelen van de stand, de toestand van de hoeven en tenslotte het levend paard bekappen.
Het cursusboek stelde niets voor, mag niet eens een boek genoemd worden en was een wel erg summiere samenvatting (enkele velletjes) van een boek uit de groene reeks (titel kom ik even niet op).
Toen hoefijzers behandeld werden heb ik rustig verder bekapt, want ik wilde immers mijn paard kunnen bekappen en er geen hoefijzer onder kunnen slaan. Als je alleen naar het bekappingsgedeelte kijkt, is de cursus wel een aanrader, maar goed, het is traditioneel bekappen: de zool wordt extreem uitgesneden, de straal wordt erg smal gemaakt, hoge hielen gekweekt, voor elke afwijking bestaat een hoefijzer e.d. Kon ik mij echt niet in vinden....... Het ging mij dan ook puur om het oefenen en leren tot hoever je kan snijden, waar zit het leven e.d. en dat ik mijn paard zelf kon gaan bekappen. Maar ja, toen wist ik nog niet dat er ook zoiets als natuurlijk bekappen bestaat.
Groeten,
Monique

Ikke schreef op donderdag, 18 augustus 2005, 0:49:


Je kan ook een opleiding volgen bij Dr. Strasser, ik weet niet hoe officieel die opleiding is, maar in alle geval een zeer degelijke opleiding. Alleen heeeel duur.

Ilona Kooistra schreef op donderdag, 18 augustus 2005, 10:58:

knip

Hoi,
Ja, het gaat best goed met de paarden en hun hoeven.
Bedankt voor de links, vooral op de eerste is inderdaad een hoop te vinden over blote voeten! En met een woordenboek erbij kom ik een heel end Op de tweede website is een fotodagboek te zien waar je per periode de foto's kunt bekijken en dus ook duidelijk het proces kunt volgen. Is leuk gedaan!
Groetjes, Hogan

Hoi Rik,

Ik dacht er dus inderdaad ook aan om de 2 jarige opleiding te gaan volgen via de avondschool, want ik woon ook in Belgie , tegen Hasselt aan.

We zouden het als koppel graag samen leren zodat er altijd 1 van ons 2 is die kan invallen en dan komt het best wel prijzig uit, want de opleiding kost zo een 270 euro per persoon per jaar .. wat dus komt op meer dan 1000 euro .. en uiteindelijk leer je daar dan vooral alles over de ijzers en het warm en koud beslag .. het is dus 2 jaar veel geld en tijd en energie steken in iets wat je amper zal gebruiken maar natuurlijk wel moet begrijpen of weten ..

Maar goed .. misschien is het inderdaad wel nodig dat toch 1 van ons 2 ze gaat volgen om de kennis van het beslag ook te hebben .. je leert er ook wel alles over de hoeven en ziektes enz natuurlijk .. wat dan wel weer goed van pas komt.

Misschien dat ik toch wel de voorkeur zou geven aan een kortere cursus die zich enkel richt op het natuurlijk bekappen .. of stage te lopen bij zo iemand of gewoon een tijdje mee te gaan met iemand zodat je leert en ziet hoe het allemaal gaat ..
Probleem is dat dat in Belgie niet zo vanzelfsprekend is ..

Er wordt een praktijkdag in Weert gegeven als afsluiter van het zelfstudie boek Natuurlijk bekappen .. die wil ik in ieder geval ook wel gaan doen en dan zoeken naar zo veel mogelijk mogelijkheden om ervaring op te doen of nog andere dagen ergens te volgen ..

Groetjes

Ik zou graag opmerkingen met jullie willen delen. ( met mijn excuses voor taalfouten)
Mijn paarden hebben soms ook last van gevoeligheid tijdens de zomer maanden en ik merk wel, ten eerste, dat dit komt vaak na de wisseling van een wei na een andere wei. Met name de eerste dagen, want eten ze alle verse spritjes grass die erg rijke van eiwit zijn, eerst op. Daarna eten ze van de wat oudere grass op en de gevoeligeheid neemt ook af .
Ten tweede merk ik na regen na een lange drooge periode, dat de paarden lopen ook tijdelijk slecht op stenen.
Deze barefootpaarden zijn dus van een dag na de andere kwetsbaar van de omstandigheden.
Ik ben mijn hele leven met paarden bezig geweest met en zonder ijzers en ik ben van menig,
1) dat je met een paard met ijzers dag in dag uit over alle oppervlakten kan draven en galloperen en
2) dat de eigenaar met een of meerdere paarden zonder ijzers iedere dag opnieuw het toestand moeten evalueren van het moment dat je op je paard zit,en dat de hele jaar door.

