Hallo allemaal.

Vanaf 26 april 2005 wordt mijn paardje Radja natuurlijk bekapt. Toen stond ze nog voornamelijk op stal, en af en toe een paar uurtjes op de weide. Na het herstel van haar 1e hoefzweer heb ik eindelijk de knoop doorgehakt en haar naar huis gehaald. Vanaf 13 mei staat ze bij mij thuis op de weide 24 uur. Bij de 1e keer dat ze een hoefzweer had werd ze vrijwel meteen op stal gezet. Hierna is de DA geweest (tot 2x toe) en heeft Radja ontstekingsremmers en verdovingsspuiten gehad. Bij de 1e visite was er meteen een stukje uit de hoef gesneden om de ontsteking gemakkelijker naar buiten te laten komen.Ik heb dagelijks haar hoef gebaad in soda en na 8 dagen was de zweer zo goed als over.

Nu thuis op de weide heeft ze afgelopen zaterdag haar 2e hoefzweer gekregen. Zaterdag begon ze een beetje met haar achterbeen te zwaaien. Ik heb haar hoef ter hand genomen en zag ongeveer dezelfde symptonen als bij de 1e keer. Op het puntje van de toon begon de hoefwand en zool een beetje te splijten en kwam er zwarte smurrie uit. De witte lijn is op dat punt nog heel erg zwak. Je ziet dit op een vergroting van de hoef heel duidelijk.
Dit keer ben ik niet in paniek naar de DA gerend, maar heb haar hoef gewoon weer gebaad en heb met haar zo goed en zo kwaad als het ging door de weide gewandeld. Zondag mankte ze heel erg, maar haar ogen stonden zo helder als sterretjes en haar eetlust was ook prima. Aan de stand van haar hoef kon je zien dat ze alleen op de toon van de hoef pijn had. Precies op de plek waar je aan de zoolrand on zien dat er rommel uit kwam. Hierdoor maakte ik mij dus ook niet zo'n hele erge zorgen. Maandag kon ze alweer heel de weide door, en vandaag is het zo goed als over. Het enige wat ik nu als hulp gedaan heb is ontsmetten (ik had geen soda dus heb het met Dettol gedaan), en zoveel mogelijk laten bewegen. Hooi op de meest verre plek van het water, en af en toe een rondje aan de hand door de weide. Even tellen... na amper 3 dagen is het dus voorbij, zónder spuiten, zónder vervelend commentaar van zogenaamde kenners en gewoon luisterend naar mijn eigen gevoel en ziend met mijn eigen ogen.
Toen ik begon met natuurlijk bekappen had ik totaal geen idee waar ik aan begon. Het enige wat ik wist was dat ik én mijn paardje niet zo lekker in ons vel zaten. Als ik nu naar haar kijk zoals ze daar staat met haar manen wapperend in de wind, en het zelfvertrouwen waarmee ze haar nieuwe jonge speelmakker rustig op zijn plaats zet dan weet ik dat ik er goed aan heb gedaan. Radja blinkt zónder borstel en shining gel, haar staart groeit 2x zo dik, ze dartelt soms door de weide alsof ze zelf nog een veulen is, en kan bijna nét zo zorgeloos als de jonge Sam liggen zonnen op haar favoriete plekje. Ik zou bijna een paard willen zijn :)

Groetjes Nel.

HannahFroukje schreef op dinsdag, 9 augustus 2005, 17:58:


Is niet zo moeilijk als je denkt hoor...als je op slectie lijst kijkt zie je mijn naam bij het bericht!
Nick