Ikke schreef op donderdag, 18 augustus 2005, 17:51:

Wat je schrijft is waar. Het is vrij duur. En het klopt dat je vaak meer met ijzers bezig bent, dan met het bekappen zelf.
Ik vind ook dat werken op kadaverhoeven niet zo'n goed idee is. Ik spreek uit ervaring, want geef les in een middelbare ruiterschool en heb ook geprobeerd om op kadaverhoeven te werken. Maar dat doe ik dus niet meer. We vatten de koe bij de horens, dus het paard bij de hoef en beginnen er aan. Bang? Hoeft niet. Je moet wel voorzichtig zijn. Dat is wat anders. Nu heb je een paard dat niet stilstaat, je kan de hoef tussen je knie klemmen en je hebt telkens een ander paard. Praktischer dan dat kan je het niet bedenken. Mijn studenten leren dan ook niet in één dag bekappen; Vandaag leren ze een hoef vasthouden en veilig omgaan met paard en eigen rug. Morgen leren ze raspen, overmorgen leren ze een beetje de straal bij te werken en zo gaat het steeds verder. Na 10 lessen kunnen de meesten een blote, normale hoef bekappen. Verder leren ze dan ook nog ijzers afhalen, maar dat is een andere story. Je zou dus een afspraak moeten kunnen maken met het opleidingscentrum dat er eindelijk eens iemand met levende beesten af komt. Want als je dat later als beroep wil uitoefenen, dan kom je ook telkens in een andere situatie.
Maar goed, er begint vraag te komen. Ik was van plan om zo'n opleiding te proberen geven in avond- of vakantieperioden. Maar aangezien ik niet met kadaverhoeven werk, zit ik in de knoei met de aanlevering van levende paarden. Misschien komt het er wel nog eens van. Het zit al in mijn hoofd, maar de praktische uitvoering is er nog niet.

Over hoefziekten en zo bestaan er goede boeken en misschien kan je af en toe eens naar Merelbeke bij de dierenartsen gaan kijken.

Ik vermoed dat er wel zo'n opleidingen zullen ontstaan. Moed houden.

Groeten

Rik

susan garritsen schreef op donderdag, 18 augustus 2005, 18:23:


Maar vergeet ook niet die keren dat er weer een ijzer door het luchtruim scheerde (of schoor, desgewenst) net langs je eigen oor of oog, met weer een flinke brokkel uit de wand, de nagels uitgescheurd, de kogels gekwetst, de hoefballen tot bloedens toe betrapt, mankend en hinkend op drie ijzers, uitgegleden op straat, elkaar open wonden gemept, straalrot, kneuzingen, slecht ingezette nagels, zweren evengoed ....
't is makkelijk dàt allemaal te vergeten, en zelfs met ijzers over scherpe steenslag op de harde weg, vergeet 't ...
I know the game, maar op blote voeten ben je gewoon veel argwanender, alerter voor je paard en aperter voor negatieve kritiek !
Peter

Hoefsmid Rik schreef op donderdag, 18 augustus 2005, 20:05:


inderdaad, met de theorie in het hoofd, niets beter dan de praktijk,
en vooral niet denken dat je met een stoomkursusje opeens volleerd bent,
ervaring vraagt tijd, en tijd kost geld ....
snel even leren ?
always the same old story
Peter

Peter Donck schreef op donderdag, 18 augustus 2005, 22:28:


trouwens Rik ! als iedere kursist nu zèlf een paard meebrengt,
en dan voor het bekappen telkens 1 paard doorschuiven
x 4 hoeven = 4 verschillende paarden , meer dan genoeg voor een lesdag
even brainstormen ...
Peter